The Billionaire's Sweet Psycho

Chapter 14

"How are your businesses, Thes?"

Napatingin ako sa Dad nang tanungin niya ako. Narito kami ngayon sa Las Casas at nag-didinner. Si Zack na ang nag-imbita sa kaniya at sa akin. He usually do this because he knows what kind of relationship I have with mom and Caitlin.

"It's all good, Dad. Parang hindi naman po ninyo kakakamusta lang sa mga negosyo ko nung nakaraan?" ngiti ko na sagot sa kaniya.

If mom finds out about this dinner, I'm sure she'll send me a message about it. Telling me na inaabala ko na naman ang Dad sa dami ng ginagawa nito. Pero kung makatanggap man ako ay hindi ko na lamang 'yon papansinin. I am also sick of them, how the treated me. Walang pagbabago kahit na ipinagparaya ko na ang lahat, ibinigay ko ang kung anong gusto ni Caitlin.

"Is there something wrong, anak? Lately ay napapansin ko na parang nawawala na ang sigla mo, eh. Nag-away na naman ba kayo ng mommy mo?" may pag-aalala na tanong niya.

Pasubo pa lang ako non ng steak at naibaba ko ang tinidor na hawak ko at umiling sa dad habang nakangiti.

"I am okay, dad. Uhm okay rin po kami ni mom," pagsisinnungaling ko para hindi na siya mag-alala pa.

"Siguro pagod looking lang po ako? Busy rin po kasi ako sa mga shops lalo na po sa clothing store ko," sinundan ko pa 'yon ng pagngiti para makumbinsi siya.

Well, honestly, last week yes. May nangyari nga. Mas worse. Siguro 'yon na ang isa sa mga pinakamabigat na nangyari isa pagitan namin ni mommy.

But, I am thankful to someone. Ni hindi ko masyadong inisip 'yon 'di tulad ng dati na kapag may nangyari na sagutan o may masasakit na mga salita akong natanggap ay inaabot ako ng isa o dalawang linggo bago makarecover.

And that someone...

Napatingin ako sa cellphone ko na nasa gilid ng lamesa nang umilaw 'yon. Just right on time when I was thinking about him, saka siya nagpadala ng mensahe.

Luther: How are you, Catalina?

Sa dalawang araw na nakalipas ay palagi kaming magkausap ni Luther. Sa chat, we also do video calls. At hindi pa ulit kami nagkikita pagkatapos ng nangyari sa bahay ko dahil naging abala na siya sa kumpanya niya. He also told me that he has a business trip next week. Medyo na-sad nga kami ni chipipay don kasi one week rin siya na mawawala.

Kinuha ko ang cellphone ko at binuksan ang mensahe habang nakangiti. But before I reply, I saw Zack in front of me eyeing me. Seryoso ang mga mata niya na nakatuon sa akin habang hawak ang kubyertos.

"Why?" ngiting tanong ko. Umiling siya saka tipid na rin na ngumiti. But his eyes are telling me otherwise.

Nang hindi naman siya sumagot at nagpatuloy na lang sa pagkain ay saka naman ako nagpatuloy sa pagtitipa ng sagot kay Luther. Sinubukan ko na hindi mangiti. Nag-e-enjoy naman ako sa set-up namin.

At nung gabi na tinanong niya ako kung pwede kami na lumabas ay sinabi ko sa kaniya na oo. I mean, I also want to spend more time with him. Hindi na ako mag-iinarte. Wala rin naman ibang dahilan para humindi ako lalo na at talagang nagugustuhan ko na kasama siya.

Saka kahit sinabi sa akin ni Luther na hindi naman niya ako pipilitin sa mga bagay na ayaw kong gawin niya, pakiramdam ko naman lahat ng gawin niya ngayon ay ayos lang sa akin. Mainis man ako siguro ay sandali lang.

I mean, how could I resist him? He's so adorable! Ang cute niya, ang gwapo. Haay. And everytime I looked at him that night, there's something running around my stomach, my heart clenched. Bigla siyang nag-go-glow sa paningin ko.

Me: Nandito ako sa Las Casas. I am having dinner with Dad and Zack.

Pagkasend ko non ay ibinaba ko rin ang cellphone ko. Nagpatuloy ako sa pagkain at sa ilang pagsubo ay napansin ko ulit ang tingin ni Zack na nasa harapan ko. Now, I'm sure that he really has something to tell me. Mamaya pagkatapos ng dinner ay kakausapin ko siya.