Efulim

Bölüm 9 - Kadeh Kaldırılacak Konular

Şuan kafedeki personel odasında karşılıklı oturuyorduk ve ortama sadece kafede çalan şarkı hakimdi.

"Bir kadın gelir, değiştirir seni
Alıştığın o sert, kararlı şeklini
Yüz binlerce yıldır böyledir gider
Suyun kumsala vurması gibi
Vurması gibi"

Ekin'in gelip müsait misiniz diye sormasının ardından, odaya göndereceği kişinin Barış olabileceği aklımın ucundan dahi geçmemişti, geçmezdi... Fakat Ekin gittikten birkaç saniye sonra kapıda belirivermişti ve şaşırıp kalmıştım. Birkaç saniye şaşkınlıkla yüzüne baktıktan sonra karşımdaki sandalyeye oturmasını söylemeyi akıl edebilmiştim. 

Şimdi de öylece oturup duruyorduk ama bu sessizlik iyice beni rahatsız etmeye başlamıştı. Onu da rahatsız etmiş olacak ki ikimizde aynı anda konuştuk;

"Nasılsın?"

Barış; "Nasılsın?"

Çekinerek gülümsemiştim. Aynı şekilde o da gülümsemişti ve sonra yine aynı şey oldu. Aynı anda konuşarak aynı cevabı verdik birbirimize.

"İyiyim teşekkür ederim."

Barış; "İyiyim teşekkürler."

Bu sefer kendimi tutamayıp ufak bir kahkaha atmıştım, o da nefesini vererek gülmüştü.

"İyiyim çok teşekkür ederim sorduğunuz için. Sizi burada görmek şaşırttı beni doğrusu."

Barış; "Aslında birkaç gün önce de gelmiştim ama maalesef ne Hayriye teyzeyi ne de sizi bulabildim. Bugün tekrardan şansımı denemek istedim." diyerek tatlı bir tebessüm yerleştirmişti dudaklarına.

Şaşırmıştım. Birkaç gün önce de gelmiş ve ne beni ne de babaannemi bulamamış. Beni bulamamış... Yani beni de sormuş. Ne alaka?

"Öyle mi?" kaşlarımı kaldırarak sordum. "Neden görmek istediniz bizi? Bir problem mi var?"

Barış; "Ha yok, her şey yolunda. Sadece bizimkiler bir gece kafeyi kapatmak istiyorlar, bunun için konuşmaya gelmiştim."

Kafeyi kapatmak? Tüm takım? Bu adam beni şaşırtmaya devam ediyordu.

"Kapatmak derken? Nasıl yani?"

Barış; "Uzun zamandır yoğun bir tempoda çalışıyoruz. Kafenin gece de açık olduğunu duydum, gündüzleri kafe geceleri de bar tarzında oluyormuş, gece içki ortamları falan oluyormuş hatta canlı müzik falan yapılıyormuş. Bizde gece kulüplerine gitmek yerine buraya gelelim dedik, hem bildiğimiz de bir yer. Ama o gün için gece mekanı kapatmak istiyoruz. Gazeteciler veya taraftarlar yüzünden rahat edemeyebiliriz. Tabi gerekli ücret neyse kulüp karşılayacaktır. Yöneticiler ve Okan hoca da onayladı böyle bir durumu, şampiyonluk maçı öncesi moral olur diye düşündü onlar da. "

Nefes almadan konuşmuştu neredeyse. Gülmüştüm bu haline. 

Kaşlarını çatarak bana bakıyordu "Neden gülüyorsunuz?"

"Çok pardon, sadece nefes almadan hızlı bir şekilde anlatmanız komik geldi biranda , özür dilerim."

O da gülmüştü sonrasında "Farkında değilim, siz neden diye sorunca detaylıca açıklamak istedim. Sonuçta sizin mekanınız."

"Peki bunu ne zaman yapmayı planlıyorsunuz?"

Barış; "Yani aslında maçtan en geç bir hafta öncesine kadar ayarlamak istiyoruz. Son bir hafta daha da sıkı antrenmanlarımız oluyor çünkü."

"Yani benim açımdan bir problem olmaz, aksine bir taraftar olarak çok da hoşuma gider böyle bir şans ama biliyorsunuz ki kafenin tek yöneticisi ben değilim. Bir de Tuğberk bey var. Onunla da konuşmak isterim. Tabi bir de büyük patron Hayriye Sultan var ondan da onay almak lazım. Gerçi onun olumsuz bir yanıt vereceğini sanmıyorum ama yine de bir onlarla da konuşmam lazım dediğim gibi. "