Grijze jager slavinnen van Toscana

Hoofdstuk 15

'Missy, laat me je haren kammen, zo kan je niet naar school' gelijk na dat ze het gezegd had wist Alyss dat het dom was. 'Prima! Dan ga ik niet naar school' riep Missy terug. 'Missy, als je niet naar school gaat, kun je geen jager worden.' Zei Will. 'Mag ik dan wat koffie?' Vroeg Missy hoop vol. 'Nee' zei Alyss streng. 'Kom op een kopje kan geen kwaad' zei Will die wat inschonk voor Missy. Alyss rolde met haar ogen. 'Ja dat dacht Hat ook bij jou, en kijk waar dat toe geleid heeft' 'mij? daar is toch niks mis mee?' Vroeg Will. 'Nou...' zeiden Ricky en Alyss in koor. Will keek ze beledigd aan. 'Wat is er mis met mij?' Vroeg hij zogenaamd beledigd. 'Je bent dommer dan een ezel' zei Alyss. Will trok een wenkbrauw op. 'Hoezo?' 'Je viel twee keer over de zelfde steen, of eigenlijk, je viel twee keer van de zelfde steen' Will keek haar niet begrijpend aan. 'Hoe bedoel je?' 'Een hint. De steen heet Trek' Will hoorde Trek hinniken, hij wist dat het niet kon maar het klonk verdacht veel als lachen. 'Hou je mond, muil, bek of wat een paard dan ook heeft' riep hij naar Trek. Hij wende zich tot Alyss. 'Dat komt toch niet door de koffie?' nu was het Alyss' beurt om een wenkbrauw op te trekken. 'Weet je zeker dat het niet was gebeurd als je niet zoveel koffie had gedronken?' 'Nee, maar...' 'precies' onderbrak Alyss hem. Alyss had tijdens dit argument Missy's haren al groten deels door gekamd. 'Papa moet het vlechten' zei Missy toen ze voelde dat Alyss het in drie plukken verdeelde. 'Hoezo? Ik kan toch ook gewoon vlechten?' Zei Alyss. 'Ja, maar papa kan het beter' zei Missy schouder ophalend. 'Het spijt me, Miss, maar ik moet weg' zei Will die een appel pakte en weg liep. Alyss had Missy's haren al voor de helft gevlochten tegen te tijd dat Missy door had dat ze al begonnen was. 'Ricky, heb jij nog een lintje?' Vroeg Alyss aan Ricky. 'Ja, wacht even' zei Ricky die naar hun kamer liep een een leren lintje pakte, ze gaf het aan Alyss en ging op de bank zitten lezen. Alyss knoopte het lintje in Missy's haar waardoor haar vlecht bleef zitten. 'We moeten gaan' zei Alyss die naar buiten liep. Missy liep al achter haar aan maar Ricky bleef op de bank lezen. 'Ricky, we moeten gaan' riep Alyss naar haar. Ricky zuchtte stond op en liep naar buiten net toen ze wilde weg lopen draaide Alyss zich om 'Missy, je moet echt schoenen aan doen' nu was het Missy's beurt om te zuchtte, ze draaide zich om en rende naar binnen ze trok snel haar laarzen aan en rende weer naar buiten 'kom! Schiet op! Ik wil naar Agness!' Riep ze toen ze Alyss en Ricky in haalde en het bos in rende. 'Wacht op mij' riep Ricky die achter haar aan rende.

Toen ze bij de school aan kwamen liep Ricky gelijk naar Anna, Missy bleef een beetje verrast staan kijken. Alyss liep naar Missy toe. 'Je hoeft niet bang te zijn, het zijn allemaal kinderen van jou leeftijd, en je kent Agness toch al' Missy keek haar moeder aan 'ik ben niet bang' zei ze terwijl ze zuchtte en een stap naar voren zetten. Missy keek nog een keer over haar schouder 'ik ben hier weer als je uit bent' zei Alyss bemoedigend. 'Oké ik zie je wel weer' zei Missy die weg liep om Agness te zoeken. Het duurde vijf minuten voor ze haar vond. 'Agness!' Riep Missy vrolijk toen ze naar Agness toe liep. 'Missy!' Riep Agness vrolijk terug. Missy en Agness hadden maar twee minuten om te praten tot Missy een bel hoorde 'wat is dat?' Vroeg ze aan Agness. 'De school bel, het betekent dat we naar binnen moeten' antwoorden Agness. Ze liepen met de kleine stroom mensen mee het gebouw in. 'Volg mij maar' zei Agness die Missy's mauw vast pakte en haar mee sleurden naar het goede lokaal. Ze bleven voor de deur wachten, na ongeveer een minuut ging de deur open maar de weg werd nog versperd door een lange slanke vrouw met blond haar. Ze droeg een lange witte jurk tot voorbij haar knieën. 'Wie is dat?' Vroeg Missy fluisterend aan Agness. 'Dat is mevrouw Smith onze juf' antwoorden Agness fluisterend. Mevrouw Smith lachte hartelijk 'welkom terug allemaal, ik heb jullie allemaal zo erg gemist, helaas hebben we niet veel tijd om hier te staan, we moeten aan het werk' zei ze, haar stem was hard, maar klonk niet gemeen, integendeel het klonk juist aardig. Mevrouw Smith zetten een stapje naar de zijkant waardoor iedereen er door kon. Ze had een stuk perkament vast waar waarschijnlijk alle namen van leerlingen op stonden want iedere keer als er een leerling door de deur liep zetten ze een vinkje op het papier. 'Goedemorgen Arnold' zei Smith waarnaar ze een vinkje bij een naam zetten. Agness en Missy stonden helemaal achteraan. 'Ah, jij moet Missy zijn.' Zei ze toen Missy door de deur liep. 'Ja, dat ben ik' bevestigde Missy. 'Mmm, ga maar daar vooraan naast Arnold zitten' zei mevrouw Smith. 'Oké' zie Missy die door liep en naast Arnold ging zitten. Arnold was een jongen die door het gemiddelde meisje waarschijnlijk beschreven zou worden als knap, maar aangezien Missy geen gemiddeld meisje is was ze het daar zoals altijd niet mee eens. Zijn ogen waren amber kleurig en zijn oranje haar was netjes geknipt. Arnold haalde zijn hand door zijn haar waardoor het schitterde in het zon licht. Missy rolde met haar ogen en keek weg. Arnold grijnsde. 'Jij bent nieuwe, toch?' Vroeg hij aan Missy. Missy draaide zich om 'ja, hoezo?' 'Ik ben Leito, Arnold Leito' zei hij terwijl hij zijn hand uitstak. Missy schudde zijn hand 'je zegt je achternaam alsof ik hem ergens van moet herkennen, dat doe ik niet' zei Missy zonder aarzelen. 'Ach het is niks, mijn vader is alleen een van de beste ridder van het land' zei hij. 'Echt niet' zei Missy. 'Hoe zou jij dat moeten weten, en had je je naam nou al verteld?' Vroeg Arnold die duidelijk wee jaar ouder was dan zij. 'Ik weet dat omdat ik weet dat de ridder van het eikenblad de beste ridder van het land is, en ik heet Missy'