Rüzgarın peşinde

3.bölüm

Rüzgarın peşinde

3.bölüm

Yine hastanede açmıştı gözlerini Havin.Bu sefer yanında o yakışıklı polis değil de arkadaşı Leylaydı.Havinin uyandığını gören Leyla hemen sarılmıştı ona.

Leyla;Canım arkadaşım iyi misin ?

Havin;İyi...İyiyim .Merak etme .

Leyla:Kızım sen manyak mısın? Neden öyle tehlikeli işlere kalkışıyorsun?! Ya biri sevi silahıyla vursaydı ?

Havin;Leyla tamam ya ! ciyak ciyak sesinle kafamın etini yedin.İyiyim ben merak etme !

Olaylar tek tek gözünün önüne gelmişti.Aman Allahım ! O bir adam vurmuştu.Yerde kanlar içinde yatan adamı hatırladı bir an .

Havin;Leyla ? O adam iyi mi? Öldümü yoksa ?

Leyla:Yan odada can çekişiyor.Daha ölmedi maalesef pislik herif!

Havin: hıh iyi bari ölmesin.

Leyla:Sana aferin kız o yakışıklının hayatını kurtarmışsın ? Hemen anlat bakalım nasıl oldu ? Adamı nasıl vurdun  ?

Havın yeniden olanları hatırlayıp bir of çekti.
Arkadaşından bir bardak su isteyip yavaşça yudumladıktan sonra anlatmaya başladı.

Havin; Odadan çıkmak üzereydim.Çıkacaktım da...Ama kahr etsin ki merakıma yenik düşdüm.İçeriden silah sesleri gelince gidip bir bakayım dedim.İçeri geçtiğimde Onu gördüm arkası bana dönüktü ve diğer polis arkadaşıyla konuşuyordu.O sırada yerde yatan adamın aniden haraketlendiğini ve silahı ona doğrulttuğunu gördüm.Sonra olanlar oldu işte.Hiç düşünmeden tetiği çekip adamı vurdum işte.

anlatınca yeniden yaşamış gibi heyecanlanmıştı Havin.Birden gelmişti aklına uğruna adam vurduğu adam . Sahi o neredeydi?

Havin:Peki o polis nerede ?

Leyla:Polis ? Ha Rüzgarı mı diyorsun?

Demek adı Rüzgardı...Ne garipti ki ikinci kez kollarında yığılıp kaldığı adamın ismini bile şimdi öğreniyordu.Üstelik onun hayatını kurtarmak adına adam vurmuştu ilk kez.

Leyla: Yarım saat kadar buradaydı.Gelir birazdan.Biliyor musun adam ambulansa kadar sebi kollarında taşımış diye duydum.

Havin:E normal tabi adamın kucağında bayıldım.

Leyla:O kadar yakışıklı ve güçlü adamın.

Havin:Allah aşkına Leyla yine başlama.Hiç seni dinleyecek halım yok.Ben artık eve gitmek istiyorum bıktım bu hastane odalarından.

Birden kapı sesi gelince ikisi de kimin geldiğine bakmıştı.Gelen Rüzgardı.Tüm yakışıklılığı ile şimdi karşılarındaydı.Ve ...Ve üstelik çok hoş çiçeklerle selamlamıştı onları.

Rüzgar:Havin hanım ? Uyanmışsınız ?

Havin:Evet ...Ben daha ...

dediği sırada arkadaşı Leyla "Evet daha yeni uyandı memur bey " deyip sözünü kesmişti.Havin de ters bir bakış atmıştı arkadaşına.

Havin:Evet arkadaşım Leyla'nın da dediği gibi daha yeni uyandım.

Rüzgar:Kendinizi nasıl hiss ediyorsunuz?Şey bu çiçekler sizin için.Ben size çık teşekkür ederim.

deyip çiçekleri Havine uzattı.
Tabi o sırada Leyla hızlıca çiçekleri alıp odadan çıkmak için bir bahane buldu.

"Siz konuşun ben de gidip şu çiçekleri bir vazoya koyayım"