The Consequences

CHAPTER 26

Magalit or mainis? I dont feel one. Im not stuck in the past and I wont look forward to the future, I'll stay in my present and settle everything. Walang mangyayari kung magalit ako kina Nathalie or sa parents namin, because it already happened. The damaged has done.

Napapaisip tuloy ako, ganun ba ko kasama para sakin ibato lahat ng pagkakamali at pagkukulang??...

We call it a day. Sunod sunod din silang nagpaalam para umalis even our parents. Gustuhin man nila tita mag-stay for Gel and Georgina they cant dahil may mga naiwang commitment si Gel na they have to settle first.

Hindi pa man ako nakakalapit sa kwarto namin lumabas na si Gel. Past nine na pero ngayon lang sya lumabas at mukhang nakatulog sya, si Georgina naman hindi na namin ginising dahil ayon kay nay Lydia hindi ito nakatulog kagabi sa sobrang excitement.

"Gel are you hungry?" I asked pero umiling lang sya

"Where's Georgina?"

"In her room. Asleep. Do you want to eat something? Ill prepare." I offer.

"No im good."then she walk towards Georgina's room. I quietly followed as she enter the room.

She sat beside Georgina's bed and touch her cheeks. Nasa labas lang ako pero nakabukas ang pinto at ilaw kaya kita ko silang dalawa.

"Mommy..."biglang sabi ni Georgina pero nakapikit parin. Mukhang hanggang panaginip si Gel ang nasa isip nya. Gel kissed Georgina's forehead then tumayo na rin sya

Gel closed the door and before she passed on me I already grab her wrist. Hinatak ko sya para bumaba sa kitchen. Hindi pa sya kumakain simula ng dumating kami. Hindi naman sya pumalag kaya maayos kaming nakababa.

We headed to the kitchen and I made her sit sa stool. Naglabas naman ako ng tuna spread at tasty dahil wala syang ganang kumain ng kanin kapag bagong gising. Pinalamanan ko na rin at naisipan kong sabayan din sya.

"Kumain ka na Gel.."pagoofer ko ulit. Nakatayo lang ako sa gilid nya pero sya tahimik lang na nakaupo.

"Please Gel you have to eat."paguulit ko.

"How?"she muttered while starring at me. I dont get her. Ang gusto ko lang kumain sya pero mukhang iba ang tumatakbo sa isip nya.

"Please Gel kumain ka muna. Kanina pa ko nagaalala sayo. Kumain ka please." Napaluha sya pero sumunod din naman sya sa sinasabi ko. Umupo ako sa stool sa harap nya.

Hindi pa man nya nakakalahati at nabitawan na nya.

"F*ck this life..."she uttered as she stand up and face me fiercely.

"How can you be that good Gerald?!!!! For pete's sake.!!!! I take your daughter away from you for so many years and i f*cking loss your child!!!!!" She shouted I tried to hold her hand pero iniiwas nya ito.

"Gel its not importa---"

"Not important?! Gerald buhay ang nawala ng dahil sakin!! Anak ko ang nawala!! Alam mo ba yung pakiramdam ng mawalan kasi ako nararamdaman ko na naman ng dahil sayo.!!! Ayoko ng mawalan sawang-sawa na ko!!!! Simula sa parents ko, kay kuya, at kayong magkapatid!!!!! Tapos mawawala pa ang anak ko!!!! Nang nawala ka akala ko mag isa na lang ako pero hindi dumating si Georgina at dahil sa kanya naramdaman kong may kasama ako.! Naramdaman ko yung feeling ng emptiness ng dahil sayo at ngayon nararamdaman ko na naman yun ng dahil sayo..!!! Gerald dahil sayo....." Gusto kong magsalita gusto kong ipaglaban ang panig ko. Sinubukan ko syang lapitan pero lalo lang syang lumayo. Para akong mamamatay sa pagtitig nya. Puro sakit,pagsisisi at paninisi lang ang nakikita ko.

"Huwag mo kong hawakan Gerald..."sabi nya and this time mas malumanay na sya pero wala paring nagbago sa pamatay nyang tingin.

"Huwag ka naman sanang maging manhid. Bakit ba kasi nagpakita ka pa? Isn't obvious na hindi kita kailangan? Na hindi ka namin kailangan?"