Grijze jager slavinnen van Toscana

Hoofdstuk 9

'Ontbijt!' Riep Missy terwijl ze naar de eetzaal rende. Arnaut lachte en wilde de eetzaal in lopen toen Cassandra hem terug riep. Ricky liep lezend langs ze. 'Ik weet niet hoe je het hebt gedaan, het maakt me ook niet uit, maar goed gedaan' Arnaut wist eerst niet waar ze het over had toen hij zich bedacht dat ze het lezen bedoelde zei hij 'ik heb zo mijn manieren' en liep hij de eetzaal in. Na het ontbijt wilde Arnaut weer gaan trainen met Missy, 'Missy wil je trainen?' Vroeg hij. Missy haalde haar schouders op 'waarom niet' ze liepen naar buiten. 'Oké, Missy, ik ga je iets leren wat je echt alleen mag gebruiken als iemand echt heel irritant doet, en dan bedoel ik niet dat Ricky je irriteert, ik bedoel bijvoorbeeld als iemand Ricky in elkaar slaat, of jou, of Agness, dit is geen grap, als je deze techniek zonder reder gebruikt, geloof me dan zorg ik wel dat je het niet nog is doet' zei Arnaut het was duidelijk dat hij het meende. Missy knikte. 'Nee, ik wil het je horen zeggen' zei Arnaut. 'Ik ga de techniek die je me nu gaat leren nooit zo maar gebruik op iemand, ik mag hem alleen gebruiken als iemand mij Ricky of Agness in elkaar slaat of pijn doen' zei Missy. 'Ernstig pijn doen' zei ze er snel achteraan. Arnaut pakte haar hand vast en draaide haar arm om waardoor haar elleboog nu naar boven stond. 'Als ik nu op je elleboog duw, dan breekt die.' Legde Arnaut uit. Hij liet haar arm weer los. 'Als ik gewoon hier op je arm sla breekt die ook.' Zei Arnaut terwijl hij naar de buitenkant van haar onderarmen wees. 'Als je ooit met iemand in een gevecht bent en die persoon ligt op zijn rug, dan breek je zijn arm.' Zei Arnaut als of het de normaalste zaak terwereld was voor een zes jarige. 'Hoe?' Vroeg Missy. 'Met een arm klem' zei Arnaut simpel weg. 'Wat is een arm klem?' Vroeg Missy. Arnaut keek even rond. 'Walter, kun je even komen?' Vroeg hij aan een bewaker die net terug liep naar de barakken om even ui te kunnen rusten tussen zijn diensten door. Walter liep naar ze toe en boog even snel voor Arnaut. 'Kun je even op je rug gaan liggen?' Vroeg Arnaut aan hem. Walter keek eerst verbaasd naar Arnaut maar ging toch maar op zijn rug liggen. 'Oke Missy let goed op.' Zei Arnaut. Arnaut klemde zijn benen aan weerszijde van de arm van Walter. Walter die door kreeg wat Arnaut aan het doen was begon een beetje bang te worden, hij had die nacht nachtdienst gehad en was vijf minuten in slaap gesukkeld, Arnaut waas toch niet zo streng? Hij zou zijn arm toch niet breken omdat hij heel even in slaap was gevallen? Arnaut trok zijn arm een klein stukje omhoog en klemde zich vast aan de arm van Walter als een koala aan een tak. 'Oké, Missy, als ik nu nog meer naar achter leun dan breek ik Walters arm.' Zei Arnaut. 'Meer naar achter leunen? Je licht al bijna met je rug op de grond' zei Missy. Arnaut liet Walters arm los en ging weer staan 'je mag gaan Walter' zei hij, Walter liep snel verder, Arnaut pakte een tak van de grond. 'Pak deze tak vast.' Zei hij tegen Missy. Missy pakte de tak vast. 'Breek hem' droeg Arnaut op. Missy boog de tak en klein beetje. 'Stop!' Zei Arnaut voor dat ze de tak helemaal kon breken. 'Je handen kunnen nog maar een paar centimeter dichter naar elkaar toe, toch?' Missy knikte bevestigend. 'De tak staat wel al helemaal onder spanning, en kan geen centimeter meer mee buigen.' Ging Arnaut verder. Missy knikte weer. 'Buig de tak dat kleine beetje verder' zei Arnaut, Missy deed wat hij vroeg en de tak brak in tweeën. 'Dus ook al is het maar een paar centimeter, als het niet verder kan buigen, breekt het.' Zei Arnaut. 'Ohhh' zei Missy die het nu pas begreep. 'Papa!' Riep Missy blij erbij ze naar de kasteel poort rende. Arnaut keek om en zag dat Will binnen kwam rijden. Will stapte van Trek af en gaf Missy een knuffel. 'Hoi, Missy, was het leuk bij Arnaut?' Vroeg Will. 'Ja! Ik heb geleerd hoe ik iemands arm moet breken!' Zei ze bij. Will keek verward naar Arnaut die naar hem toe was komen lopen. 'Je weet maar nooit wanneer ze het nodig heeft, toch?' Zei hij. Will lachte. 'Zolang ze het niet gebruikt op mij, Ricky of Alyss.' Arnaut lachte 'als ze dat doet, zorg ik dat ze het niet nog is doet' Will wilde eigenlijk vragen wat hij bedoelde maar bedacht zich toen dat hij het niet wilde weten. 'Ik kreeg de brief, hoe hebben jullie het genovezen probleem opgelost?' Vroeg Will. 'Dat heb ik gedaan! Met Ricky!' Riep Missy vrolijk. Will trok een wenkbrauw op 'Arnaut? Wat heb je me niet verteld in die brief?' Vroeg Will. 'Ricky heeft jou brief naar Gilan onderschept en besloot het zelf op te lossen.' Begon Arnaut. 'Wat! Gaat het wel goed met ze?' Vroeg Will bezorgd. 'Ik had een gat in mijn hoofd' zei Missy vrolijk. 'Wat!' Zei Will verbaasd. 'Dus ze slopen om half vijf het kasteel uit, ze liepen naar het bos' ging Arnaut verder maar weer werd hij onderbroken. 'Ik moest in een boom klimmen en op wacht staan, maar de boom was glad omdat het regende en ik viel, toen had ik een gat in mijn hoofd.' Zei missy. 'Ricky had de Genovees gevonden en vocht met hem ze had het niet gewonnen als Halt niet had geholpen maar het gaat er om dat de Genovees gevangen genomen is en dat Ricky en Missy oké zijn.' Ging Arnaut verder. Will trok een wenkbrauw op. 'Is het niet tijd om wat te gaan eten' vroeg hij om van onder werp te veranderen. Arnaut grijste breed 'ik dacht dat je het nooit zou vragen' Arnaut en Will liepen de donjon in om wat te gaan eten. Missy glipte het kasteel uit en begon rond het kasteel te lopen. Na ongeveer een half uur liep ze naar de rivier de Sliponder, daar zag ze een boot liggen. 'Wow' zei ze zodra ze hem zag liggen, ze begon naar de boot toe te rennen, er was niemand aan boord, het landankker zat diep in de grond, de zeilen waren netjes opgevouwen, de riemen waren opgeruimd en het roer zat vast gebonden. Ze klom aan boord, ze keek rond op het schip. Ze bleef vijf minuten rond dwalen op het schip toen hoorde ze een stem 'kom op Ulf, geef nou maar toe dat je veel lelijker ben dan ik!' Missy keek over de rand van het schip en zag een groep zwaar bewapende Skandiers richting het schip lopen, ze rende naar het opgevouwen zeil en verstopte zich er tussen. Ze bleef dood stil liggen terwijl de Skandiers aan boord klommen. Ze hoorden iemand bevelen roepen met veel gebonk werden de riemen klaar gemaakt. Ze bleef zo stil mogelijk liggen terwijl ze voelden dat de boog begon te bewegen. Een half uur later hoorde ze die zelfde stem nog meer bevelen roepen. 'Hijs het zeil!' Missy probeerde een reden te bedenken dat ze zomaar tussen hun zeilen zat, maar nog voordat ze iets kon bedenken werden de zeilen opgepakt en uitgevouwen. Hal zag iets bewegen tussen de zeilen. 'Stig kun je even' zei hij terwijl hij het roer aan Stig gaf en naar het zeil liep. 'Jesper Stefan wacht even' zei hij. Hij vouwden het zeil open en pakte Missy op bij haar kraag. Missy schrok toen ze zag dat ze al op zee waren, toen ze keek door wie ze was opgepakt schrok ze nog meer. Hal keek haar boos aan. Hij liep met haar naar de rand van het schip en hield haar over de rand. Missy spartelde met haar benen in de hoop dat ze met haar voeten bij de rand kon. Ze probeerde over haar schouder te kijken, ze zag de Skandiers staan, met hun gehoornde helmen, strijdbijlen, rondenschilden, zwaarden, typische Skandiers dus. 'Misschien moeten we je maar over boord gooien' zei Hal. 'Nee' zei missy bang. 'Nee? Wat nee?' vroeg Hal. Missy probeerde haar hoofd te schudden 'laat maar' zei ze toen ze bedacht dat ze eigenlijk geen reden had dat ze daar was. 'Wie ben je? En wat doe je hier?' zei hij nog steeds boos. Missy slikte 'i....ik... ik, ben... ik vind het een mooie boot' zei ze aarzelend. Stig lachte 'hallo, ik vind het een mooie boot, ik ben Stig' Hal keek Stig boos aan. 'Wat doe je op mijn boot?' Vroeg hij. 'Ik vond het een mooie boot en wilde een kijkje aan boord nemen.' 'Als ik een huis mooi vind breek ik toch ook niet in?' Zei Hal. Missy keek hem verward aan. 'Natuurlijk doe je dat wel, je bent een Skandier!' Stig liep rood aan maar wist zich in te houden. ' ik ben half Skandiës en half Aralueens' zei Hal. 'Dan breek je half in' zei Missy die probeerde haar schouders op te halen. 'Heb jij ooit gehoord van Will Verdrag?' 'Natuurlijk!' Ze wilde nog verder gaan maar werd onderbroken door Hal die nu wel geïrriteerd was. 'Weet je hoe hij aan zijn achternaam is gekomen?' Missy wist zeker dat Will dat ooit had verteld, maar ze luisterde nooit, was Ricky maar hier, die weet dat soort dingen dacht ze. 'Nou?' Drong Hal aan. Missy wilde antwoord geven maar haar keel was kurk droog. 'Ik weet er niet' wist ze met moeite uit te brengen. 'Is hij niet een van de meest bekende jagers in heel Araluen, of misschien zelfs de wereld?' Vroeg Hal. 'Ja dat is hij' zei Missy die nog steeds hulpeloos met haar benen zwaaiden. 'Waarom weet je dan niet hoe hij aan zijn achternaam komt?' Vroeg Hal. 'Papa heeft het verteld, heel vaak ik let gewoon nooit op, en ben het vergeten.' Zei Missy op haar zieligste stemmetje. 'Weet je iets van hem? Zoals dingen die hij heeft gedaan?' Vroeg Hal. Missy grijnsde ze luisterde iedereen avond naar de verhalen die hij vertelden. 'Natuurlijk! Toen hij vijftien was werd hij afgewezen voor de krijgsschool, Halt had een briefje gegeven aan de baron waarin belangrijk informatie over papa stond, waardoor hij nog een' verder kwam ze niet, met een plons viel ze i het kouden zee water. Ze kwam happend naar adem weer boven water. 'Ulf! Kijk uit!' Riep Hal boos. Ulf was gestruikeld over het zeil dat nog oude grond lag op de plek waar Hal Missy er uit had gepakt, Ulf was tegen Hal aan gebotst waardoor Hal missy had laten vallen. Stefan gooide een touw in het water, Missy pakte het touw stevig vast terwijl ze omhoog werd gehesen. Hal deed zijn vest van schapenvacht uit en sloeg het om Missy heen. Hal wilde door gaan mat zijn ondervraging toen hij werd onderbroken door Ingvar 'wacht, zei je papa?'