Groupie // ❀ Dutch fanfiction l.r.h

• eight - teen •

"Spijt? Waarvan?" Vraagt Jeff die er geschrokken uitziet.

"Ik wil dit niet meer." Zegt ik en sla mijn handen voor mijn ogen.

"Whitney , wat is er aan de hand." Zegt Jeff die zijn hand op mijn schouder legt.

"Ik kan dit niet! Ik heb spijt dat ik ooit begonnen ben aan die groupie gebeuren!" Roep ik uit.

Jeff kijkt me begrijpend aan.

"Er zijn zoveel problemen die me in de weg zitten!" Roep ik uit. Mensen beginnen naar me te kijken. Tranen beginnen over mijn wangen te stromen.

"Welke problemen whit?" Vraagt Jeff kalm.

"Ik wil zo graag Lukes vriendin zijn ik denk , ik weet het bijna zeker , dat ik nog steeds als groupie door hem gezien word." Zeg ik snikkend.

"Ik kan niet normaal op straat lopen met de jongens. Wat doe ik dan hier?"
Ga ik dramatisch verder.

"Als iedereen er achter komt , achter de waarheid , is alles verloren! Ik denk dat ik nooit meer mijn huis in mag. Ik ga niet meer naar school , het is nu vakantie , maar over paar dagen begint het weer."

"En al het haat. Er komt zo veel haat." Zeg ik en begin verder te huilen.

Ik zie dat Jeff na denkt over wat ik zei. Hij is helemaal stil. Ik zit nog steeds met mijn handen voor mijn gezicht.

"Whitney , ik denk dat je erg sterk bent." Begint Jeff

Ik kijk verbaasd op.
"Ik?"

Jeff knikt langzaam.
"Jij."

"Geef alsjeblieft niet op. Is dit niet waar je jaren van hebt gedroomd."

Ik knikte langzaam.
"Ja , dit is waar ik jaren van heb gedroomd."

"Ga er dan voor. Je bent al paar weken met Luke en nog niemand heeft door dat jij dat meisje bent."

"Je hebt gelijk." Zeg ik en veeg mijn tranen af en haal mijn neus op.

"België!!" Krijst Michael als we na de nacht van Amsterdam in de tourbus naar België vertrekken.

Ik zit met mijn capuchon over mijn hoofd in het bed in de tourbus.

"Gaan we nu richting het hotel in België?" Vraag ik. Ik kijk wel wie antwoord.

Calum die een bed naast me muziek zit te luisteren doet zijn kop telefoon af.
"Wat?"

"Of we nu naar het hotel in België gaan?" Herhaal ik.

"Ja." Zegt Calum.

Ik trek het gordijntje voor het bed dicht en kleed me om.

"Kom je niet naast me slapen?" Vraagt Luke.

Ik open het gordijntje weer.
"Nee." Zucht ik. "Ik blijf deze keer in mijn eigen bed."

"Oke." Zegt Luke , ik hoor een teleurstelling in zijn stem.

"Welterusten Jongens." Zeg ik en kruip onder de dekens en doe het gordijntje weer dicht.

"Truste Whit." Hoor ik Calum , Michael en Ashton in koor zeggen.
Lukes stem hoor ik niet. Ik zucht even en doe mijn koptelefoon op en sluit mijn ogen.

-

België gehad. We zitten nu in een hotel in Frankrijk. We hadden geen Hotel in Amsterdam daar zijn we dezelfde avond nog naar België gereden.

In Belgie ben ik niet mee naar het concert gegaan. Ik had even geen zin in de fans. Luke Ziet er echt verdrietig uit , ik doe veelste bot. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.

Ik zat alleen in een hotelkamer en Luke zat even bij de andere jongens. Ze waren allemaal even bij Calums kamer aan het babbelen. Ik trek mijn joggingbroek aan en trek een vest aan en loop naar Calums kamer. De deur staat nog open dus ik kan zo naar binnen lopen.

Als ik naar binnen loop die ik Lukes gezichtsuitdrukking veranderen. Toen ik binnenkwam verdween zijn lach.

"Kan ik bij jullie zitten?" Vroeg ik zachtjes.

Michael strekte zijn arm uit in teken dat ik op het bed moet gaan zitten.

Ik liep er ongemakkelijk heen en ging naast Calum zitten. Hij slaat zijn arm om me heen.

Er is een ongemakkelijke stilte.
"Wat is er tussen jou en Luke?" Vraagt Michael in eens.

"Wat?" Vraagt ik verbaasd.

"Ik heb jullie niet meer klef zien doen sinds Het optreden in Amsterdam." Zegt Michael.

"Sinds wanneer wil jij dat ze klef doen?" Giechelt Ashton.

"Nou ja , liever niet maar , het lijkt alsof er iets dwars zit." Zegt Michael.

"Er is niets." Zeg ik simpel.

"Pffft." Zucht Michael.
"Dat is niet het antwoord waar ik op wacht."

"Ik maak me gewoon zorgen."
Zeg ik zachtjes.

Luke kijkt geschrokken op.
"Om wie?" Zegt Luke ineens.

"Om alles." Zeg ik.

"Alles." Herhaal ik glimlachend.
Ik glimlach door mijn tranen heen.

er was een akelige stilte.
"Zullen we allemaal gewoon gaan slapen. We zijn denk ik gewoon kapot." Zegt Calum die de stilte verbreekt.

Luke knikt en pakt mijn hand.
Ik kijk hem met grote ogen aan.
Hij sleurt me van het bed.

"Ik ben niet moeee." Roep ik uit.
Ik wou terug naar het bed alleen Luke tilt me over zijn schouder heen.

"Luke! Dit is niet grappig." Sis ik.

"Welterusten Jongens." Zegt Luke die me mee neemt de kamer uit.

"Welterusten!" Roep ik snel.

Luke legt me neer op het bed. Ik ga snel in kleermakers zit zitten. Hij komt tegen over me zitten.

"Wat het ook is , maak je alsjeblieft geen zorgen." Zei Luke en drukte een kus op mijn voorhoofd.

"Het komt allemaal goed." Fluistert hij.

"Ik hou van je." Fluister ik en schuif dichter naar hem toe en bijt in zijn onderlip. Luke glimlacht.

"Wil je slapen?" Vraagt hij zacht.
Ik knik en wrijf in mijn oog.

Ik trek mijn vest uit en mijn jogging broek en ga in het bed liggen.

Hij komt achter me liggen en slaat zijn hand om mijn buik heen.
Ik pak zijn hand en druk er kleine kusjes op. "Welterusten." Fluister ik.