If Only You Loved Me | ✓

Chapter 26

to ami,
happy birthday!
#####
Chapter 26

I am in constant war with myself. Buong linggo na yata ako naghahabol sa eskwelahan dahil hindi naman tulad noong nasa highschool ako; hindi p'wedeng bigyan ng special tests o projects kapag marami kang absent. Kung bagsak ka sa college, bagsak ka talaga.

May mga professor na mababait na pinagbigyan ako. Ang ilan ay tinanong kung naasikaso ko na ba ang mga dapat kong gawin pagkatapos ng burial. Pumipintig ang ulo ko dahil kahit bills ngayon ay ako na rin ang gumagawa. Mabuti na lang na no'ng bata ako ay ginagawa ko na siya. Noon, no'ng nandito pa si Mama, minsan ay sa online na n'ya binabayaran kaya naman nabawasan ako ng gawain. Sa ngayon ay hinahanap ko pa ang nga detalye na kailangan ko para makapagbayad din nang online na lang.

"Ibig sabihin kapag may dean's list ay may discount sa tuition?" usisa ko kay Mikay habang nakapila siya sa registrar upang kumuha yata ng form.

Tumango siya at lumingon sa akin. "Oo, ah? Pasok ba grades mo?"

Umiling ako. "Hindi yata. Pero nagtatanong ako. . .para sa susunod."

I took my education for granted. Alam ko naman na halos hindi ako naging seryoso noon dahil hindi ko naman passion itong course ko. Yet, I never thought that maybe I should at least put an effort since my mother was paying for my tuition. Ngayon kasi ay baka magtrabaho ako para mapagpatuloy ang pagaaral.

o baka huminto.

Bahala na, ang mahalaga naman ay makapagtapos. . .o kahit hindi man, basta mabuhay.

I looked at my phone and realized it's been. . .months since I contacted Ryker. May mga iilan siyang mensahe sa akin pero hindi ako makapag-reply dahil hindi ko alam ang sasabihin.

Aziah:
Hi!

Sorry di na ako nakapag-reply.

Kamusta ka?

Ilang mensahe ang pinadala ko sa kan'ya magmula nang maramdaman kong medyo okay na ako. I received nothing in return. Hindi ko alam kung nagtatampo ba siya o busy lang talaga.

Yet days passed and the trepidation in my system tripled. There was something wrong with Ryker being silent. Madaldal ang isang iyon. Walang araw na hindi mukhang nagpapa-baby. Kaya nagtataka ako sa haba ng katahimikan n'ya. Maybe because I also miss him. . .that's why I was growing anxious as time went by.

Patapos na ang semester; next school year ay 2nd year na ako sa medtech. Nagkaroon kami ng activity kasama ang kabilang section—yung section nila Ryker.

"Last activity na natin," ani Mikay at nakasilip sa mga section A. "Sila na naman ang kagrupo. Naku! Sobrang judgemental pa naman ng iba sa kanila! Magkamali ka lang, para kang kriminal agad!"

I was rummaging through the crowd using my eyes, hinahanap kung nasaan siya. Wala akong makita kaya naman napanguso ako. My Ryker's not here yet. Minsan lang ma-late ang isang iyon.

"Adeva, dito ka," someone said.

Agad kong sinipat ang direksyon nito. I saw someone approaching the one who called Ryker. Naka-uniporme siya at halatang bagong plantsa. He always looked neat in his uniform; naka-anti rad siyang salamin habang bagsak ang buhok. Medyo. . .humaba ang buhok n'ya dahil may ilang tikas ng buhok ang nasa noo na n'ya.

I drew in a breath. Ang gwapo ni gago. Hindi ko alam kung matagal lang kaming di nagkita pero mas lalo siyang naging gwapo sa paningin ko. His complexion looked like he was sick, pero mas lalong nadepina ang panga n'ya. Naniningkit ang kan'yang mata habang tinatabihan yung tumawag sa kan'ya.