• Five-Teen •

42 2 0
                                    


We waren onderweg naar het concert gebouw. We zijn al acht fans tegen gekomen , terwijl we nog maar tien minuten lopen.

"Whitney." Zei Ashton ineens.
Iedereen keek Ashton aan en daarna mij.

"Hoe kan het dat dit mag van je ouders?" Vroeg hij verbaasd.

Ik slikte even.
Moet ik eerlijk zijn?
Laat ik dat maar gewoon doen.

"Het mag niet." Zeg ik zachtjes.

Ik zag ook dat Luke raar opkeek.

"Ik ben weggelopen."

Ik zag vier verbaasde blikken kijken.

"Weggelopen ..." Herhaalde Calum me.

Ik knikte en mijn ogen begonnen te prikken. Ik voelde dat mijn ogen begonnen te wateren.

"Je hoeft niet uit te leggen waarom." Begon Ashton ineens maar keek geschrokken op toen hij zag dat er een traan over mijn wang rolde.

Ook Luke zag het nu.
"Whit?" Vroeg Luke zachtjes.

Hij pakte mijn hand en trok me in een knuffel. Ashton stond er schuldig naast.

"Het is oke. Je had redenen , toch?"
Zei Luke om me te troosten.

Ik knikte tegen zijn borst aan.

"Dat is 5sos!" Hoorde ik meisjes gillen.
Snel liet ik Luke los en droogde mijn tranen.

"Ben jij dat meisje die telkens met Luke op foto's staat?" Vroeg een meisje ineens.

Ik schrok. "Nee. Ik ben gewóón een vriendin." Zei ik en probeerde vriendelijk te doen.

Ze wouden allemaal foto's maken.

Daarna zijn we weer doorgelopen.
De meisjes hebben nog een paar keer omgekeken.

We zijn in stilte verder gelopen.
Ik denk dat die stilte er was omdat het gesprek niet zo goed ging net.

We liepen naar de achterkant van het concert gebouw. Ik weet niet waarom maar zelfs ik was zenuwachtig.
Terwijl ik nú niet een van de gillende fans in de rij ben.

Maar een groupie. Of Luke's vriendin.
Ik weet het niet eens meer.

Ik had mij capuchon op en liep hand in hand met Luke achter het gebouw naar binnen.

"Schattig hoor." Giechelde Ashton.

Ik bloosde.

We liepen door het gebouw ik keek om me heen. Het was hier zo anders. Anders dan voor de stage ,
We waren nu achter de stage.

Back-stage.

De manager was er ook , waarschijnlijk omdat hij mij wilt spreken.

"Whitney." Zei hij en stak zijn hand uit.
"Ik heb al over je gehoord."

"Ik ben Jeff ." Zei hij en schudde zijn hand.

"Whitney." Ik schudde zijn hand.

"Smith." Zei ik er snel achter aan.

"De jongens gaan even de soundcheck doen , dan moet ik nog wat met je bespreken."

Ik knikte langzaam.

"Zo , ik heb van Luke gehoord dat jij eigenlijk gewoon zijn groupie was?" Zei hij terwijl hij ging zitten op een bank back-stage en gebaarde dat ik ook moest zitten.

Ik ging ook zitten en knikte op wat hij zei.

"En toen , viel hij voor je." Zei Jeff glimlachend. "Wat schattig."

Ik kon letterlijk nu door de grond heen zakken.

"Maar je wilt dus dat niemand het weet?" Zei hij en werd weer serieus.

"Ik kan niet goed omgaan met .. Haat."
Zei ik voorzichtig.

"Dat is ook niet leuk. Begrijp ik."

"Maar waarom denk je dat er haat komt?"

"Dat is altijd zo. En misschien word het bij mij nog erger , er zijn foto's gemaakt van mij en Luke die uit een hotelkamer komen. Dat is best opvallend. En misschien weten ze dan dat ik eigenlijk een groupie was .. Of ben."

Jeff knikte.

"Geheim houden word zwaar." Zei hij en trok een moeilijk gezicht.

"Maar ik geloof in jullie."

Ik glimlachte even.

-

"Laat Switzerland zien hoe awesome jullie zijn." Zei ik glimlachend terwijl ze bijna op moesten.

"Zal ik doen." Zei Luke en knipoogte. Snel plaatste hij een klein kusje op mijn voorhoofd.

Eerst rende Ashton op het podium.
Daarna volgde Luke , Michael en Calum.

-

"Dat we nu met z'n alle in één zo'n hotel kamer moeten zitten is ook geen pretje." Zegt Calum terwijl we in onze hotelkamer met zijn alle zitten.

"Bij de tour in Engeland hebben we een apartement. Calm down." Zegt Ashton die in een kleermakers zit op het twee persoons bed zit.

"Ik kan nog steeds niet geloven dat ik hier nu met jullie ben." Zeg ik enthousiast uit het niets.

"En dat je Lukes groupie bent."
Zeg Michael plagend.

Ik bloos een beetje.
"Dat kan ik ook niet geloven."

Luke begint te lachen en slaat een arm om me heen. Calum komt ook op het tweepersoons bed zitten. Wat nu eigenlijk een vijfpersoons bed is vanwege de vijf personen die er nu op zitten.

Ik voel mijn telefoon in mijn zak trillen.
Ik had een melding van Olivia.

Whitney , er staat allemaal politie voor je huis!! Ik wou kijken of je thuis was! Maar toen in eens hoorde ik dat. Ik begin me zorgen te maken! Antwoord alsjblieft.

Ik schrik op.
Dit is fout , héél erg fout.

Ik begin nerveus om me heen te kijken.

"Whitney , het lijkt alsof ze een spook hebt gezien. Alles oke?" Vraagt Ashton die me bezorgd aan kijkt.

"Ze zag mij gewoon. Als ik mezelf in de spiegel zie word ik soms ook nerveus."
Zegt Luke grinnikend.

"Grappig , want ze keek duidelijk naar mij." Zei Calum en keek Luke uitdagend aan.

Michael keek op van zijn mobiel.
"Stop met die onzin. Volgensmij is er echt wat."

Ik knikte zachtjes en beet op mijn lip.
Ik werd bleek maar vocht tegen mijn tranen.

Luke draaide zijn hoofd naar me toe , omdat hij naast me zat.
"Wat is er?" Zei hij en pakte met twee vingers mijn kin vast en draaide mijn hoofd naar hem toe.

"Er staat allemaal politie voor mijn huis."

Groupie // ❀ Dutch fanfiction l.r.hWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu