Ik open mijn ogen en kijk snel naast me op de muur naar de klok.
Half 11. Veelste laat.
Ik spring uit bed en pak een hoopje kleren en kleed me om.
Ik was mijn gezicht , poets mijn tanden en kam mijn haar.
Ik doe niet al te langzaam maar ook niet al te snel. Ik pak de tas onder mijn bed vandaag en begin met inpakken.
Terwijl ik de tas eronder vandaan schuif zie ik de vliegticket die ik van Luke heb gekregen. Die heb ik dus voor niks gekregen. Ik zucht en leg de vliegticket gewoon weer terug onder het bed.Ik doe voor de zekerheid mijn slaapkamer deur op slot , mijn moeder is namelijk nog thuis.
Mijn hart begint sneller te kloppen.
Ik begin zenuwachtig te worden.Ik ga zo gewoon alles hier verlaten ,
Voor mijn idool. Is het mijn idool nog wel? Ik weet niet eens wat er tussen mij en Luke nu gebeurd.Ik ben klaar met inpakken , ik pak mijn vliegticket en stop die in mijn tas.
Ik pak mijn telefoon en mijn oplader.
Ik wou net van de trap af gaan maar ineens dringt het tot me door ,Dat mijn moeder beneden zit.
Dus ik kon niet weg.Ik keek even via mijn raam naar beneden. Het was best hoog ..
Eerst besloot ik een kladblok te pakken. Ik wou wat schrijven en op mijn bed leggen. Maar er kwam niks uit me , ik wist niks.
Dus ik schreef maar gewoon ; sorry.
Kom me a.u.b niet zoeken.Ik legde het briefje op mijn kussen en bedenk dat het het flauwste briefje ooit is. Toch open ik mijn raam.
Ik gooi mijn tas naar benden , omdat er toch niks speciaals of breekbaars in zit.
Ik ga op het randje van mijn raam zitten en pak de regenpijp naast mijn raam vast. Langzaam zet ik mijn voet op uitsteeksels bij de regenpijp.
En zo klim ik naar beneden.
Ik pak mijn tas en kijk nog één keer naar mijn huis.Daar ga ik dan.
Ik doe mijn tas op mijn schouder en ga op een bankje twee straten verderop zitten om de taxi te bellen om me naar het vliegveld te brengen.
-Een half uur later hoor ik getoeter en zie ik een taxi aankomen rijden.
Ik stap in en we beginnen te rijden.Ik kijk uit het raam.
Wat ben ik toch aan het doen.
Ik ben zo bang dat ik er spijt van ga krijgen.We komen aan bij het reusachtige vliegveld. "Dank u wel." Zeg ik en geef geld aan de taxi chauffeur.
Ik deed mijn tas goed op mijn schouder en liep naar binnen.
Toen ik binnen was was het half 2 's middags.
Ik moest dus nog twee uur wachten tot het vliegtuig vertrok.
Ik liep naar een starbucks toe en bestelde wat drinken.Ik ben daarna bij een klein restaurantje wat gaan lezen. Nog een uur te gaan.
Ik ben alvast gaan lopen , ik moest nog langs de douane en met die lopende band.
Ik ben dus naar die lopende band gegaan. En geloof me , ik stond een kwartier op die band.
Mijn tas werd gecheckt en ik heb hem daarna op de bagage band gelegd.
Daarna moest ik door de douane heen.
Daarna heb ik mijn ticket laten checken en daarna moest ik plaats nemen.
Nog maar een half uurtje en dan vertrok het vliegtuig.De passagiers van vlucht H318
Naar Switzerland kunnen gaan boarden. Werd er omgeroepen.Ik stond langzaam op en voelde mijn ogen wateren.
Ik liep door een poortje en kwam aan in een gangetje die eindige voor het vliegtuig, zo dat je net in kan stappen.
"Fijne reis." Zei een vriendelijke stewardessen toen ik instapte.
Ik kon even niks terug zeggen , geen dankje , eigenlijk helemaal niks vanwege de blok in mijn keel.
Dus ik ben gewoon gaan zitten.Ik veeg snel mijn tranen weg als er iemand naast me komt zitten.
Het is een oude man."Alles oke meisje?" Vraagt de man als hij mijn tranen ziet. Ik knik zachtjes.
"Zo ziet het er niet uit." Zegt hij en glimlacht even.
Ik glimlach terug en leg mijn hoofd tegen de stoel aan en kijk door het kleine raampje naar de blauwe lucht.
Er werd wat omgeroepen in verschillende talen alleen ik was er niet helemaal bij. Ik viel gelijk in slaap.
-
Over vijf minuten landen we in Switzerland.
Ik werd wakker door een vrouwenstem die dat omroepte. Ik rekte me uit.
Ik keek naar buiten en zag dat het vroeg in de ochtend was. Het was nog schemerig. Ik ging slaperig recht op zitten.
Ik voelde dat we aan het landen waren aan mijn oren.
Ik kwam aan op het vliegveld van Switzerland. Ik liep langs de bagage band en wachtte op mijn tas.
Daarna ging ik weer naar een lopende band. Ik ging er vermoeid opstaan.
Daarna had ik gelijk een taxi opgezocht , er stonden er genoeg.
Luke heeft me de naam van hun hotel doorgegeven.
Ik zat weer in een taxi onderweg naar het hotel. Er stond zacht muziek op.
Ik keek uit het raam , ik ben nog nooit in Zwitserland geweest. Eigenlijk nergens in Europa.Ik stapte uit en stond voor een hotel. Mijn handen trilde. Ik werd zenuwachtig maar liep toch naar binnen.
Verdomme , helemaal vergeten. Een ticket voor het hotel. Dat heb ik nooit gekocht.
Ik liep naar de balie , er stond een vrouw achter. "Ben jij Whitney Smith?"
Ik knikte , daarom wou Luke mijn achternaam weten.
"Gelukkig , ik heb het al aan 3 verschillende mensen gevraagd."
Lachte ze. "Hier is de sleutel."
Ik zuchtte opgelucht , Luke heeft me dus al ingeschreven.Ik was al zo lang niet meer in een hotel geweest. Nou ja , met Luke.
Alleen ik bedoel echt wanneer ik zelf een kamer had.Ik pakte de sleutel en ging met de lift naar boven.
"146" Stond er op de sleutel.
Waarschijnlijk was dat de nummer van het kamertje.Ik stapte uit de lift en liep door een lange gang.
"141 , 142 , 143 , 144 , 145." Telde ik hardop. Bij "146." Stopte ik even.
Waarschijnlijk slaapt Luke nog.
Ik zuchtte diep en maakte met de sleutel de deur open.Ik zag Luke op het bed zitten en hij zag me binnenkomen.
"Luke." Fluisterde ik en liep met gespreide armen naar Luke toe.
Hij trok me in een knuffel.
"Het spijt me zo erg Lu-"Hij drukte snel een kusje op mijn mond zonder me te laten uitpraten.
____________________
Ik weet niet zeker of ik nog verder ga , het words steeds minder vaak gelezen en ik weet niet of jullie dit verhaal nog leuk vinden. Maar waarschijnlijk ga ik gewoon verder. Ik ben nu trouwens ook bezig met mijn andere boek. Misschien ga ik het eerste hoofdstuk pas updaten als dit verhaal 400 reads ofzo iets krijgt. Maar ik zie wel.
Pls vote/comment
Xx
Mij.
JE LEEST
Groupie // ❀ Dutch fanfiction l.r.h
FanfictionWhitney is helemaal geschrokken als ze roddels leest over 5seconds of summer , haar lievelings band. Alexia verteld haar dat er geen bewijs is dus weten ze ook niet of het waar is. Maar daar komt Whitney gauw genoeg achter als Whitney en Alex Chica...