Rüzgarın peşinde

19.bölüm

FİNAL.

**Havin ve Rüzgar'ın Düğün Günü**

Sabahın ilk ışıkları, düğün gününün mükemmelliğini müjdeleyen parlak bir aydınlıkla Rüzgar'ın odasına doldu. Yıllardır bu günü bekliyordu. Bugün, hayatının en mutlu günü olacaktı; çünkü Havin ile birlikte yeni bir hayata adım atacaktı. Hazırlıklar çoktan başlamıştı, bahçede misafirler için özenle hazırlanmış masalar, beyaz güller ve lila rengi süslemelerle donatılmıştı. Tüm detaylar, Havin'in hayalini kurduğu gibi yapılmıştı.

Havin, sabah erkenden uyanmıştı. Aynaya baktığında yüzünde hem bir heyecan hem de tatlı bir huzur vardı. Beyaz, zarif gelinliği ona adeta masalsı bir hava katmıştı. Gelinliğinin etekleri yerleri süpürürken, duvağı hafif bir esintiyle dalgalanıyordu. Yüzünde tatlı bir gülümseme belirdi. Bugün, hayatının en özel günlerinden biriydi. Kalbi hızla çarpıyordu; çünkü birazdan hayatının aşkıyla bir ömür boyu sürecek yolculuğa çıkacaktı.

Rüzgar, sabahın o erken saatlerinde son kez bekar bir adam olarak kendine baktı. Takım elbisesi üzerinde mükemmel duruyordu; ama gözlerindeki heyecan her şeyin ötesindeydi. Yıllardır hayalini kurduğu, her anını düşündüğü bu gün nihayet gelip çatmıştı. Aynaya bakarken kendi kendine mırıldandı: **"Bugün, hayatımın en güzel günü olacak. Havin ile hayatımı birleştireceğim."**

Misafirler yerlerini alırken, düğün alanını süsleyen çiçeklerin kokusu her yeri kapladı. Beyaz ve mor tonları, adeta bir peri masalını andırıyordu. Herkesin yüzünde tatlı bir tebessüm vardı. Aileler, arkadaşlar ve sevdikleri çiftin bu özel gününde onların mutluluğuna ortak oluyorlardı. Düğün alanının ortasında, çiçeklerle süslenmiş nikah masası, güneşin altında parlıyordu. Havin ve Rüzgar, hayatlarını birleştirmek üzere birazdan orada yerlerini alacaklardı.

Rüzgar, Havin'i gördüğü an kalbi duracak gibi oldu. Havin, elinde zarif bir çiçek buketiyle ona doğru yürüyordu. Beyazlar içindeki Havin, adeta bir melek gibiydi. Gözlerinde sevgi dolu bir ifade vardı, Rüzgar'ın gözlerine bakarken, içinden geçen duyguları tek bir bakışla anlatıyordu. Rüzgar, Havin'in yanına geldiğinde, onun elini tuttu. Ellerinin birleştiği anda, dünyadaki her şey silinmişti sanki. Göz göze geldiler; bu bakış, her şeyin başlangıcıydı.

Nikah memuru, törende çifti birleştirmek için hazırdı. Rüzgar, Havin'in elini sımsıkı tutarken, gözlerinde mutluluğun en saf hali vardı. **"Havin,"** dedi Rüzgar, sesi biraz titreyerek. **"Seni ilk gördüğüm andan beri kalbimin tek sahibi oldun. Bugün, hayatımın en özel günü, çünkü seninle sonsuza kadar birlikte olacağım. Seni her gün, her an daha çok seveceğime söz veriyorum."**

Havin, gözlerindeki yaşları tutamıyordu. Kalbi sevgiyle dolmuştu. **"Rüzgar,"** diye başladı, sesi sevgiyle doluydu. **"Sen benim hayatımın en güzel parçasısın. Bugün, seninle birlikte bu yola çıkmak benim için bir mucize gibi. Seninle her gün yeniden aşık olacağım ve seni her zaman seveceğim."**

Nikah memuru, sonunda o büyülü soruyu sordu. **"Havin, Rüzgar ile evlenmeyi kabul ediyor musun?"**

Havin, gözlerindeki parıltıyla **"Evet,"** dedi. Bu "evet," sadece bir cevap değildi; yıllarca sürecek bir sevginin, bir hayatın taahhüdüydü.

Sonra Rüzgar'a döndü. **"Rüzgar, Havin ile evlenmeyi kabul ediyor musun?"**

Rüzgar, Havin'in gözlerinin derinliklerine bakarak, **"Evet, sonsuza kadar,"** dedi.

O anda, misafirler alkışlarla bu mutlu anı kutladı. Havin ve Rüzgar, mutluluk içinde birbirlerine sarıldılar. Artık resmen karı koca olmuşlardı. Düğünün geri kalanı neşeli kahkahalar, danslar ve şarkılarla geçti. Herkes bu büyük aşkın ne kadar özel olduğunu hissediyordu.

---

**Yıllar Sonra**

Yıllar hızla akıp geçmişti, ama Havin ve Rüzgar'ın aşkı her geçen gün daha da büyüyordu. Onlar artık iki çocuklu bir aileydiler; küçük kızları Ela ve oğulları Doruk, evin neşesi olmuştu. Bahçeli, geniş bir evde yaşıyorlardı. Bu ev, çocuklarının kahkahaları ve oyunlarıyla dolup taşıyordu.

Bir yaz akşamı, Havin ve Rüzgar, bahçedeki sallanan sandalyelerinde oturuyorlardı. Çocukları etrafta koştururken, Havin bir an derin bir nefes aldı ve gökyüzüne baktı. **"Rüzgar, hayatımız ne kadar da güzel oldu, değil mi?"** diye mırıldandı.

Rüzgar, Havin'e bakarak gülümsedi. **"Her gün seninle daha da güzel oluyor,"** dedi ve elini Havin'in eline uzattı. **"Seninle her sabah uyanmak, hayatımın en büyük mutluluğu."**

Havin, başını Rüzgar'ın omzuna yasladı. **"Yıllar önce evlendiğimiz o günü hatırlıyorum da... Ne kadar heyecanlıydık. O zamanlar hayatımızın bu kadar dolu ve mutlu olacağını hayal bile edemezdim."**

Rüzgar, sevgi dolu bir bakışla Havin'e döndü. **"Seninle olduğum her an, benim için en büyük hayal,"** dedi. **"Çocuklarımızla birlikte geçirdiğimiz her an, hayatımızın en güzel kısmı."**

Ela ve Doruk, bahçede oyun oynarken, kahkahaları gökyüzüne yükseliyordu. Onların neşesi, Havin ve Rüzgar'ın içini ısıtıyordu. Her şey tam da hayal ettikleri gibiydi; sevgi dolu, huzurlu ve mutlu bir hayat.

O akşam, Havin ve Rüzgar, çocuklarının uyumasını bekledikten sonra bahçede baş başa kaldılar. Yıldızlar gökyüzünü aydınlatıyordu. Rüzgar, Havin'e sarıldı ve hafifçe kulağına fısıldadı: **"Seni hala ilk günkü gibi seviyorum."**

Havin, gülümsedi ve başını Rüzgar'ın göğsüne yasladı. **"Ben de seni,"** dedi. **"Hayatımda her an seni sevmekten daha güzel bir şey olmadı."**

Yıllar geçse de, Havin ve Rüzgar'ın sevgisi her geçen gün daha da güçlenmişti. Birbirlerine olan bağlılıkları, hayatın getirdiği her zorluğun üstesinden gelmelerini sağlamıştı. Onlar, birbirlerini bulmuş ve sevgiyle sarmalanmış bir hayat yaşamışlardı.

---

Havin ve Rüzgar, hayatın her anında birbirlerine duydukları aşkı koruyarak, mutlu ve huzurlu bir yaşam sürdürmeye devam ettiler. Çocuklarıyla birlikte geçirdikleri her gün, onlar için yeni bir başlangıç oldu. Sevgiyle, anlayışla ve güvenle dolu bir hayat, her zaman hayal ettiklerinden bile daha güzel oldu. Ve o ilk "evet" dedikleri günden itibaren, her anları sevgiyle, aşkla dolup taştı.