Lost ft. Liam Payne

Part 11

Pov Jaimy

Ik word wakker en staar naar het plafond, wat is er zojuist allemaal met me gebeurt..

De stilte in deze ruimte wordt verbroken door zacht gesnurk. Ik draai me om en zie dat Liam in slaap is gevallen in de grote stoel. Het opzij liggen doet me niet goed en ik voel me weer een beetje weg zakken. Meteen ga ik recht liggen en staar weer naar het plafond, dan is het weer okay.

"Liam?" Fluister ik. "Liam?". Ik hoor wat geritsel langs me en dan hangt Liam opeens boven me. "Je bent wakker" glimlacht hij. Ik probeer terug te lachen en veeg het haar uit mijn gezicht.

Ik kijk hem in aan en zie dat hij een blauw oog heeft. "Wat heb je met je oog gedaan?" Zeg ik geschrokken. "Dat uhh.. heb jij gedaan" lacht hij. "Wat? Nee, hoe?" Vraag ik. "Je begon te slaan en raakte me vol in mijn oog. Maar het is niet erg" en hij lacht nog steeds. "oh wat erg, sorry" zeg ik schuldig. "Ik ben allang blij dat jij hier nog bent" glimlacht hij. Ik glimlach terug en kijk hem nog dieper aan.

"Zijn de jongens al terug?" Vraag ik. "ja al een tijdje, ze slapen" antwoord Liam. "Wil je me vertellen wat er is gebeurt?" Vraag ik. "Nou, eerlijk gezegd weet ik ook niet wat het was. Je begon te huilen, te schreeuwen, te slaan en je ademhaling ging niet meer gelijk. Dus toen heb ik.. uhm.. ja..ik hoop dat je het niet erg vind" hij begint rood te worden en kijkt weg. "Bedankt" zeg ik dankbaar. Hij knikt als teken dat het goed is en gaat op de mat langs me zitten.

Ik kijk op de klok, het is al nacht. Ik ga een beetje rechtop zitten en fluister:"Kom eens hier". Hij knikt en gaat langs me zitten. "Dichterbij" fluister ik heel zacht. Hij komt dichter bij mij en ik zeg pas stop, wanneer onze neuzen elkaar bijna raken. "Echt bedankt" glimlach ik. Hij glimlacht terug en wil weer achteruit gaan zitten maar ik hou hem tegen. Ik zou hem willen zoenen, maar ik kan het niet. Ik geef hem een knuffel en loop dan naar boven..

♡