Groupie // ❀ Dutch fanfiction l.r.h

• Eleven •

"Is je moeder .."

Olivia knikte. "Ja." Fluisterde ze.

"Het spijt me."

"Het is oke." Fluisterde ze. Ze stak haar hand uit.
"De wc is geen schone plek om op te zitten."

Ik keek naar haar hand en pakte die vast. "Je hebt gelijk."

Ze trok me overreind.

We stonden voor de spiegel.

"Zo , volgende week vakantie.
Laten we doen alsof het nú al vakantie is." Zegt ze en trekt me mee de wc uit.

Ze loopt regelrecht de school uit en trekt me mee.

"Zin om wat te doen? Of gewoon ,
naar je huis?" Vraagt Olivia.

Ze is een stuk minder verlegen.
Ik knik.
"We kunnen wel even naar mijn huis."

We lópen naar mijn huis.
Omdat mijn fiets echt geen twee mensen kan dragen. Ik ken haar een paar minuten. En ik vind haar nú al leuk. Ik weet dat ze altijd al in mijn klas zat. Maar ik wist niet dat ze zo vermakelijk was.

"Whitney!" Hoor ik iemand roepen en draai me om. Ik zie Alexia die met volle snelheid naar me toe komt rennen.

"Whitney , kan ik even .." Begint ze.

"Met je praten .."

Olivia knikt even goedkeurend en ik loop naar Alexia toe.

Ze gebaart dat ik even moet komen.
Ze neemt me mee naar een bankje 10 meter verderop.

"Whitney .. Ik heb spijt van wat ik heb gedaan."

Ik knik zachtjes. "Het is goed."

Ik móet haar wel vergeven.
Kijk hoe ik leugen na leugen haar in probeer te palmen.

"Ik wou eigenlijk het niet goedmaken."
Zegt ze en kijkt naar haar voeten.

Ik kijk haar vragend aan. Daarna kijk ik even naar Olivia die steentjes wegschopt.

"Het was allemaal in toneel stukje."

"Wat? Onze vriendschap?" Zeg ik verbaasd en trek een wenkbrauw op.

"Nee , het feest. Ik was helemaal niet dronken." Zegt ze zachtjes.

"Wat dan?" Stotter ik.

"Ik wou het doen , om je te kwetsen. Ik wou onze vriendschap eindigen , met een ruzie. En natuurlijk had ik drank op , ik kan jou natuurlijk nooit nuchter kwetsen."

"Eindigen .. ? En waarom een ruzie, Alex wat is er aan de hand." Vraag ik geschrokken.

"Ik ga verhuizen , en ik wou niet telkens een lege plek in mijn hart voelen. Omdat ik je zó ga missen. Dat is waarom ik uit elkaar wou gaan met een ruzie." Zei ze en begon te huilen.

"Verhuizen?" Fluister ik zacht.

Ze knikte en barstte in tranen uit.
"Maar ik had zo'n spijt. Dus wou ik het goedmaken." Zei ze en begon erger te huilen. Ik trok haar in een knuffel.

"We zijn altijd bij elkaar Alex ,
Misschien niet in het echt."

"Maar altijd in hart." Zei ik en begon nu ook te huilen. Ik voelde haar tranen die op mijn rug vielen.

"Ik verhuis naar Australië." Zei ze snel.

Ik stopte met knuffelen.
"Waarom?" Vroeg ik voorzichtig.

"Mijn vaders werk."

Ik knikte. En vormde O met mijn mond.

"Ik ga je niet normaal veel missen Whitney." Zei ze en stond op.

"Ik weet niet of ik je nog zie."

"We vertrekken namelijk over drie dagen."

Ik stond nu ook op en gaf haar nog een knuffel. "Ik hou van je Alex."

"Ik ook van jou." Fluisterde ze.
"Ik , ik ga maar weer."

Ik knikte en beet in mijn liep op niet meer te huilen.

Ze zwaaide slapjes en liep sip weg.
Ik bleef haar nog een poosje na staren.

"Whitney .. Is alles oke?" Hoorde ik Olivia 10 meter verder schreeuwen.

Ik schudde met mijn hoofd en zakte weer in op het bankje.

Ze kwam naar me toe gelopen en omhelsde me. "Wat het ook is ,
Niet huilen alsjeblieft."

Ik veegde mijn tranen af.

"Kom mee." Zei ze en trok me overeind.

-

We zaten op mijn bed. Ik was echt in shock. Er kwam geen woord uit me.
Ik staarde naar de muur. En Olivia zat aan haar nagels te frunniken.

Ik pakte mijn mobiel.

Luke , bel me vanavond.

Zei ik kortaf en verzenden het.

"Geloof jij in de hemel?" Zei Olivia ineens.

Ik keek haar verward aan.
"Geen idee eigenlijk. Maar of het bestaat of niet. Het is geen plek voor mij." Zei ik en keek lachend voor me uit.

"Waarom niet?" Zei ze vebaasd.

"Zoiets als een hel is meer voor mij." Zei ik met een scheve glimlach.

"Waarom dan?" Zei ze.

"Ik denk niet dat je dat wilt weten."
Zei ik glimlachend.
"Ik kan het ook niet vertellen."

Olivia keek me verbaasd aan.
"Je maakt me nieuwsgierig."

Ik trok een wenkbrauw op.
"Wees maar niet nieuwschierig."

Ze legde haar hand op mijn hand.
"Én toch , ben ik nieuwschierig."

Ik keek even naar haar hand.
Ze had een rood met zwart bandje om.
Er stond iets op geschreven.

Ik kneep mijn ogen tot spleetjes om te zien wat er op stond.

"5 seconds of summer?"

"Ja dat is die ene ban-" Zei ze maar ik onderbrak haar.

"Ik ken ze." Zei ik glimlachend."

"Ik ken ze."