Groupie // ❀ Dutch fanfiction l.r.h

• Four •

Ik opende mijn ogen. Luke lag naast me. Hij keek op zijn telefoon.

"Goeie morgen." Zei hij en gaf een kusje op mijn neus.

"Goeie morgen." Zei ik met mijn ochtend stem en rekte me uit. Ik keek even denkend naar het plafond.

"Luke .."

"Ja?"

"Ik weet niet waarom , maar ik voel me een slet." Zeg ik grinnikend.

Luke proest het uit.

"Je bent een groupie. Dat is een trouwe fan. Ook al ken ik je maar een dag. Ik laat niet iédereen binnen in mijn hotelkamer." Antwoord hij.

"Groupie?" Vroeg ik. Luke trok zijn wenkbrauw omhoog. "Ja , groupie."

"Ben ik een groupie?" Vroeg ik zacht.
Luke knikte.

Ik sprong van het bed af. Ook al had ik alleen een bh en onderbroek aan. Waar al dat zelfverzekerde gedoe vandaan kwam weet ik ook niet.

"Ik ben jou groupie niet!" Riep ik.
"Sst. Straks horen ze je." Siste Luke.

"Nou en! En jij hebt dus groupies gehad? Al die roddels , waren dus echt?" Riep ik uit. Luke knikte zacht.

"Maar jij bent een speciale groupie." Zei hij glimlachend.

"Wat boeit mij dat nou." Zei ik en pakte mijn kleren en trok die aan.

"Ik dacht dat je iets met me wou , Luke."

"Ik ga." Zei ik en wou de hotelkamer uit lopen.

"Wacht!" Zei Luke en sprong uit bed en pakte mijn hand. Hij stond Awkward tegen over me in zijn onderbroek.
"Blijf mij me." Fluisterde hij.

"Waarom zou ik?" Mompelde ik en probeerde mezelf los te maken.
"Omdat ik inderdaad iets met je wil. " Zei hij zacht.

Langzaam draaide ik mijn hoofd kwartslag zodat ik Luke aan kon kijken.
"Met mij?" Vroeg ik zachtjes.

"Je uitstraling , het is gewoon anders dan al die andere. " Zei Luke en ging op het randje van zijn bed zitten.

Ik stond versteend naast het bed.
Ik was sprakeloos. Volkomen sprakeloos. Ik voelde een brok in mijn keel.

Mijn ogen begonnen te tranen.
"Wat is er? Waarom moet je huilen?"
Vroeg Luke geschrokken terwijl hij snel een shirt aan deed.
Ik ging naast hem op het bed zitten. En barstte in tranen uit.

"Maar." Begon ik snikkend.
"Hoe graag ik het ook wil , Luke."

"Het zal toch nooit gebeuren."
Zei ik en ik zag dat Luke schrok van wat ik zei. "Waarom niet?"

"Je bent beroemd!" Riep ik uit.
"Dat gaat niet zomaar. Mensen gaan er achter komen en dat word een drama." Zei ik dramatisch.

Luke schudde zijn hoofd. Een scheve glimlacht vormde zich op zijn mond.
"Niet als we het geheim houden."

"Lijkt dat je niet spannend?"

"Maar de rest van de jongens dan?" Vraag ik.

"Die kunnen wel geheimpjes bewaren. We zorgen gewoon dat de rest van de wereld het niet te weten komt.
En het management die moet het wel weten. Maar dat is geen probleem."

Ik knikte en lachte even.
"Dat lijkt me inderdaad een goed idee."

Ik wreef over mijn broekzak om te voelen waar mijn telefoon is. "Fuck!"

"Alex , en mijn telefoon." Riep ik paniekerig uit.

De leuke sfeer tussen mij in Luke verdween in vijf seconde omdat ik zo dramatisch moet doen.

"Wat? Wat is er? En wie is Alex?" Vroeg Luke nerveus.

"Alexia! Mijn vriendin! Ik kwam hier met haar. Ik ben helemaal over haar vergeten! Ik moet zo snel mogelijk terug Luke."

"Bel haar." Zei Luke simpel.

Ik trok een wenkbrauw op.

"Één. Mijn telefoon zit niét in mijn zak , Hij is kwijt.
Twee. Wat moet ik zeggen?
Ik ben nu bij Luke hemmings in zijn kamer?" Zei ik en gaf Luke een por.

"Oke slecht idee." Zei hij zuchtend.

Ik rende de badkamer in en maakte mijn gezicht schoon. Ik deed wat mannen deo op en liep weer uit de badkamer uit.

"Kom we gaan." Zei hij snel.

Hij pakte gehaast mijn jas en deed die bij me aan.

"De jongens slapen vast nog."
Zei hij. "Hoe laat is het dan?" Zei ik verbaasd. "Half 7 's ochtends." Zei Luke relaxed. Ik keek hem onduidelijk aan.

"Oke ik ga." Zei ik en opende langzaam de deur. "Nee wacht! Wanneer zie ik je weer?" Zei Luke en deed de deur weer dicht.

Hij liep naar zijn nachtkastje En pakte een briefje uit een lade en schreef er iets op en gaf dat aan me. Ik keek hem aan en trok een wenkbrauw op.

"Ga nu maar." Zei Luke en opende de deur voor me. "Wacht!" Zei ik zuchtend. ik gaf hem een klein kusje op zijn mond.

"Ik ga." Fluisterde ik. Ik liep hotelkamertje uit en deed zachtjes de deur achter me dicht.

Toen de deur dicht was zag ik een meisje voor me in de gang staan. Ze had een telefoon in haar hand en leunde tegen de gang muur aan. Ze keek arrogant naar me. Dus ik besloot gewoon door te lopen.

Ik was bang dat ze merkte dat ik uit Luke's kamer kwam , dus ik liet mijn gezicht niet goed zien en liep vlug door.

Ik kwam aan bij de lift. En drukte op verdieping 1. Ik had nog een briefje van Luke in mijn hand. Ik opende langzaam het briefje. Er stond een nummer op.
Waarschijnlijk Luke's telefoon nummer. Glimlachend keek ik naar het briefje en liep de lift uit.