Διπλή Εκδίκηση

4

Το πρώτο πράγμα που προσέχει ένας άντρας σε μια γυναίκα είναι αν τον έχει προσέξει εκείνη.

Μάρλεν Ντήτριχ, (1901 - 1992), Γερμανίδα ηθοποιός

Η Μελίνα προχωράει με αργά βήματα στον διάδρομο, κοιτάζοντας τους πίνακες που κοσμούν εκατέρωθεν τους τοίχους. Τα έργα είναι χωρισμένα σε καλλιτεχνικά ρεύματα, δίνοντας την αίσθηση ότι κάποιος περιδιαβαίνει τους διαδρόμους ενός μουσείου. Η κοπέλα θαυμάζει μερικούς υπέροχους Μονέ, Ντεγκά, Καραβάτζιο, ενώ δεν λείπουν και εκπρόσωποι νεότερων κινημάτων, άγνωστων στην ίδια μα, δίχως αμφιβολία, διάσημων στους κύκλους των υποψιασμένων φιλότεχνων.

Γιατί δεν υπάρχει τίποτα απολύτως ψεύτικο ή χαμηλού επιπέδου γύρω της. Όπου κι αν ρίξει την ματιά της, η Μελίνα βλέπει τον τεράστιο πλούτο που χαρακτηρίζει τον Αργυρίου. Ακόμα και αυτή την στιγμή, που η κοπέλα νιώθει ένα αδυσώπητο σφίξιμο στο στομάχι στην σκέψη ότι το σχέδιο προχωράει και αυτή θα πρέπει να κάνει το επόμενο βήμα, δεν μπορεί να μην απολαύσει την ξενάγηση του οικοδεσπότη στην πτέρυγα όπου φυλάει το χόμπι του, όπως το αποκάλεσε ο ίδιος χαριτολογώντας όταν την βρήκε στον κήπο παρέα με τον υπεύθυνο ασφαλείας του.

Η ανάμνηση του Άρη Βελλή και του εξωφρενικού διαλόγου τους είναι αρκετή για να την βγάλει από τον αθέλητο ρεμβασμό, να την επαναφέρει στην πραγματικότητα και να την κάνει να συνειδητοποιήσει ότι τόση ώρα ο άντρας δίπλα της της μιλάει και εκείνη δεν έχει ακούσει σχεδόν λέξη. Αν και δεν θεωρεί τον εαυτό της ιδιαιτέρως λάτρη της τέχνης, ο επαγγελματικός φωτισμός σε συνδυασμό με τα καλλιτεχνικά αριστουργήματα που στέκουν αγέρωχα, αγνοώντας την αγωνία της, έχουν καταφέρει να την κάνουν να ξεχαστεί.

Κι αυτό είναι ανεπίτρεπτο, αφού δεν βρίσκεται εκεί ως κριτικός τέχνης. Γυρνάει με το απαιτούμενο νάζι προς την μεριά του συνομιλητή της, προσποιούμενη ότι έχει ρουφήξει τα λόγια του και ότι αδημονεί για την συνέχεια. Ο Αργυρίου της ρίχνει ένα βλέμμα που δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας σχετικά με τις σκέψεις του. Παρόλο που τόση ώρα μιλάει με πάθος για την συλλογή του, η κοπέλα δεν μπορεί να διακρίνει αν είναι η πραγματική του αγάπη για την ζωγραφική η πηγή της θέρμης που χρωματίζει τα λόγια του ή η γνωστή του εμμονή για καθετί ακριβό, κορυφαίο στο είδος του.

- Σας έκανα να πλήξετε μήπως; την ρωτάει χαμηλόφωνα.

Η Μελίνα δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί την γοητεία που αποπνέει σε κάθε του κίνηση. Ωστόσο, η προσπάθειά του να προσδώσει στην φωνή του ένα σαγηνευτικό τόνο είναι τόσο εμφανής, που μετά βίας η κοπέλα κρύβει το χαμόγελο θυμηδίας που απειλεί να σχηματιστεί στα χείλη της. Ταυτοχρόνως, αυτή η συνειδητοποίηση την καθησυχάζει, αφού αντιλαμβάνεται ότι η πρόσκαιρη αφηρημάδα της έχει δώσει την θέση της στην απαιτούμενη συγκέντρωση που έχει ανάγκη αυτή την στιγμή η Μελίνα.