Grijze jager slavinnen van Toscana

Hoofdstuk 17

Een week later kwamen ze weer terug in Redmond Missy ging gelijk naar Agness' huis toe om te vertellen over haar vakantie. Daar is ze toen nog een half uur gebleven voor ze naar huis ging, want zoals Alyss het zei "je moet morgen gewoon naar school" wat waar was, maar da maakte het niet beter.

'Missy?' Vroeg mevrouw Smith, toen Missy niet reageerde sloeg ze op Missy's hoofd. Missy schrok wakker en keek recht in mevrouw Smith's bruine ogen. 'Ahh, oh, laat maar, ik dacht dat er een mega rat voor me stond maar jij bent het maar' zei Missy zonder na te denken. Mevrouw Smith keek haar beledigd aan. 'Hoe noemde je mij?' Vroeg ze. 'Een rat? Je weet wel, klein lelijk beestje?' Vroeg Missy die niet zag wat er mis mee was. 'En waarom zou je dat doen?' Vroeg Mevrouw Smith boos. 'Van mijn ouders mag ik niet liegen' zei Missy poeslief. Agness die helemaal achterin het lokaal zat sloeg met haar hand tegen haar voorhoofd. 'Doe niet zo dom' mompelde ze. 'Niet liegen?' Vroeg mevrouw Smith nu echt heel boos. 'Ja' zei Missy die haar lach probeerde in te houden. 'Sta op' gebood mevrouw Smith. 'Hoezo?' Vroeg Missy alsof ze er niks van snapte. 'Omdat ik het zeg' zei Mevrouw Smith. Missy haalde haar schouder op, stond op en ging weer zitten. 'Wat doe je?' Vroeg Mevrouw Smith boos. 'Ik stond op? Dat moest toch?' Zei Missy die deed alsof ze het niet begreep. 'Je staat op, loopt naar mij toe en steekt je handen naar mij uit, tot ik zeg dat je mag stoppen' legde mevrouw Smith uit alsof ze het tegen een vijf jarig kind had. Missy stond op, liep naar mevrouw Smith toe en stak haar handen uit, ze bleef staan en keek even de klas rond, de rest van de klas zat stil te kijken, naar het toneel stukje dat Missy aan het opvoeren was. Toen ze naar Agness keek zag ze dat ze met haar hoofd op haar arm leunde, als ze Agness nu goed kende wist ze dat dit betekende "Missy, je bent zó dom! Hou op voor je je zelf en mij in gevaar brengt!" Maar zoals altijd deed Missy er niks mee. Mevrouw Smith wilde haar slaan met de plak toen Missy haar handen begon te bewegen. 'Hou je handen stil' beet mevrouw Smith haar toe. 'Dat heb je er niet bij gezegd!' Zei Missy verontwaardigd. 'Had dat gemoeten dan? Ezel!' Riep mevrouw Smith. 'Arnold, kun je het ezel bordje pakken?' Vroeg mevrouw Smith. 'Natuurlijk mevrouw' zei Arnold trots dat híj het ezel bordje mocht pakken voor Missy. 'Hier mevrouw!' Zei Arnold die het bordje aan mevrouw Smith gaf. 'Om je nek doen, en er niet meer vanaf halen tot na de pauze.' Zei mevrouw Smith. Missy pakte het bordje aan en ging voor in de klas staan, waar je altijd moest gaan staan als je te ezels bordje had gekregen, het was inmiddels zowat haar vaste plek geworden, toch gek dat mevrouw Smith nooit kon lachen om haar grapjes, dacht Missy. 'Handen uitsteken en blijven staan' zei mevrouw Smith. Missy deed wat ze zei, ze had het ezelsbord al gekregen (een bordje met een ezel er op om aan te geven "dit kind is dom") en als ze nu nog door zou gaan zou ze moeten nablijven en daar had ze geen zin in. Ze stak haar handen uit en voor ze zich kon bedenken, dat nablijven misschien toch fijner was kreeg ze een harde tik op haar vingers. Missy keek naar Agness en zag dat ze haar ogen dicht kneep zodra mevrouw Smith Missy sloeg. Missy keek naar haar handen. 'Heb je nou al geslagen?' Vroeg ze. 'Ja' antwoorden mevrouw Smith die geen zin had om nog tegen missy in te gaan. 'Oh, ik dacht dat je mijn vingers aaide' zei Missy schouder ophalend. Mevrouw Smith liep boos aan maar deed er niks mee. Missy pakte het stukje houtskool dat ze in haar mauw verstopt had en schreef Arnold op het bordje met een pijtje naar de ezel. Ze hoorde de school bel en iedereen liep naar buiten, Missy wilde ook naar buiten lopen toen ze werd tegen gehouden door mevrouw Smith. 'Missy wacht even.' Zei ze bars. Missy ging aan haar tafeltje zitten en zuchtte diep. Toen iedereen weg was keek mevrouw Smith naar Missy en zag ze wat ze op haar bordje had geschreven. 'Het is maar dat ik echt toe ben aan pauze anders had ik je de hele pauze binnen gelaten' zei mevrouw Smith. 'Dus ik mag gaan?' Vroeg Missy hoopvol. 'En dat begrijp je wel meteen!' Zei Mevrouw Smith boos. 'Hoe bedoel je?' Vroeg Missy die wéer deed alsof ze het niet snapte. Mevrouw Smith zuchtte. 'Normaal zou ik zeggen dat je moet nablijven, maar dat doe je al bijna dagelijks, en ik heb echt wat rust nodig. Ga maar naar buiten' zei mevrouw Smith met duidelijke tegenzin.