The Consequences

CHAPTER 19

"Ge asan ka na?"tanong ko habang nag dadrive. Stuck sa traffic kaya natawagan ko siya.

"Paalis palang ako ng office don't worry aabot ako."sabi nya

"Ok sige siguraduhin mo lang."paalala ko.

"Daddy I'll wait for you." Georgina shouted at the back seat.

"Oh narinig mo yon.?"mataray kong tanong.

"Yes maam." Napairap ako kahit hindi niya naman nakikita.

We're on our way to psychologist. Nagaalala kasi ako sa anak ko. Parang hindi normal na umiiyak sya tuwing gigising sya. Naobserve ko na yun nung nasa mansion,sa condo ni Ge, at nung matulog kami that night. It seems normal but ngayon lang kasi nangyari yon eh, straight this week. Pagkarating namin di pa tapos si doc. May naunang patient kasi sa amin.

"Ms. Rosales kayo na po ang next." Tawag sakin ng nurse. Nasa pinto palang kami ng hilahin ni Georgina ang damit ko.

"Mommy ayaw ko, wala si daddy."

"Baby hinhintay na tayo ni doktora." Nag-volunteer pa kasing sasama hindi naman pala makakarating

"So tara na."narinig ko ang boses ni Ge. Nakaplain blue polo sya with a slacks. Imbes na sumagot ay inirapan ko nalang sya. Sabay naman kaming pumasok habang karga niya si Georgina.

"Have a seat."

"Good Afternoon po." Bati ko

"Good Afternoon din. You are Mr and Mrs?"tanong nya. Mukhang mid 30's na ang age nya pero ang pleasant tingnan ng mukha nya. Sobrang amo at malambing ang boses

"No im Ms. Rosales and he is Mr. Smith. The girl over here is our daugther." I explained

"Oh sorry."she apologize. "Whats your name beautiful young lady." Referring to Georgina.

"Good Afternoon po I'm Georgina Angelica Rosales."pakilala ng anak ko

"Oh your name is quit long. Would you like to play in my play room?" Georgina nodded her head. Tinawag ni doktora ang isang nurse at sinamahan si Georgina loob.

"So what's the matter?"pagtatanong ni doc

"These past few nights po kapag nagigising sya tapos di nya kami nakikita umiiyak agad o minsan kahit nasa tabi niya na kami umiiyak pa rin siya. Thats not usual kasi before hindi naman sya ganon kapag gumigising sya."

"I see. Ill run some test to her. Kakausapin ko sya. Just wait me here."then pumasok na rin sya sa room na pinuntahan ni Georgina

Hindi ako mapakali sa kinauupuan ko. Nangyari na to dati eh. Nung nalaglag sya sa kama tapos akala ko wala lang that night bigla syang nilagnat. Para akong bulate sa hospital na palakad lakad good thing nandun sila mommy para makausap ng doctor.

"Gel relax ok? Don't worry too much." Then she hold my trembling hands.

"Hindi mo naman maialis sakin yun Ge eh. Nagaalala ako sa anak ko."

"Anak natin Gel. Everything will be alright" I pray silently while waiting.

Maya maya lang lumabas si doktora kaya napatayo ako sa upuan ko.

"Ano po result?"tanong ko agad

"Mommy relax upo ka muna. Kung makapagtanong ka naman ng result parang sobrang lubha ng anak mo. But i cant blame you, ako nga rin na mismong doctor lagnatin or ubuhin lang ang anak ko eh nawawala na sa ulirat."oh may anak na pala si doc? Umupo na rin ako sa upuan ko. Ganito siguro talaga kapag nanay ka. Natural sayong magalala at kabahan

"Bakit nasa loob pa po ang anak namin?" Tanong ni Ge.

"So ikaw pala ang daddy nya. Anyways kailangan ko lang talaga kayo makausap ng hindi naririnig ng anak nyo. May tendency kasi na i-isolate nung bata yung sarili nya kasi they feel different from the other kids when they hear something about themselves." kinakabahan ako kahit hindi naman malala ang anak ko