The Billionaire's Sweet Psycho

Chapter 12

Ang sabi ng isipan ko ay tumakbo at hilahin si Zack, pero ang tingin na ibinibigay ni Luther ang dahilan rin kung bakit hindi ko 'yon magawa. Napako na ata ako sa kinatatayuan ko! At kahit na sandali ko na pinanlakihan ito ng mga mata para huwag lumapit ay malalaki pa rin ang hakbang nito papunta sa akin.

"Zack, can you check on the noodle corner? May hindi ako makita."

And when I heard Tita Zarah's voice coming closer I pushed Zack.

"Oh. You are with your mother. Sige na. L-Let's talk some other time, okay? Or tomorrow! Let's have lunch. Tatawagan kita," sabi ko sa kaniya.

Nananalangin ako sa isip ko na sana ay pumayag na si Zack dahil malapit na talaga si Luther. Thank goodness at malaki itong supermarket! Nasa dulo si Luther at hindi pa nakakaabot!

"Yes. Nagpasama si mom. Oh sige, Thes. Hihintayin ko ang tawag mo. Matagal na rin kasi tayo na hindi lumalabas. Gusto man kita na imbitahan, I know how busy you are."

Luther is near!

"S-Sige. Sige, ha? Go na!" Hindi na ako makapaghintay na si Zack ang mismong umalis dahil hinila ko na ito sa kamay na ikinaisang linya lalo ng mga kilay ni Luther dahil bumaba ang tingin niya doon.

"Woah. You don't need to pull me, Thes."

"N-Naiihi na rin kasi ako," pagkapunta namin sa kabilang corner ay nakita ko ang mama niya. Itinuro ko ito at laking pasalamat ko nang maglaglagan ang mga hawak ni Tita Zarah na naging dahilan ng paglapit dito ni Zack.

The heaven is with me!

Hinihingal ako sa kaba at nang tumalikod ako at bumalik sa chocolate corner ay paliko na si Luther! Nasa mukha talaga niiya na hindi siya titigil kahit na ilang beses ko siya na inilingan.

"What's wrong with you?" hawak ko sa braso niya.

"Hindi ba malinaw sa 'yo na hindi tayo pwede makita ng ibang tao na magkasama?"

And now he look so mad. Nagtatagis ang bagang niya nang binitawan ang cart at lumapit sa akin. He held my arms and moved his face closer. Nang akala ko ay iyon lang ang gagawin niya ay nabigla ako nang sakupin niya ang mga labi ko. He's kissing me hard as if punishing me.

"L-Luther! We are in public--"

"And do you think I care?" he asked, his jaw clenching.

"Hindi rin ba malinaw sa 'yo, Catalina? I am fckng serious about you and you are hurting me with your reason that no one should see us together."

Napatigil ako sa mga sinabi niya. Nang binitawan niya ako ay umatras rin siya at muling hinawakan ang cart. Napalunok ako dahil kita ko nga sa mga mata niya ang sakit habang nagngangalit pa rin ang panga.

"I'll leave now if that's what keep your mind at peace," at nang sabihin niya 'yon ay nakaramdam ako ng kirot sa dibdib ko. Nang tatalikod na si Luther ay mabilis ko na pinigilan siya sa kaniyang damit.

"S-Sorry..." umangat ang tingin ko sa kaniya. Nasa mukha pa rin niya ang galit. Marahas siyang bumuntong hininga at napalayo ng tingin.

"Hindi ko lang alam kung paano sasagot sa mga tao k-kapag nakita na magkasama tayo. I mean, y-you are not just anyone, Luther. Mataas na tao ka at kahit ang Daddy ay kilala ka dahil sa negosyo."

Like earlier, when he suddenly declared that he's courting me in front of his cousin. Hindi ako nakapagsalita the whole time. I just nod at Cathy, ni hindi rin ako nakapagpasalamat ata nang huli.

"Isa pa, ngayon lang rin ako lumalabas ng ganito kasama ang isang lalake. Everything is just new to me and you may find it hard to believe but this is all true."