The Billionaire's Sweet Psycho

Chapter 9

There's something wrong with me. Every time I see Luther, I always think that he wants to have sx with me. I'm so annoyed because these thoughts have been bothering me all week.

The man is a freaking gentleman, Thes!

A good man... Luther Rico Vallege is a fckng good man. A walking big big so very big na green flag!

Mas napatunayan ko pang lalo 'yon dahil pagkatapos niya na manggaling sa bahay ko, nang mawalan ako ng malay ay ito he's always asking me about what I feel, not because he wanted to have sex with me kung hindi sincere na gusto niyang malaman kung okay na ba talaga ako.

Maniniwala na ata ako sa pakiramdam ko na gusto niya na ako pero kasi, I feel like he only wants to play with me hindi lang sex, dahil natutuwa lang rin siya sa mga reaksyon ko. Lalo na nung malaman ko na wala akong suot na underwear. He looks so amused. He even laughed! That ass. He intentionally made sure I wasn't wearing any.

At akala mo naman ay may magaganap na pagkatapos?

Pero wala!

Luther literally just took care of me. He even cook my dinner. Nalaman niya na puro noodles ang laman ng cabinet ko at puro tubig na lang ang laman naman ng ref ko. I was really about to go to the grocery store to fill my fridge but yeah, sht happened at nawalan ako ng malay dahil sa panic attack.

"Miss Thes, ipapa-ship na po namin ang mga orders for this week."

Napatingin ako kay Lala nang sumulpot siya bigla sa harapan ko. I am here in La Bliz Mall, nakabantay ako sa clothing shop ko pagkatapos ko naman manggaling sa aking pet hotel. This is my everyday routine. Nauubos ang oras ko sa maghapon sa pagbisita sa mga business ko.

"Iyan ba yung mga orders na sa Dubai at Paris ipapadala? Ilan na nga ang mga 'yan?" I asked.

Nage-enjoy naman ako sa pagma-manage sa mga negosyo ko kahit sobrang dami na ng mga ito at thank goodness naman dahil hindi ko napapabayaan. Iyon nga lang kung minsan ay nakakapagod ng sobra--na parang bang may sampung mga anak ako na inaalagaan.

"20 parcels po sa Paris," pagtingin ni Lala sa cellphone niya.

"25 parcels po sa Dubai. Wala pa po iyong mga package dito sa Pilipinas saka po, Miss Thes, wala na po tayong stocks ng Raia Dresses. May mga naghahanap na po at bombarded na po ng mga message ang mga social media natin."

Oh. I forgot about it.

"Oh, sige. Pupunta ako mamaya sa clothing factory. I am sorry. Hindi na ako nakakapag-open ng group chat. Mag-meeting na lang tayo bukas ng umaga para mapag-usapan pa kung ano ang mga items na kailangan i-restock."

"Okay, Miss Thes. Sasabihin ko po sila agad," sagot ni Lala at nang tatalikod na siya ay muli ko siyang tinawag.

"Bili kayong pizza at chicken sa jajabibi magla-lunch na. Papasukin mo na rin muna sila Fita at Larrison."

Ang dalawang binanggit ko ay mga transgender women employees ko. I accepted them because I believe they have sharp eyes to good dresses at nakatulong rin talaga sila sa akin na magdesisyon sa mga dinidisenyo ko na mga damit.

"Napakagalante talaga, miss! Thank you! Matutuwa ang dalawa niyan dahil kanina pa nga po nagpaparinig na gutom na," sagot ni Lala.

looked at my watch and realized I had lost track of time. It was already 12:40! Maybe they're just waiting for me.

Humugot ako ng one-thousand bill sa wallet ko at inabot 'yon kay Lala. Malawak ang ngiti na nagpasalamat muli siya at lumabas na ng opisina ko. Ako naman ay nahiga sa sofa bed sa gilid at nag-inat-inat.