✔Αθέμιτη Λύτρωση[ΒΙΒΛΊΟ 1]Illicit Redemption[#SSBC24]

𝐏 𝐑 𝐎 𝐋 𝐎 𝐆 𝐔 𝐄 𝟏 [𝑱𝒐𝒔𝒆𝒑𝒉𝒊𝒏𝒆 𝑳𝒐𝒓𝒆𝒏𝒔]

𝐏𝐑𝐎𝐋𝐎𝐆𝐔𝐄 𝟏 [𝐉𝐨𝐬𝐞𝐩𝐡𝐢𝐧𝐞 𝐋𝐨𝐫𝐞𝐧𝐬]

Κάποιες φορές η Ζοζεφίνα κοιτάει τριγύρω της και συνειδητοποιεί πως περιτριγυρίζεται από ανθρώπους. Τις περισσότερες φορές, οι σκέψεις της κοιτάζοντάς τους θα είναι αγενείς και σκληρές. Για παράδειγμα θα αναρωτηθεί γιατί βιάζονται τόσο, δεν τους κυνηγάει κανένας. Ειδικά οι οδηγοί αυτοκινήτων στους δρόμους της Αμερικής. Μία μέρα νιώθει πως κάποιο ανερχόμενο αυτοκίνητο θα την πατήσει και θα την αφήσει στην μέση του δρόμου όπως κάνουν με τα ζώα. Θα αναρωτηθεί επίσης ποιος τους μεγάλωσε και είναι όλοι τους τόσο άξεστοι και ασεβείς. Εκείνη μεγάλωσε σε κακό οικογενειακό περιβάλλον, όμως πάντα είχε τρόπους όσον αφορά τον έξω κόσμο, οπότε αναιρούσε πολλές φορές την τελευταία αυτή ανησυχία της. Άλλες φορές σκεφτόταν γιατί έβγαινε έξω από το διαμέρισμά της. Δεν της άρεσε ο κόσμος, δεν της άρεσαν οι φωνές και πάνω από όλα δεν της άρεσαν αυτά τα κοντοχοντρα διαβολάκια που αποκαλούνται παιδιά. Πάντα όλο και κάποιο θα την σταματούσε στον δρόμο και θα την ρωτούσε αν την έλεγαν Έλσα, από το Frozen, εξαιτίας του χρώματος των μαλλιών της.

Σήμερα όμως, μήνας Μάιος, η Ζοζεφίνα κάθεται στο τρένο με ένα χαμόγελο στα χείλη της. Είχε επιβιβαστεί στο τρένο με προορισμό το Λος Άντζελες της Καλιφόρνια με τους πρώτους ανθρώπους που μπήκαν μέσα σε αυτό. Δεν ήθελε να της τύχει κάποια στραβη και να το χάσει. Είναι μαθημένη πια στην ατυχία της, όχι αυτή την φορά, σκέφτηκε όταν σηκώθηκε από τις τρεις τα ξημερώματα και έσυρε τις βαλίτσες τις καθ’όλη την διαδρομή μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό. Εκείνη είχε βρει ένα πολύ όμορφο διαμέρισμα στην πόλη των Αγγέλων. Το μόνο πρόβλημά της ήταν πως θα συγκατοικούσε με ένα 18χρονο κορίτσι που δεν γνώριζε καθόλου. Μόνο το όνομά της ήξερε και αυτό γιατί της το ανέφερε ο διαχειριστής, του οποίου το όνομα δεν θυμόταν αυτή την στιγμή.

Καθώς κοίταξε έξω από το παράθυρο, εκείνη συνειδητοποίησε πως το τρένο είχε σταματήσει. Ανασηκώθηκε τρομοκρατημένη από την θέση της και, σέρνοντας τις δύο βαλίτσες της, έτρεξε προς την έξοδο. Όταν τα παλιά σταράκια της άγγιξαν το καυτό, θα νόμιζε κανείς με την ζέστη που έκανε, πεζοδρόμιο η Ζοζεφίνα πήρε μια βαθιά ανακουφισμένη ανάσα. Κοίταξε ξανά τριγύρω και όταν είχε ηρεμίσει, ξεκίνησε να περπατάει προς το πολύ ακριβό διαμέρισμα που είχε νοικιάσει. Ήταν περίπου πέντε με έξι χιλιόμετρα μακριά, μα εκείνη δεν ήταν διατεθειμένη να δώσει πάλι λεφτα για να πάρει ταξί. Στην πόλη των Αγγέλων ήρθε για να πραγματοποιήσει το όνειρό της! Καλά, περίπου. Στην πόλη των Αγγέλων ήρθε για να συνεχίσει την τελευταία τάξη του λυκείου, αλλά δεν θα παραδεχόταν σε κανέναν ότι στα 20 της εκείνη πήγαινε ακόμη σχολείο, με την καμία.