Grijze jager slavinnen van Toscana

Hoofdstuk 12

'Hoe bedoel je? Ik ben nergens bang voor' Zei Ricky. 'Weet je het zeker?' Vroeg Maddie plagerig. 'Ja!' reageerde Ricky. 'Waarom schreeuwde je dan toen ik een aardappel naar je gooide?' Ging Maddie verder. 'Ricky is bang voor aardappels' 'nee ben ik niet! Het was een natuurlijke reactie' zei Ricky 'niet! Ik weet zeker dat je bang bent voor aardappels' zei Missy terwijl ze een aardappel naar Ricky's hoofd gooide. Ricky bukte om de aardappel te ontwijken, ze kroop onder de tafel door en duwde Missy met stoel en al om. 'Hey!' Riep Missy terwijl ze op probeerde te staan. Ricky trok het tafel kleed van de tafel waardoor alle glazen om vielen en de borden op de grond vielen. 'Ricky! Ik wilde dat nog opeten!' Zei Arnaut die tot nu toe gewoon lekker had zitten ontbijten. 'Sorry maar ik moet haar wurgen!' Zei Ricky terwijl ze het tafel kleed met genoeg adem ruimte over Missy's hoofd trok waardoor ze niks meer kon zien. 'Je gaat Missy niet wurgen' zei Will terwijl hij opstond om Ricky van Missy af te tillen. 'Haal dit van me af het is veel te donker' zei Missy die haar best deed om de angst in haar stem te verbergen. Will tilde Ricky van Missy af en Missy gooide het tafelkleed snel van zich af. 'Missy is bang in het donker!' zei Ricky plagerig. 'Nee! Dat ben ik niet! Ik ben nergens bang voor!' Zei Missy terug. 'Het is niet erg om ergens bang voor te zijn, dat weet je toch?' zei Will. 'Natuurlijk is dat wel erg! Er is nog nooit in de hele geschiedenis ooit een ridder of grijze jager geweest die ergens bang voor is! maar ik ben niet bang in het donker!' Zei Missy boos. Arnaut en Will keken elkaar aan. 'Ik heb hooge vrees, het is inmiddels wel minder maar toen ik twintig was durfde ik mezelf niet aan een touw langs een kasteel toren laten zakken.' Zei Alyss. 'Ik ben bang dat ik weer verslaafd raak aan warmkruid, en dat er dit keer niemand bij is om me te helpen' zei Will. 'Ben jíj ergens bang voor?' Vroeg Missy verbaasd. 'Oh geloof me Missy, wel meer dan bang, ik gebruik het liefst nóóit meer warmkruid, ook al bezwijk ik bijna door de pijn, ik ga geen warmkruid meer gebruiken' zei Will, de pijn was van zijn gezicht af te lezen. 'Maar ehh wat is warmkruid?' Vroeg Missy. 'Het is een drugs' zei Will. 'Wat is drugs?' Vroeg Missy die het nog steeds niet begreep. 'Het is iets, en als je het in neemt dan gaat al je pijn weg, en lijkt alles opeens beter te gaan, je lijkt van binnen op te lichten, het probleem is dat het niet beter gaat, het voelt alleen zo, en als je een beetje hebt gehad, wil je meer want als het is uitgewerkt dan voel je je nog erger dan daar voor.' Zei Will het was duidelijk dat hij zich schaamde dat hij ooit zo dom was om het te gebruiken. 'Maar, waarom heb je het dan gebruikt?' Vroeg Missy. 'Ik... ik was hopeloos, en jong, maar als Cassandra niet...' zijn stem brak. 'Will, je moet het je zelf niet kwalijk nemen! Je had geen keus! Als je het niet had gebruikt was je nu al lang dood geweest!' Zei Cassandra die het vreselijk vond om Will zo te zien. Will bleef naar zijn bord staren terwijl hij terug dacht aan die vreselijke tijd als buiten slaaf in Skandia. 'Maar dat geld niet als angst' protesteerde Missy 'niet dat het uit maakt, want ik ben niet bang! En al helemaal niet voor zoiets doms als het donker' ging ze verder. Arnaut keek weer naar Will die nog steeds naar zijn bord staarde. 'Ik ben claustrofobisch' zei hij om de aandacht van zijn vriend af te krijgen. 'Je bent clownsto wates?' Vroeg Missy verward. 'Claustrofobisch, dat je bang bent voor kleine ruimtes' legde Arnaut uit. 'Wat? Waarom zou je daar bang voor zijn?' Vroeg Missy. 'Ik moet er niet aan denken om in een kleine ruimte vast te zitten, helemaal klem je kunt nergens heen' zei Arnaut. 'Dan had je niet zo groot moeten zijn' zei Missy schoor ophalend 'maar ik ben niet bang' voegde ze er aan toe. 'Weet je het is beter om toe te geven dat je ergens bang voor bent, en zoals je nu wel Hebt gezien zijn ook...' begon Arnaut toen hij werd onderbroken door Missy 'eggg, ik snap het jullie doen alsof jullie ergens bang voor zijn zodat ik me beter zou voelen als ik ergens bang voor zou zijn, nou dat ben ik niet' 'oké niet voor iets anders dan het donker?' Vroeg Arnaut. 'Ja!' Riep Missy waar na ze een pannenkoek pakte in een eer in haar mond propte en weg liep. 'Mogen wij ook van tafel?' Vroeg Ricky. ' ja ga maar' zei Arnaut en gelijk daarna liepen Ricky en Maddie weg. 'Jullie moeten oppassen met Missy' zei Arnaut. 'Oppassen met missy?' Vroeg Alyss bijna beledigd. 'Ik was vroeger ook zo, en niemand heeft me er van af geholpen waardoor ik een arrogant klein jongetje was tot de krijgsschool, daar hebben ze het er wel uitgeslagen.' Zei hij. 'Noem je Missy. Arrogant ?' Vroeg Alyss nu echt beledigd. 'Nee dat...' begon Arnaut maar Alyss liep al weg. Arnaut keek naar Will in de hoop dat hij wel snapte wat hij bedoelde. 'Jij mag niks zeggen als het gaat over arrogant zijn' zei Will toen ook hij boos weg liep. Het kon Arnaut meestal niet zoveel schelen wat mensen over hem zeiden maar wat Will net had gezegd kwam als een klap. Cassandra keek hem boos aan. 'Ze is zes! Je gaat haar toch niet arrogant noemen? Dat zouden Alyss en Will ook nooit zeggen over Maddie!' Zei Cassandra toen ze op stond en achter Will en Alyss aan liep om haar excuses aan te bieden namens Arnaut. Arnaut bleef een beetje verslagen achter, zelf het eten kon hem nu niet opvrolijken. Hoe kon ik zo stom zijn? Ik ga een kind toch niet arrogant noemen waar haar ouders bij zijn? 'Ik begrijp wat je bedoeld' zei Halt. Halt had het hele ontbijt lang niks gezegd en arnaut was vergeten dat hij er was. 'Wat?' Vroeg hij alsof hij niet geloofde dat er iemand was die hem kon steunen na wat hij had gezegd. 'Ik heb Will heel lang in de gaten gehouden vroeger, ik zag vaak genoeg hoe jij toen tegen hem deed, je deed alsof je de beste was, maar het was duidelijk dat je hoogtevrees had, je claustrofobie was nog niet zo duidelijk, maar je bent nogal arrogant geworden, vooral omdat je dacht dat jij beter was dan Will, als iemand je eerder had laten inzien dat je neemt hoeft te bewijzen dat je beter bent, als je het echt beent komen we er wel achter. Je kwam er pas op je vijftiende achter dat je andere nodig had in het leven, als Will je niet had gered van dat zwijn, was je nu dood geweest, als jij Will niet had geholpen toen hij in klaar werd geslagen had hij ernstige verwondingen op kunnen lopen, er moet iemand zijn die aan Missy laat zien en hoe sneller dat gebeurd hoe minder Arrogant ze later word. Als jij er voor zorgt dat Missy in ieder geval aan zichzelf toe geeft dat ze bang is kan dat al heel erg helpen, als ze bang is natuurlijk, het kan ook zo zijn dat dat niet zo is.' 'Maar hoe moest ik haar laten toe geven dat ze bang is, als we geen idee hebben waar ze bang voor zou zijn?' Vroeg Arnaut. 'Ze klonk nog redelijk bang over dat het zo donker was met dat doek over haar hoofd, begin gewoon met kijken of ze echt niet bang is in het donker, als het niet werkt om haar gewoon in het donker te laten zitten klop dan op het raam of laat de vloer kraken als ze dan niet bang is is ze niet bang in het donker' legde Halt uit.