Maça gittiğimiz günün üzerinden bir hafta geçmişti. Bu bir hafta içerisinde o gün imzalattığım formayı çerçeveletip odamda diğer formanın yanına asmıştım. Burcu'yla ara sıra dışarıya çıkmıştım akşamları, ailemle zaman geçirmiştim, Pamuğu yürüyüşlere götürmüştüm ve tabi ki de iş başvurularında bulunmuştum.
Maçın ertesi günü babaanneme gitmiştik ve dün maçta olanları anlatmıştım. Eve geldiğim zaman annemlere pek bir şey bahsetmediğim için onlarda en az babaannem kadar şaşırmışlardı duyunca , babam kendisi içinde bir forma istediğini söylemişti ve tabi ki babaannem Barış'ı öve öve bitirememişti. Annemse olanlara şaşırmış olsa da her zamanki gibi futbolculardan uzak durmam ve onlardan herhangi birine gönlümü kaptırmamam hakkında uzunca nasihatlerde bulunmuştu. Hayır sanki aşkımızdan ölmüştük, takıma karşı sevgimiz büyük orası ayrı ama futbolcuları da destekliyorduk sadece, bir nevi hayran, fan falan oluyorduk yani. Yoksa bizde biliyorduk futbolculardan olmazdı, futbolcular çapkın olurdu, futbolcular aldatırdı, falan da falan... Hem zaten onlar nerde biz nerdeydik.
Şimdi de akşam yemeğinin ardından yaptığım kahveleri yudumluyorduk evimizin balkonunda. Annem her zamanki gibi şeker patlatma oyununu oynarken babam da annemden geri kalmayarak okey oynuyordu ve kaybettikçe sövüyordu. Bense sıkıntıdan patlamak üzereydim. Hayır genç olan bendim ama benden daha asosyal annem ve babam vardı. Dünya tersine mi dönüyor ne? Büyük bir oflamayla telefonumu elime aldım ve Burcu'ya mesaj attım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
