Groupie // ❀ Dutch fanfiction l.r.h

• Twenty one •

Het duurt even voor dat de woorden van Olivia me doordringen.

"Bedoel je dat hij .." Begin ik geschrokken.

"Dood is, ja." Zegt ze snikked.

Ik begon nerveus te worden. Ik wil Olivia zo graag even knuffelen , vertellen dat alles oke is.

"Oliv-"

"Ik kan nergens meer heen." Snikt ze.

God , ik voel me zo kut.

"W-whitney." Zegt ze zachtjes.

"Ja , Olivia."

"K-kan ik bij j-jou komen."

"Olivia, dat gaat echt niet. Dat is onmogelijk."

"Alsjeblieft.." Smeekt ze bijna.

"Je vader dan?"

"Die heb ik jaren niet m-meer gezien. Ik w-weet niet eens w-waar hij is."

"Olivia het gaat niet." Zeg ik terwijl er nu een traan over mijn wang rolt.

Ik kijk even naar Luke die me begripvol aan kijkt.

"Whitney.. Help me nou." Zegt ze fluisterend.

"Ik bel je zo terug." Zeg ik en hang snel op. Ik wil zo graag dat ze hier is. Maar het gaat echt niet! Ik kan dat niet maken. Ik moet haar alles vertellen , ik weet niet eens wat het management hier over denkt.

"Luke." Zeg ik fluisterend en laat mezelf op de grond vallen.

Ik lig op de grond te huilen.

"Whit , sta op." Zegt Luke die naar me toe komt lopen.

Ik begin hevig te ademen.
"Luke , ik."

Mijn hele lichaam begint te trillen.
Ik probeer naar adem te hebben.
Tranen rollen over mijn wangen.

"L-luke." Zeg ik stotterend
Het lijkt alsof ik niet meer kan ademen.
Ik ga recht op tegen een muur aan zitten. Ik hap weer naar adem.

"Whitney?!" Zegt Luke geschrokken en hurkt naast me neer.

"Wat gebeurd er?!"

Ik probeer naar adem te happen.
Ik begin heel erg te zweten.

"Whitney!" Schreeuwt Luke en pakt mijn hand. "Je vingers zijn ijskoud." Fluistert hij.

"Ashton!" Schreeuwt Luke.
"Whitney, probeer me te vertellen wat er is!"

"I-i" Begin ik maar schud daarna mijn hoofd.

De deur van het hotelkamertje vliegt open. "Luke?!" Hoor ik iemand schreeuwen. Ashton en Calum komen op de hoek gerend.

Ik pak mijn hoofd vast en hap weer naar adem.

"Jongens , ik weet niet wat er is." Zegt Luke die heel erg nerveus lijkt te zijn.
Hij trilt helemaal.

"Ze hapt naar adem! Haal wat water Cal." Roept Ashton.

Ashton komt naast me zitten en pakt mijn handen vast.
"Ik denk dat ze een paniekaanval heeft." Zegt Ashton.

"Heb je dit vaker Whit?" Hoor ik Ashton vragen. Alle stemmen lijken vervaagd en het lijkt alsof ze in me hoofd zitten.

Ik schud mijn hoofd.
Ik voelde mijn benen en armen tintellen.

"Probeer aan iets anders te dneken whit." Zegt Ashton weer.

"D-dat gaat niet."

Calum kwam aanrennen met een glas water. "Hier." Zei Calum die me het glaswater gaf. Mijn handen trilde helemaal. Drinken was moeilijk dus.