Asena | Maviler

10. Bölüm

Gözlerimi kırpıştırdım ve yavaşça araladım. Gördüğüm beyaz tavan sonrasında gözlerimi yanıma çevirdim. İkili koltuğa elinden gelebildiğince uzanmış Boran, uyuyordu

Yerimden doğrulup etrafıma baktım. Küçük bir hastahane odasındaydım. En son ne olmuştu? Kaşlarımı çatıp düşünmeye çalışırken anılar yavaşça zihnim de dönmeye başladı.

Kriz geçiriyordum. Onu görüyordum.

Boğazıma kesik bir nefes daha takıldığında oksijensiz kaldığımı hissettim. Koluma takılı serumu hızlıca çektim. Acı ile inlediğimde koltukta bir kıpırdanma hissettim. Yataktan kalkıp çıkışa yönelirken Boran'ın sesini işittim. "Asena? Nereye gidiyorsun?"

Aldığım nefesler yine yetmiyordu bana. Odadan çıktım ve koridoru taradım. Çıkış yazısını gördüğüm yere ilerlerken bileğimden tutuldum. "Ne yapıyorsun sen yine Asena? Kendine gel lütfen."

"Bı-bırak beni." Kesik nefeslerimin arasında elimden geldiğince konuşmaya çalışmıştım.

"Mavişim neler oluyor?" Kolumu hızla çekip tekrar yürümeye başladım. "Nefes almam gerek Boran. Boğuluyorum." Derin bir nefes almış ve koridorda tüm sesim ile bağırmıştım.

"Hay lanet. Asena sana diyorum. Yüzüme bak. Burdayım. İyi olucaksın güzelim. Sadece bakar mısın?" Onun sesini duymayıp yürümeye devam ettim. Kolumu tekrar tuttu ama dizine vurup kurtuldum. Nefes alamıyordum. İyi değildim. Korkuyordum. Neden kimse anlamıyordu?

"Sikeyim! Hemşire yok mu lan bu hastahanede?" Boran bağırdığında karşıdan gelen hemşireyi gördüm elinde bir şırınga vardı. Bana yaklaştı. Boran arkadan kollarıma yapışırken hemşire iğneyi sokmaya çalışıyordu.

Ben ise çıldırmış gibiydim. "Bırakın beni! Hava alacağım bırakın." Hemşirenin elinde ki şırıngayı bir şekilde yere düşürüp üzerine bastım. Ama daha fazla hemşire geliyordu, yüzümü Boran'a çevirdim. "Boran. Lütfen lütfen. Nefes alamıyorum korkuyorum kıvırcığım. Çok korkuyorum." Dudaklarımdan bir hıçkırık kaçtı. "Küçük kız çok korkuyor Boran."

Kaşları çatıldı. Ellerini yanaklarıma yerleştirdi. "Söyle güzelim. Neden bahsediyorsun? Lütfen söyle. Sana yardım edeyim. Lütfen." Başımı iki yana salladım. "O burada. Buldu beni. Yine zarar verir mi bana?" Dudaklarımdan bir hıçkırık kaçarken çaresizce konuştu küçük kız. Arkadan kollarım tutuldu yine. Daha az direniyordum artık.

"N-ne?"Boran kekeleyerek gözünden akan yaş ile konuştu. Başımı yine hızlıca iki yana salladım. Bir hıçkırık daha. "O. Üvey babam." Ağzımdan dökülen bu iki kelime ile beraber Boran donup kaldı. Bir yaş daha süzüldü gözünden."Annem de yok Boran kim koruyacak beni? Dişi kurt daha küçük değil mi?"

Ve bir kaç damla daha düştü Boran'ın gözlerinden zemine. Benim yerime ağlıyordu. Direnmeyi kestim. Koluma giren iğneyi hissettiğimde bakışlarım koridorun başına döndü. Maviler hızla buraya doğru geliyordu. Şırıngadan bedenime dolan sıvıyı hissederken burukça gülümsedim. İlaç hızla etkisini gösterdi ve gözlerim tekrar kapandı.

•

Boran...

Asena yere düşürdüğü şırınganın üstüne hızlıca bastı ve bağırdı. Yüzüme acı ile bakıyordu aynı anda. "Boran. Lütfen lütfen. Nefes alamıyorum korkuyorum kıvırcığım. Çok korkuyorum." Dudaklarından bir hıçkırık kaçtı. Ve aynı anda kalbimde ki sızının şiddeti arttı. "Küçük kız çok korkuyor Boran."

Kaşlarım çatıldı. Ellerimi yanaklarına yerleştirdim. Ne oluyordu benim meleğime böyle?"Söyle güzelim. Neden bahsediyordun? Lütfen söyle. Sana yardım edeyim. Lütfen." Yalvarırcasına konuştum. Başını hızla ve korku ile iki yana salladı.