Villain Deku | DEKUBAKU

26

|Katsuki|

Hitoshi: yine mi konuşmayacaksın?

Cevap vermediğimde karşımda ki sandalyede doğrulup derin nefes aldı.

Hitoshi: Bakugo konuşmazsan sana yardımcı olamam.

Katsuki: bunu senden istedim mi?

Hitoshi: kötü bir niyetim yok, biraz benimle konuşu-

Katsuki: "kötü bir niyetim yok" ? Bunu sen mi söylüyorsun gangster bozuntusu?

Şuan sabrını zorladığımın farkındaydım ama ben hasta değildim, bunların hepsi saçmalık.

Hitoshi: hahh.. peki, şuan bir sorunun yok mu yani?

Katsuki: şuan ki sorunumu bilmediğini sanmıyorum. Kaçırılmam, tecavüz edilmem, hapis tutulmam, manyaklarla aynı evde yaşamam, gücümü aptal bileklikler yüzünden kullanamamam ve bu nedenle bu yerden kaçamamam, takıntılı piçin benden hoşlandığını öğrenmem, kötüler birliği, ANANIN AMI KADAR SORUNUM VAR İŞTE!

Hitoshi: Bunu demek istemediğimi biliyorsun... Mesela Uraraka mevzusu, bunu bana hâlâ anlatmadın.

Katsuki: onu ben öldürmedim! Kaç kere demem lazım??

Hâlâ bu mevzu devam ediyor muydu? Artık bunu duymaktan bıkmıştım.

Hitoshi: o zaman anlat bana.

Katsuki: Deku'ya sorabilirsin.

Hitoshi: evet sorabilirim, ama senden duymak istiyorum.

Hay ben senin isteğini gö- sinirden dişlerimi gıcırdatmaya başladım ama biliyordum ki anlatana kadar beni bırakmayacaktı. Sinirle solurken kızıl gözlerimi onun çökmüş gözlerine çevirdim.

Katsuki: ne bilmek istiyorsun?

Hitoshi: en baştan başlayabilirsin. Neler hatırlıyorsun? O gün neden otele gittin.

Çalışmadığım yerden çıktı.

Katsuki: bilmiyorum.

Hitoshi: neden gittiğini mi?

Bir süre sessizlik oldu. Gerçekten bunun hakkında konuşmak istemiyorum. Benden hâlâ cevap beklermiş gibi sabırla beni bekliyordu. Yüzümü inceliyor, sanki bunu söylemekte neden bu kadar zorlandığımı çözmeye çalışıyordu. Sessizlik devam ettikçe ortamın daha da gerildiğini hissetmeye başlamıştım bu yüzden kelimelerimi toparlamaya çalışarak ağzımdan çıkmasına izin verdim.

Katsuki: yarım piçin konuşmalarını duymuştum ve ani bir dürtü ile çıktım...  Neden yaptım bilmiyorum, sadece-

Dişlerimi sıkarak kelimeleri geri yuttum. Devamını getirmeye cesaretim yoktu.

Hitoshi: "sadece?"

Gözlerimi kaçırmaya devam ederken inadına gözlerini benden ayırmıyor konuşmamı bekliyordu. Böyle bakınca sonsuza kadar bekleyebilirmiş gibi geliyordu, ve bu biraz ürkütücüydü.

Katsuki: k-kor-

Hitoshi: tamam... Sanırım anladım.

İçimden şükür çekerken 'devam et' bakışları beni eziyordu. Sanırım maçı şimdiden kaybetmiştim.

Hitoshi: peki odayı bulup gittiğinde ne oldu?

Katsuki: kızı resmen yatağa atacaktı...

Kendi kendime mırıldandığımda anlamadığı için tek kaşını kaldırdı.

Katsuki: yataktalardı ve Deku beni görünce sinirlendi.

Hitoshi: peki sen nasıl hissettin? Yani onları görünce.