29 ( End )

24.3K 881 73
                                    

Unicode

နေ့လယ်လောက်အထိ ဟန်ယိမ်းစေ ပျောက်နေခြင်းအပေါ် မည်သူမှ သတိမထားမိကြ။

ဟန်နီနွေး ကိုယ်တိုင်လည်း သတိမထားမိပေ။ အရွယ်ရောက်ပြီးသား လူတစ်ယောက်မလို့ ကိစ္စအကုန်ကို သူ့အနေနဲ့ လိုက်မကြည့်နိုင်။

"သခင်မ ၊ သခင်မရေ!"

အိမ်တော်ထိန်းလီသည် အိမ်အခန်းတံခါးဝတွင် အသည်းအသန်အော်ခေါ်ကာ အထိတ်ထိတ်အပြာပြာနှင့်မလို့ ဟန်နီပါလန့်သွားရသည်။ အိမ်တော်ထိန်းလီ ဒီလိုထိတ်ခဲ့တာ လီလီနိုင်း ဗုံးထိတုန်းက တစ်ခါပဲ ရှိခဲ့သည်။

"ဘာဖြစ်တာလဲ"

"သခင်လေးဟန်ယိမ်းစေ ညက ၉နာရီလောက်ကြီး အပြင်ထွက်သွားတာ အခုထိ ပြန်ရောက်လာခြင်းမရှိသေးပါဘူးတဲ့"

"ဘာ ၊ ဟန်ငြိမ်းကို ကိုအခုအိမ်လာခိုင်းလိုက် ၊ ပြီးရင် သွားရှာမဲ့လူတွေ အသင့်ပြင်"

"ဟုတ်ကဲ့"

ဝနထွဋ်ခေါင်ကို လက်စားချေမည်ဟု ဟိုရက်က ပြောခဲ့တာမလို့ ဒီကောင်လေး အဲအတွက်ပဲ အပြင်ထွက်ဖို့ရှိသည်။

တကယ်ဆို ကိစ္စပြီးလျှင် ညကတည်းက ပြန်လာရမှာပင်။

"အိမ်တော်ထိန်းလီ!"

"ခင်ဗျာ ၊ သခင်မ"

"ဟန်နီ့ကို ဟန်ယိမ်းစေအခန်းအတွက်ထားတဲ့ သော့အပိုပေးပါ"

"ဟုတ်ကဲ့ ဒီမှာပါ"

ဟန်နီ ယိမ်း အခန်းသို့ ခပ်မြန်မြန်လေးလျှောက်သွားကာ တံခါးဖွင့်လိုက်သည်။

မနေ့က အဲကောင်လေးဆီ စာတစ်စောင်ရောက်တယ်လို့ ဟန်နီကြားထားသည်။ အခန်းထဲမှာ ရှိလို့ ရှိညား ရှာချင်သည်။ဟန်ယိမ်းစေ ပျောက်သွားတာ အဲစာနဲ့ တစ်ခုခုပတ်သက်နိုင်ခြေရှိသေးသည်။

အခန်းထဲရောက်တော့ ရှာစရာတောင်မလိုပေ စားပွဲပုလေးပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ စာရွက်တစ်ရွက်ကြောင့် ယူဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဝနထွဋ်ခေါင်က ဟန်ယိမ်းစေကို ချိန်းဆိုထားသည့် စာပင်။

ယိမ်းက သက်သက်မြင်အောင်ထားခဲ့သလားမသိ။ တကယ်ဆို သွားမယ်ဆိုလျှင် ဟန်နီတို့ကို ပြောပြရမှာပင်။ အဲတာမှ တစ်ခုခုဆိုကူညီလို့ရမှာ အခုတော့ သူတစ်ယောက်တည်း ကြိတ်လုပ်သွားသည်။

ALPHA :MY HUSBAND Where stories live. Discover now