Öfke Timi

Koma

Yavaşça gözlerimi açtım. Karşımda beyaz bir tavan vardı. Kokusundan burasının hastane odası olduğu belliydi.
Yavaş yavaş aklıma yaşadıklarımız geldi. Hemen oturduğum yerden doğruldum ve etrafıma baktım.
Uyandığımı fark eden Bora yanıma geldi ve "İyimisin? " Diye sordu.
"Diğerleri nasıl Mirza nasıl " dedim.
"Dur bekle anlatayım ama seninde dinlenmem lazım " dedi.
"Hayır anlat hemen sonra onların yanına gidicem " dedim. Benim laf dinlemeyeceğimi anlamış olacak li konuşmaya başladı. "Tuğrul uyandı ameliyatı iyi geçti ve hayatı tehlikesi yok. Rüya tam iki tane ameliyat geçirdi ve doktorlar anne olma şansının çok düşük olduğunu söyledi. Yumurtalıklarına zarar gelmiş. " Dedi.
"Peki ya Mirza? " Dedim.
Yüzüne bir üzüntü çöktü umarım düşündüğüm şey değildir.
"Komutanım buraya geldiğinde kalbi durmadan beyin ölümü gerçekleşmemişti. Doktorlar onu bir şekilde hayata bağladı. Fakat o komaya girdi. 3 gündür komada eğer 4 ay içinde uyanmasam doktorlar hem beyin ölümünün gerçekleşeceğini hemde fişini çekeceklerini söylediler. " dedi.
"Ama uyanma ihtimali var deilmi?" Dedim. "Tabikide" dedi.
"Peki ben 3 gündür neden uyuyorum" dedim. Sıkıntılı bir nefes verdi ve anlatmaya başladı. "Bak bunu sana anlatmak istemiyorum ama bilmeye hakkın var. Mirza Komutanım vurulduktan sonra seni zincirden indirdiler. Baban olacak piç sana dokunmaya kalktı. Neyseki son anda bizimkiler geldide o iti aldı. 3 gündür çok fazla kez uyandın ama hepsinde de olanlar aklına geldi ve sinir krizi geçirdin. Seni sakinleştiriciyle uyuttular" dedi. Benim babam bana dokunmaya kalkmıştı. Kendi öz kızına. Bu çok ağırdı.
Allahım canımı alıyorsan şuan al.
"Beni onun yanına götür " dedim.
O önden giderken bende arkasında onu takip ettim. Bir yoğun bakım ünitesinin önüne geldiğimizde durdu ve
"Ben doktorlardan izin alıcam onu görmen için. Burada bekle " dedi ve gitti.
Cama doğru yürüdüm ve Mirza'nın solgun yüzüne baktım. Çökmüştü.
Ölmemişti ama ölmekten beter olmuştu.
Mavi harelerini göremiyordum.
Bora yanim geldi ve "Benimle gel " dedi.
Onu takip ettim. Bir odaya geldiğimizde
Önce üzerime koruma için kıyafetler verdiler. Onları giydim.
Doktor "Sadece 10 dakika " dedi.
Mirza'nın bulunduğu odanın kapısını açtı ve içeriye girdim. Yavaşça yanına adımladım ve yatağa yanına oturdum.
Elimi solgun yüzüne koydum ve yavaşça yanağını okşadım. "Sevgilim" dedim.
Yüzümdeki maskeyi indirdim ve dudaklarına doğru fısıldayarak
"Aşkım " dedim. Dudaklarımı yavaşça dudaklarına dokundurdum ve geri çekildim. "Herşeyim açsana o maviş gözlerini bak ben buradayım hiç bir yerede gitmem. Hadi aç gözlerini gözlerin gözlerimle buluşsun " dedim.
Ne kadar zaman geçti bilmem ama doktor gelip çıkmam gerektiğini söyleyince onu izlemeye daldığımı anladım. Odadan çıkınca Bora'ya döndüm ve "Ben odaya duş almaya gidiyorum. Sonra çocukların yanına gelirim. Oda numaraları ne ? " Dedim.
"Hepsi 777 numaralı odada kalıyor " dedi. Başını onu onaylarcasına salladım ve odama doğru adımladım.
Odama gelince dolabı açtım ve tahmin ettiğim gibi kıyafet olan dolaptan kıyafetlerimi çıkardım. Ve duşa girdim.
Üzerimdeki kıyafetlerden kurtulunca soğuk suyu açtım ve altına girdim.
Normalde soğuk sudan nefret ederdim.
Ama içim o kadar yanıyordu ki bu su bile bana fayda etmiyordu. Gözlerimden yavaş yavaş yaşlar akmaya başladı.
Dizlerimi kendime çektim ve ağlamaya başladım. Babam bana dokunmaya kalkmıştı. O anladı hatırlıyordum.
Tüm kıyafetlerimi çıkarmıştı. Bana dokunmuştu. Eli vücudumun heryerinde gezmişti. Tam bizi birleştireceği anda askerler gelip ona alıp götürmüştü.
Sonrada ben bayılmıştım. Mirza vurulmuştu. Timim yaralanmıştı.
Bu hayatta kimi seversem seveyim hep yara almışlardı. Kimseyi zaafım yapmak istemesem de kalbim beni dinlemiyordu.
Hiçbirini Koruyamamıştım. Sis olmaktan utanıyordum. Namıma yakışır davranmamıştım. Ben çevresine kötülük yayan birisiydim....

Evet aslında Asena'nın yaşadıklarına bende üzüldüm.  Bir kadının bunu yaşaması çok acı. Birde buna karşı gelmeyenler iğrenç yaratıklar onları insandan saymıyorum.

Size benden bir tavsiye yara almamış deil yaralı insanları sevin arkadaşlar en iyi seven yaralı insanlardır.....

Mutlu olmamız dileğiyle Yıldız Tozlarım...⭐️🖤🖤