𝑱𝒐𝒔𝒆𝒑𝒉𝒊𝒏𝒆 𝑳𝒐𝒓𝒆𝒏𝒔 & 𝑰𝒔𝒂𝒂𝒄 𝑮𝒓𝒂𝒚
Βιβλίο 1ο
Εκείνος αλαζόνας, οξύθυμος και ο κίνδυνος ενσαρκωμένος, με ένα παρελθόν που τον κυνηγάει όπου και να πάει.
Εκείνη μοναχική, ήσυχη και απότομη, μόνη της πορεύεται σε μία νέα πόλη, την πό...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Ο Ισαάκ κοίταξε τριγύρω του και αντίκρισε για άλλη μία φορά το εσωτερικό του κελιού όπου έμενε τα τελευταία τρία χρόνια και περίμενε την ώρα που οι φύλακες θα άνοιγαν τις πόρτες ώστε να μπορέσει να βγει από αυτούς τους τέσσερις τοίχους έστω και για λίγο. Στην φυλακή, έμαθε ο Ισαάκ πως δεν υπάρχει χρόνος. Το ρολόι που ακούγεται για τους κρατούμενους είναι το κλείδωμα και το ξεκλείδωμα της σιδερένιας πόρτας που τους κρατάει δέσμιους σε αυτό το μέρος. Δεν έχει σημασία αν είναι μέρα η νύχτα, χειμώνας ή καλοκαίρι, αυτό που γνωρίζουν οι κρατούμενοι είναι ότι όταν οι πόρτες ξεκλειδώνουν, τότε μόνο ξεκινάει ο χρόνος.
Εκεί που άλλοι κρατούμενοι έψαχναν για μπελάδες, ο Ισαάκ προσπαθούσε να βρει διεξόδους με σκοπό να εκμεταλλευτεί τον χρόνο που είχε εκεί. Υπέβαλε αίτηση προς το Συμβούλιο Εργασίας για να εργαστεί με ευεργετικό υπολογισμό ημερών ποινής, τα ημερομίσθια που λέμε και κατόρθωσε να βρει μία διέξοδο εκεί.
Εκείνος συνέχισε να κοιτάει το ταβάνι, περιμένοντας την ώρα που θα ξεκλείδωναν τις πόρτες. Είχε κουραστεί να βλέπει εκείνη την λάμπα φθορίου να ταλαντεύεται πάνω από το κεφάλι του, το φως της ήταν μουντό και δεν έσβηνε ποτέ. Ο ύπνος που έκανε εξαιτίας αυτής της λάμπας ήταν μηδαμινός και ένιωθε κουρασμένος συνεχώς.
Οι πέντε ώρες που περνούσε την ημέρα στον ήλιο ήταν οι αγαπημένες του. Είχε την δυνατότητα να δουλέψει με το σώμα του και να το χτίσει όπως εκείνος ήθελε και πλέον, είχε δημιουργήσει μυς που κάποιος μεγαλύτερος άντρας θα ζήλευε.
Η φυλακή είναι ένας χώρος κοινής συμβίωσης, είχε πει η κοινωνική λειτουργός όταν είχε πρώτο φυλακιστεί ο Ισαάκ, και δεν διαφωνούσε, όμως υπήρχε μία ξεθωριασμένη γραμμή όσον αφορά τον τρόπο συμβίωσης μεταξύ των κρατουμένων που κανένας δεν το είχε προειδοποιήσει όταν προφυλακίστηκε. Όμως ο εγκλεισμός τον βοήθησε να χτίσει και το μυαλό του, τον έκανε πιο επιμελή και αιχμηρό καθώς καθημερινά έπρεπε να περιμένει από γωνιές της φυλακής κάποιου είδους επίθεση.
Πριν μπει στην φυλακή, είχε μία δύσκολη ζωή, όμως δεν παραπονέθηκε ποτέ. Ήταν χαρούμενος που η μικρή του αδερφή πήγαινε καλά στο σχολείο και, παρόλες τις οικονομικές δυσκολίες, εκείνος βρήκε έναν τρόπο να συνδυάσει να κάνει αυτό που πραγματικά αγαπούσε και να βγάζει χρήματα από αυτό. Στην αρχή ήταν δύσκολα, καθώς λίγοι στοιχημάτιζαν σε εκείνον, όμως όσο γινόταν διάσημος, τα χρήματα όλο και πολλαπλασιάζονταν. Οι αγώνες αυτοκινήτων ήταν το πάθος του, και είναι ακόμη. Ένα από τα λίγα πράγματα που τον κρατούσαν ψυχικά υγιή στον εγκλεισμό αυτό, ήταν το γεγονός ότι είχε ακόμη τη θέση του στις πίστες αυτοκινήτων που ξεκίνησε να οδηγεί. Αυτό όμως το έμαθε δύο χρόνια μετά από την φυλάκισή του. Πλέον ο κόσμος ήξερε την αλήθεια, πως ο Ισαάκ άδικα φυλακίστηκε και σύντομα θα γύριζε πίσω στην φυσιολογική του ζωή.
Σύντομα θα γύριζε πίσω στο διαμέρισμα που νοίκιαζε, δίπλα από εκείνο της αδερφής του και θα ξεκινούσε την ζωή του από την αρχή.