Lost ft. Liam Payne

Part 7

"Ik weet iets" zeg ik wanneer we weer een stukje dichter bij de berg komen. "Nou?" Vraagt Zayn aandringerig. "Ik offer me op" antwoord ik. "Hoe bedoel je?" Zeggen ze allemaal tegelijkertijd. "De beer, als ik er op af ga dan kunnen jullie er zonder probleem langs lopen"

"Ben je gek ofzo, we laten je niet verslonden worden Door een beer!" Zegt Niall, en hij fluistert er zacht achter: "en Liam laat dat al helemaal niet gebeuren".

Liam hoort het en zucht. "Je hebt gelijk Niall, we kunnen maar beter gewoon doorlopen en straks terug komen. Neem allemaal even een herkennings punt voor je en blijf het onthouden." Zegt Harry wijs. We knikken allemaal en nemen een beeld in ons op. Ik pak een klein boompje die is ondergesneeuwd, in de vorm van een hartje. "Kom op, deze kant" zegt Zayn.

Na ongeveer nog een paar uur gewandeld te hebben komen we terecht bij een bos. "Ik ben zo moe" zucht Louis. "Ik heb zo'n honger" jammert Niall. "Mijn voeten doen pijn" mompelt Harry. "Ik heb geen kracht meer" puft Zayn.

"Jongens kom op, we kunnen het niet opgeven.. maar eerlijk gezegd ben ik ook wel heel moe" zegt Liam. "Als we nou gewoon een uurtje pauze nemen?" Zeg ik kuchend. Iedereen stemt toe en we zetten onze sleeën langs een omgevallen boom.

"Wie gaat waar..?" Zeg ik terwijl ik rood wordt. "Liam aan je linkerkant, en ik aan je rechterkant. De rest komt er maar omheen" zegt Niall. Ik weet zeker dat er normaal hier commentaar op was gekomen, maar iedereen is te moe om er tegen in te gaan. Ik neem een plaatsje in het midden tegen de boom aan. Liam komt zoals gezegd aan mijn linkerzijde en Niall aan de rechterzijde. Langs Liam ligt Louis en langs Niall ligt Zayn.

Harry loopt een paar rondjes te draaien en gaat dan bij mijn voeten liggen in een hoog pak sneeuw. "Harry kom hier" fluister ik. Hij komt naar me toe gekropen en kijkt me vragend aan. "Ik kan je daar toch niet laten bevriezen" zeg ik zacht en lachend. Hij haalt zijn schouders op en propt zicht tussen Liam en Louis in.

Op een of andere manier werd de stille lucht al meteen gevuld met luid gesnurk van 5 jongens. Ik kan mijn lach niet inhouden en grinnik zacht. Ik luister heel even naar het gefluit van de vogels en het geritsel van de bladeren, zachtjes vallen mijn ogen dicht.. en een paar seconden later ben ik in een heel andere wereld, een wereld waar je dromen uit kunnen komen.. genaamd: Dromenland.

Ik droom over mijn familie.. Hoe we van de pistes af zouden gaan. Niets aantrekkend van de rode vlagen. De tijd van ons leven hebbend. En 's avonds gezellig in de lobby met een mok warme chocolademelk. Samen met Anna sneeuwballen gevecht doen, als ik alleen met haar was dan boeide leeftijd niet. Ik zou haar tweeling zus zijn..

ik voel dat mijn wangen nat beginnen te worden en open mijn ogen. Ik snuif zacht mijn neus en veeg mijn tranen weg, maar daardoor komen er alleen maar meer. Ik probeer me te focussen op de donkere wolken boven ons. Ik hoor geritsel langs me en dan voel ik een arm om mijn middel. Ik kijk waar de arm naartoe leid en het komt uit bij Liam. Hij lijkt zo vredig te slapen, maar alsnog voel ik zijn pijn in mijn hart.

Ik leg mijn hand op zijn hand en denk aan de tijden die komen gaan, slechte.. maar misschien ook wel aan de goeie. One Direction.. Ze zullen me beschermen en me helpen, dat weet ik zeker..

♡