Part-9(Unicode +Zawgyi)

65 4 0
                                    

Unicode

-နောက်တစ်ပတ်ဆိုကျောင်းတွေလဲပြန်ဖွင့်တော့မှာမို့ ကြီးကြီးမြလဲနယ်ကပြန်ရောက်နေပြီ။ဒီရက်ပိုင်းဝေလင်းနဲ့လဲသိပ်မတွေ့ဖြစ်။မနက်ပိုင်းချိုင့်သွားပို့ရင်မတွေ့ဖြစ်တာများ၍ ညဖက်ချိုင့်သွားယူရင်တခါတလေတွေ့ဖြစ်ပေမဲ့ အရင်လိုစကားအများကြီးမပြောဖြစ်တော့ပါ။နေ့သစ်ကိုယ်တိုင်ဘာပြောလို့ပြောရမယ်မှန်းမသိကာပြုံးပြနှုတ်ဆက်ပြီးလှည့်ပြန်လာခဲ့တာပင်။မတွေ့ရတဲ့အခါလိုက်ရှာနေတတ်ပြီးတွေ့ခဲ့လျှင်လဲ ဘာပြောလို့ပြောရမယ်မှန်းမသိ။အခုလဲ 10နာရီထိုးတော့မှာမို့ ဟင်းပို့ရန်ထွက်လာခဲ့သည်။
ဝေလင်းတို့အိမ်ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်းဝေလင်းကိုမတွေ့။ချိုင့်ကိုဝါဝါကိုပေးရင်း

''ဝါဝါ...ဝေလင်းရော...''

''အကိုလေးက ခုနလေးတင်ပဲ မနက်စာစားပြီးအပေါ်ပြန်တက်သွားတာ...ကိစ္စရှိလို့လားကိုကြီး...ဝါဝါအကိုလေးကိုသွားခေါ်ပေးရမလား...''

''နေပါစေတော့...သူပြန်ဆင်းလာမှသာ ပြောစရာရှိလို့ ညနေချိုင့်လာယူမှပြောမယ်လို့ပြောပေးနော်...''

''ဟုတ် ဟုတ်..ကိုကြီး...''

-နေ့သစ်ပြန်သွားပြီးအတော်လေးကြာမှဝေလင်းကဆင်းလာသည်။ဝေလင်းကိုမြင်တာနဲ့ လှေခါးတလျောက်ပန်းချီကားတွေကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတဲ့ဝါဝါက

''အကိုလေး..ဟိုဘက်ခြံက ကိုကြီးကပြောသွားတယ်...ညနေချိုင့်လာယူရင်ပြောစရာရှိလို့ပါတဲ့...''

''အေး အေး...ငါသိပြီ...''

-ဝေလင်းဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ရင်းအတွေးများနေရသည်။သူဒီရက်ပိုင်းနေ့သစ်ကိုသိသိသာသာရှောင်နေမိသည်။မနက်စာစားပြီးတာနဲ့ အခန်းးထဲပြန်ဝင်နေတာမျိုး၊ညစာစားပြီးရင်လဲ ခြံထဲဆင်းနေတာ ဧည်ခန်းထဲထိုင်နေတာမျိုးမဟုတ်ပဲ အပေါ်ထပ်မှာသာနေဖြစ်သည်။မတော့တဆတွေ့မိရင်လဲ မေးထူးခေါ်ပြောသာ။ဘာကအနရေခက်နေမှန်းလဲမသိ။အရင်ကတယောက်ထဲသူငယ်ချင်းမရှိသူမို့ ပြဿနာမရှိပေမယ့် အခုကရင်းနှီးခင်မင်စွာပြောဆိုနေတဲ့သူငယ်ချင်းကနေ ခပ်တန်းတန်းဖြစ်သွားတဲ့ ဆက်ဆံရေးကိုနေသားမကျနိုင်သေး။နေ့ခင်းဘက်နေ့သစ်ဆိုင်မှာအလုပ်များနေချိန်ဆို ဝရန်တာကနေကြည့်နေတတ်ပေမဲ့ အပြင်မှာတွေ့ပြန်တော့ မျက်နှာပူနေမိသလိုပင်။
နေ့သစ်နဲ့အရင်လိုပဲ ရင်းရင်းနှီးနှီးပြောဆိုဆက်ဆံချင်သည်။သူ့မှာ သူငယ်ချင်းဆိုလို့ဒီတစ်ယောက်ပဲရှိတာလေ။ညကျနေ့သစ်လာရင်တော့ သေချာလေးစကားပြန်ပြောအုံးမှပါ။

You're My Everything (အရာရာမင်း)-(Ongoing) Where stories live. Discover now