MY COOL CRUSH STOLE MY HEART [COMPLETED Unedited]

Last chapter

—KYRO POV—

★   ★  ★

Nakangiti ako ngayon sa isang puntod, at nandito ako sa sementeryo. Kakasindi ko lang din ng kandila at nilagyan korin ito ng bulaklak sa harapan, at saka  bumuntong hininga bago tumingala sa langit at pumikit habang dinaramdam ang simoy ng hangin..

"I miss you, I miss you so much. Simula nong iniwan mo ako, hindi na ulit ako nakabalik dito. Sorry kasi ngayon lang ako naka dalaw, haha. Sana kong nasan ka man ngayon, masaya kana at subrang miss na talaga kita lalo na yong bonding natin." Lintya ko sa puntod nito habang may mga luhang pumapatak. Ilang taon narin ang nakalipas simula nong pamunaw siya.

"Babe, sorry ngayon lang ako." Tawag ng isang babae na tumatakbo ito papunta sa pwesto ko, habang nakangiti.

"Oh? Babe akala ko hindi ka tutuloy?" Tanong ko naman dito, habang patagong nagpupunas ng luha.

Dumaan kasi ako kanina sa kanilang bahay para yayain ito, to visit my grandmother grave. Kaso tinamad daw siya kaya pumunta ako dito na mag-isa.

"Hehehehe sorry." Ani nito habang nakaiwas ng tingin.
"Wala lang talaga akong sa mood kaya tinanggihan kita." Dugtong nito at nakayuko na ito ngayon.

Napangiti naman ako ng palihim sa inasta nito ngayon. Parang bata kasi ito na takot sa magulang, agad ko naman ito nilapitan at niyakap.

"It's ok is not a big deal for me." I told her habang sinuklay ang buhok nito.

"S-sorry talaga pati ikaw nadamay pa sa katupakan ko." Mahinang Ani nito habang nakadukduk sa dibdib ko. Ako na unang kumalas sa pagkayakap dito at hinawakan ang magkabilang balikat nito, at medyo yumuko ako ng kaunti para magkapantay kami.

"Listen, handa kitang intindihin kong anong meron kang ugali." Panimula ko dito habang nakatitig sa mga mata nito."At handa akong intindihin ka until the last chapter of my life." I said her from the bottom  of my heart.

I realized nong panahon na nasa hospital yung babaeng minahal ko ng lubusan, at nandito ngayon sa harapan ko. I told myself in the almighty god na bigyan niya lang ng chance na makasama kopa ang taong ito, hindi kona ito papakawalan and i protect her as long as i can.

"Ah-eh t-tama na nga yan." Wika nito habang umiiwas ng tingin, at hindi nakatakas sa dalawang mata ko ang pamumula nito.

"Look, you already blushing." Banggit ko dito.

Hindi mawala ang ngiti sa mga labi ko habang sinasabi ang katagang ito. Pero imbes na sumagot ito umiwas lang ito ng tingin at mas lalong namula.

"S-sinasabi mo diyan! N-normal lang m-mamula ako, no? Ang init kaya." Ani nito sabay paypay ng sarili nito para kunwari na naiinitan.

"Umiiyak ka Babe?" Biglang tanong nito sakin. Sa ngayon ako naman ang napaiwas ng tingin dito.

"N-nope." Palusot ko dito."kunwari kapa, kita ko kaya namumula yang mga mata mo, oh." Ani nito sabay turo. Napabuntong hininga naman ako at don na lumabas ang mga luhang pinipigilan ko kani pa.

"Hoy, s-sorry." Paghingi nito sakin ng sorry gamit ang mahinang boses. "N-no it's ok, i miss her so much...i miss my grandmother." I said while nasa puntod ni lola nakatingin.

Si lola Demetria ay ang mom ni mommy nong nasa 11 years old pa ako namatay ito dahil sa sakit. I miss her so much dahil marami kaming memories nong bata pa ako. Isa din siya sa mga taong nagturo sakin kong pano tumayo sa sariling paa at maging matatag sa lahat ng pagsubok. I remember that day na siya din ang nagbabantay sakin kong wala sina Mom and Dad sa mansion.

"Shhh, tanggapin na lang natin na hanggang alaala na lang natin sila. Ang mahalaga bago sila lumisan dito sa mundo hindi natin sila malimutan, at a-alam ko kong saan man sila ngayon masaya na sila sa kinaroroonan nila." Lintya  nito habang naka tingin sa puntod ni Lola.