Grijze jager slavinnen van Toscana

Hoofdstuk 24

"vieni, prendi in prestito questa ragazza, non ti mancherà per molto" Cassandra Wil, Alyss en Arnaut werden omsingeld door vier mannen. "We spreken geen toscaans" zei Halt rustig tegen de man die net gesproken had. "Ik zei, leen dat meisje maar uit hoor, je krijgt haar wel terug, we hebben haar maar tien minuten nodig, per persoon" Halt keek hem aan. "Welke van de twee bedoel je?" Zowel Cassandra als Alyss keken hem beledigd aan. "Nou meneer, we kunnen je dochter nemen, die is veel knapper dan die kleine dwerg slaaf, maar als je liever wil dat we je dwerg slaaf pakken, is dat ook goed" de man grijnsde. Halt keek hem aan "het spijt me, maar zowel mijn slaaf als dochter zijn niet te koop" de glimlach van de man verdween. "Als je je slaaf niet wil verkopen, wat doe je er dan mee?" Vroeg hij boos. "We gebruiken ze voor nu zelf, en met niet te koop bedoelde we niet voor jullie, ze gaan naar de Grote Markt" zei Arnaut. De man keek ze boos aan en trok een mes uit zijn schede. Arnaut trok zijn zwaard en kwam waarschuwend naar voren. "Een avond maar" ging de man verder. Zette nog een stap naar voren. "Niks ge geen avond maar, als je nu niet weggaat leef je nog maar een avond" de man zette een stap naar achter. Arnaut bleef hem boos aan kijken en na een tijdje liep de man bang weg. "Ik haat het om niks te kunnen doen" verzuchtte Will. "Ik weet het, maar je hoeft niet lang meer te doen alsof, kom, we gaan naar die slavenhandel" zei Halt, zo vertrokken ze aan de tocht.

                                          *

Missy strompelde rond over het erf alsof ze in een trans verkeerde. Ze leek gaan aandacht meer te hebben voor iets anders dan het werk, ze nam haar koud kruid en ging door met haar werk gaf haar eten aan Ricky en haalde meer koudkruid, de jongen zei dat hij maar weinig koudkruid had maar hij had duidelijk genoeg om Missy te voeren. Ricky begon steeds meer op een lijk te lijken. Als Missy niet doorwerkte hoorde ze de snelle beweging van de zweep en beschermde ze zo snel ze kon haar hoofd tussen haar armen voor de zweep haar zou raken. Ricky was nog niet gevonden door de slaven meester maar dat kon niet lang meer duren. Vandaag was dan de dag. Missy kwam terug bij het hutje van ploeg D en ze zag hoe Ricky naar buiten werd gesleurd en daar een aantal harde zweep slagen kreeg voor ze richting het stuk land dat ze aan het bewerken waren werd geschopt. Missy liep naar Ricky toe, ze was zo bleek als een lijk, de enige plek op haar huid die niet zo bleek was was de huid om haar wond heen, die was groen met geel. Ricky knipperde een paar keer met haar ogen en viel toen neer op het stuk land, om niet meer bij te komen.

                                             *

Vier dagen waren ze onderweg, op de helft van de vijfde dag kwamen ze aan. Ze hadden met hun paarden gereden maar hadden om moeten rijden omdat er bruggen in waren gestort en op een dag rijden van de handel af moesten ze gaan lopen zodat niemand er wat van zou gaan vinden. "Oké, hou je hoofd een beetje gebogen, wat er ook gebeurt zeg niks, en volg mij" dat gezegd te hebben pakte Halt een uiteinde van een lang touw waar Cassandra en Will aan vast zaten en begon hij naar de ingang te lopen. "Naam?" Vroeg de man in de algemene taal. "Halt Arratay" antwoorden Halt. De man die alles registreerde keek op om Hakt in zich op te nemen maar ging toen weer gewoon door met schrijven. "Slaven?" "Twee" afreageerde Halt. "Geslacht?" "Een man, een vrouw" "lengte?" "Klein, maar sterk" de man keek weer op. Halt trok aan het touw waardoor Cassandra en Will naar voren werden getrokken en de man ze goed kon zien. Will had gespierde armen en Cassandra zag er ook gespierder uit dan je van een Princess zou verwachten. De man schreef wat op. De man knikte met zijn hoofd naar Halt en er liep een wachter naar Halt toe om het touw aan te nemen. Halt wilde het touw niet geven maar bedacht zich dat het niet anders kon en gaf met tegenzin het touw aan de man waarna Will en Cassandra naar een cel werden begeleid. Halt zuchtte en liep terug naar Arnaut. "Als het maar goed afloopt" zei hij zuchtend. Arnaut keek op hij head Halt niet door gehad tot hij wat had gezegd, "vast wel, wie wil nou niet zo'n sterke slaaf als Will hebben?" Vroeg hij. Halt ging zitten. "Ik weet het, maar wat als ze nou niet voor Will en Cassandra kiezen, en wat als ze dat wel doen maar Missy en Ricky daar niet zijn?" Alyss drukte Halt een kop koffie in zijn handen. "Als dat zo is halen we ze daar weer weg, en als ze door iemand anders gekocht worden vermoorden we de desbetreffende andere persoon en nemen we Will en Cassandra gewoon weer mee en zoeken we verder."Alyss zuchtte. "Het zit me toch niet helemaal lekker, wat hadden het beter moeten uitdenken, meer moeten doen, de Toscaan meer moeten ondervragen" Halt legde een medelevende hand op haar schouder. "Het komt wel goed, dat beloof ik" Alyss keek hem aan. Halt schonk haar een van zijn zeldzame glimlachjes en nam een slok van zijn donkere koffie.

                                              *

Will en Cassandra kregen beide een ketting om met daarop hun nummer en eigen naar daarna werden ze naar een grote donkeren cel geleid, de deur werd opengedaan en ze werden ruw naar binnen gegooid. Door de boeien om hun enkels vielen ze allebei om. Cassandra kwam overeind en keek rond. "Will? Gaat het?" Will knikte. De rest van de slaven zaten zo ver mogelijk weggedoken in de donkeren hoekjes, het waren mannen vrouwen en kinderen, natuurlijk waren de gezinden grote mannen het meeste geld waard. "Ja, ik denk dat het wel gaat" zei Will na een tijdje rond gekeken te hebben. Ze liep naar een plek waar het nog enigszins rustig was vergeleken de rest. "Wat als we niet woorden gekocht door de goede?" Will zuchtte diep. "Ik heb echt geen idee, maar Halt verzint wel wat, en anders Arnaut wel" Cassandra haalde een van haar perfect gevormde wenkbrauwen op. "Arnaut? Die wat bedenkt? Om ons hieruit te halen? Dat lijkt me sterk" Will lachte schamper. "Net zo sterk als jij zeker?" Cassandra keek Will aan. "Nee joh, ik ben veel, sterker, hij heeft wel een brein, het staat alleen 22/6 uit, en doet dus niet zo veel" Will lachte weer. "Als we maar niet weer naar Skandia gestuurd woorden" Cassandra keek in Will's kastanjebruine ogen. "Ik snap niet hoe je er grapjes over kan maken, ben je niet bang dat Ricky en Missy het net zo slecht hebben als wij toen, of misschien zelfs erger" Will schudde zijn hoofd waardoor zijn bruine haar schitterde in het weinige licht dat er in de cel was. "Ik weet dat ze het aan kunnen, er moet wel iets erg ongebruikelijks zijn gebeurd, en over minderden twee weken halen we ze er weer uit" Cassandra keek Will vragend aan in zijn grote optimistische ogen. "Will, begrijp je het dan niet? Er gebeurt iets ongebruikelijks, zo werkt jouw leven, noem een ding dat in een keer goed ging, waar niks ongebruikelijks is gebeurd" ze bleef een tijdje stil om Will bedenktijd te geven. Bovendien, zijn het gewonen kinderen, dat waren wij ook" Will onderbrak haar. "Nee Evanlyn, wij waren nooit gewoon kinderen" Cassandra was verbaasd door die opmerking. "Wat bedoel je?" Vroeg ze verward. "Jij was altijd al de prinses, jouw leven was vanaf je geboorte al een grote chaos, dat is altijd zo, zo werkte dat ook bij je vader, en is dat tot nu toe ook bij Maddie gebeurd, en op je zestiende is die chaos pas begonnen, bij Missy en Ricky begint de chaos gewoon wat eerder" Cassandra keek Will boos aan. "Zo hoor je er niet over te praten! Het klinkt alsof het je niks kan schelen als er wel iets met ze gebeurt alsof je te horen zou krijgen dat ze dood zijn en je gewoon zegt 'dat is cirkel van het leven' en nee Will, dat hoort niet! Dat is raar, je bent hun vader, je hoort bezorgd te zijn en er alles aan te willen doen, niet te zeggen dat je er van uit gaat dat ze het wel redden, ook al is dat wat je denkt, want stel dat is niet zo, het leven als slaaf is zwaar, vooral voor een meisje van tien of een meisje van veertien, heb je door dat Missy pas tien is? En niet zestien zoals wij waren? En Ricky is pas veertien, ze zijn pas kinderen" daarna liep ze weg, Will alleen latend om hem te laten nadenken vier wat hij had gezegd.

                                           *

Will en Cassandra werden het podium op gesleurd in zicht voor alle slavenhandelaren. "Het bieden begint vanaf 80 kronen" het bleef een lange tijd stil wat Halt wel begreep aangezien ze er klein en niet sterk uit zagen. Na een tijdje stak een man zijn hand op de bieder keek naar de man. "80 kronen! Een maal? Andermaal?" Halt raakte lichtelijk in paniek. De man voor zich had een touw om zijn middel gebonden als riem, Halt pakte de riem vast en maakte die in een snelle beweging los, hij draaide zich naar Arnaut en stompte in zijn maag, pakte zijn armen vast en bond ze achter zijn rug vast. "Halt? Wat doe je?" Vroeg Arnaut bang. Arnaut scheurde een mauw van Arnaut shirt af en propte die in zijn mond. "Wacht!" Halt baande zich een weg naar voren. Met zijn ene hand pakte hij het uiteinde van het touw waar Arnaut aan vast zat vast en met zijn andere pakte hij Alyss bij haar mauw, Alyss wilde zich losrukken maar Halt had het touw al aan haar pols vast gebonden. Hij rukte ook haar mauw los en bond die om haar mond. Hij pakte het touw vast en trok Alyss en Arnaut mee naar voren. Hij duwden ze het podium op en dwong ze op hun knieën. "Als je deze twee koopt" hij wenkte naar Will en Cassandra. "Krijg je deze twee er bij" "negentig!" Riep iemand uit het publiek, vanaf dat moment ging het alleen nog maar omhoog tot ze stopte bij 140 omdat iedereen wist dat ze er niks meer mee zouden winnen als ze nog veel meer zouden bieden, en eigenlijk zag maar een van de slaven er sterk uit. "140? Een maal? Andermaal?" De slavenhandelaar wachten even en zei toen. "Verkocht!" Halt keek naar de persoon die ze gekocht had en keek nog een keer over zijn schouder terwijl Will, Alyss, Cassandra en Arnaut van het podium af werden geleid. Will, Alyss en Cassandra keken naar de grond maar Arnaut keek recht in Hakt's donkeren ogen, er was maar een ding te zien in zijn ogen, verraad, in zijn hele leven, had Arnaut zich nog nooit zo verraden gevoeld.