~5~

62 6 17
                                    

O günün üzerinden tam 2 hafta geçti. Babasının ameliyatı başarılı olmuş, Ar'ın iki gün önce girdiği Seviye Sınavı iyi geçmişti.

Son iki haftada bütün gün ders çalışmış, kendine sınavı kazanmaktan başka bir seçenek sunmamıştı. Onu korkutan ise basit bir Seviye Sınavı'nda bile bu kadar stres olurken YKS'de ne yapacağıydı.

Tabii tahmin ediyorsunuzdur, babası eve taburcu olduğunda her şey daha da zorlaştı. Onu getir Arif, bunu götür Arif, şurayı sil Arif, onu yap Arif, yemek hazırla Arif, ders çalış Arif...

Ama Arif yine de şükrediyordu. Bunca şeye rağmen 'kendi' olmasına izin veren, o çocuk ruhlu Arif'i hayatta tutan arkadaşları olduğu için şükrediyordu.
Peki gerçekten arkadaşlarımıydı Arif'in hayat enerjisinin kaynağı? Yoksa sadece Cenan mı?

Arif o sabah gözlerini stres dolu bir pazartesiye açtı. Sınavın sonuçlarının açıklanacağı pazartesiye.

Zaten geç kaldığından bir hışımla yataktan kalktı. Oyalanmadan hazırlandı ve evden çıktı. Hızlı adımlarla okula doğru ilerledi. Tam bahçeye girdiğinde zil çaldığı için derin bir oh çekti.

Zil çaldığında sınıflarındaki öğrencilerde bahçeye çıkmaya başladı. Nedeni tabii sınavın sonuçlarıydı. Müdür her sınav sonrası öğrencileri bahçede toplayıp şubeleri öyle açıklardı.

Arif kapıya doğru baktı. Gözleri Cenan'ı arıyordu. Çok geçmeden Ömer ve Emre'yle birlikte çıktığını gördü. İlk başta yüzü düşsede dışarıya yansıtmamaya çalıştı. Cebinden telefonunu çıkarttı ve onunla ilgilenmeye başladı.

Ne kadar olduğunu bilmediği bir süre sonra omzunda bir kol hissetti. Başını kaldırdığında gülümseyerek kendisine bakan Cenan'ı gördü. Telefonunu geri cebine koydu be o da aynı şekilde karşılık verdi.
"Eee Yeni Çocuk, nasıl bekliyorsun?" Arif gözlerini Cenan' dan ayırıp kürsüye yeni çıkan müdüre çevirdi.
"İyi," diye cevap verdi.
"İyi gelmek zorunda."

Müdür mikrofonu eline aldığında Cenan hareketlendi ve Arif'i kolu hala omzundayken bahçenin biraz daha ortasına çekti. Müdür boğazını temizleyip konuşmaya başladı.
"Evet sevgili ögrencilerim. Biliyorsunuz ki geçen hafta cuma günü 9. Sınıflar hariç Seviye Sınavı'na girdiniz. Ve şimdi şubeleri açıklıyorum." Önündeki kağıda baktı.
"Sınava girmediniz fakat sizinde sınıflarınız değişti 9lar. Evet...
9-A... Ecrin Yaman, Mustafa Gürsoy..."

Müdür bu şekilde 9-D ye kadar saydı. Ve artık, Arif'in asıl heyecanlandığı kısma geldi, 10. sınıflar.

Eline başka bir kağıt aldı. Arif'in nefes alışverişi hızlanmış ve düzensizleşmişti. Cenan bunu görünce düşünmeden boştaki elini Arif'e uzattı. Arif'te sorgulamadan sımsıkı tuttu.
"Öncelikle sakin ol şampiyon." Dedi Cenan şakayla karışık. Arifte güldü. Daha sakin nefes almaya başladı.
"Bu kadar stres yapma ben senin A şubesinde olacağına eminim." Dedi. Cesaret vermek için hala omzunda olan koluyla Arif'i hafifçe sıkıştırdı. Arif burnu kırıştırıp gülerek Cenan'a baktı. Ama müdürün tok sesi tekrar yankılandığında derin bir nefes alıp başını o yöne çevirdi.

"10-A," dedi. Gözlerini önündeki kağıda çevirdi.
"Yasemin Öz, Kemal Kılıç, Faruk Çelik, Defne Taş, Deniz Peker, Işıl Er..."
Müdür bir kaç kişi daha saydı. Her sınıf 32 kişi oluyordu ve müdür 29 isim saymıştı bile.

Arif her isimde Cenan'ın elini daha çok sıkıyor, boştaki eli daha çok titriyordu.
Müdür elindeki kağıdın arkasını çevirdi. Son 3 kişi kalmıştı. Ve onları okumak için derin bir nefes aldı.

"Tuana Yılmaz, Arif Güloğlu ve Hakan Yıldırım." Arif ismini duyduğu an durdu. İlk baş bir şey yapamasada heyecanla gülerek Cenan'a döndü ve mini bırakıp kollarını beline doladı. Elleri hala az da olsa titriyordu. Kalbinin ritmi normale dönmeye, stres yavaş yavaş vücudunu terk etmeye başlamıştı.
"Ben sana dedim!" diyerek ayrıldı Cenan Arif'ten. Arif gülerek başını salladı.
"Evet yine dediğin çıktı." Cenan'da güldü ve Arif'in saçlarını karıştırdı.

Cenan ise 11-C'deydi. Emre'yle aynı sınıfa düşmüştü.

Müdür sözünü bitirdiğinde herkes yeni sınıflarına dağıldı. Arif müdürün söylediği hiçbir ismi dinlemeyip sadece saydığı için sınıfında kim var kim yok bilmiyordu.

Çok uğraşmadan sınıfını buldu. Çoğu kişinin gelmesine rağmen tanıdığı kimse yoktu. Yine de yine en arka cam kenarına geçti.

___________________________________________

Canlarım tekrardan merhabalar🧚🏻‍♀️ Duyuru kısmına yazdığım gibi bu bölümün devamını şimdi yazıp atacağım bu çok kısa oldu💋 Ama diğer olayı bu bölüme bağlamam saçma olcaktı o yüzden böleyim dedim🧸

Birazdan geliyo 6. Bölümm💝💖

Kızıl Okul | ArCenHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin