AHŞENA

10-) GÖK GÖZLÜ KIZ

🎶Ayfer Vardar- Dayan Yüreğim🎶

__________

10. BÖLÜM: Gök Gözlü Kız

Ben gökyüzünü değil denizi istiyorum. Ben Gök Gözlü Kız değil Deniz Gözlü Kız olmak istiyordum. Ama bana hep Gök Gözlü Gök derlerdi. İsmim bile gökyüzüyken denizden çok uzaktım. Gök gözlü kız gökyüzüne çıkmak istemiyor.

İlahi Bakış Açısıyla

(Bir Saat Sonra)

Beklenen her an. Beklenen her dakika ve her gün bir bir gerçek oluyordu. Bir zamanlar intikam ateşiyle yanıp tutuşan bir çalışandı Özgür ama şimdi o intikam ateşinde istediği kişiyi yakabilecek düzeydeydi. Hatta öyle ki bir zamanlar boyun eğdiği adam şimdi benden sonra sensin diyordu.

Özgür Satana'ya karşı fazlasıyla sert konuşmuştu. Bir başkası olsaydı şu an parçalara ayrılmış olması gerekirken şu an ikiside arabadaydı. Bir yere gitmiyorlardı ama burada kalmak onlara daha iyi geliyor olmalıydı.

"Gerçekten yürek yemiş gibisin. Bir kız uğruna, bir plan uğruna kimi karşına aldığının farkındasındır umarım." Sinan yine aynı Sinan'dı. Özgür'ün ihtiyacı olmayan akıl hocalığını yapıyordu ve tabii hiçbir işe yaramıyordu. Çünkü Özgür onu dinlemiyordu.

"Ne yapabilirim Bolat? Sana da sordum bön bön baktın yüzüme kardeşim. Bir plan kurduk ve başladık şimdi geri mi dönelim yani, bunu mu istiyorsun?" Özgür sustuğunda Sinan'dan de ses gelmemişti. "Bu plan en azından o kızı koruyor. Belki söylesem o da istemez ama başka bir şey gelmiyor aklıma." Fazlasıyla haklı bir isyandı.

"Gülşah'a ailesinin öldüğünü söylemek istemenin nedeni ne?" Böyle bir düşüncesi vardı yani bu da plan dahilindeydi ama yapma nedenini ne Sinan anlayabilmişti ne de Özgür mantıklı bir açıklama yapabilmişti. "Kızı ailesinden uzaklaştırınca eline ne geçecek?" Haklıydı. Sinan bu sefer fazlasıyla haklıydı. Özgür'ün böyle bir şeyi düşünmesi saçmayken plan dahilinde olması fazlasıyla can yakıyordu.

Zaten az çok Gülşah'ın ailesine olan bağlılığını fark etmesi gerekiyordu belki de farkındaydı ama yine de bunu düşünüyordu. İnsan düşündüğü birisini neden üzmek isterdi ki? Tam bir saçmalıktı. "Çünkü." Dedi ve kaldı Özgür başka hiçbir şey söyleyememişti. Ne diyebilirdi ki? Daha kendisini bile doğru düzgün açıklayamıyorken bunu yapmaya karar vermesi ne kadar doğruydu ki?

Sonuçta eninde sonunda Gülşah gerçekleri öğrenecekti, Özgür bunu hesap edemiyor muydu? Ona güven verip güvenini mi kırmak istiyordu? Ne istiyordu? Ne istediğini kendisi de bilmiyordu ki. "Çünkü ne Karlı? Kızın nasıl bir durumda olduğunu görmek bu kadar zor mu gerçekten?" Özgür hiçbir şey söyleyememişti. Öylesine, boş boş bakıyordu sadece. "Bak şimdiye kadar yaptığın, aldığın her kararda arkadandaydım ancak şimdi bana mantıklı bir açıklama yapmadığın müddetçe bu konuda karşındayım bilmiş ol." Karşısında olmakta haklıydı.

İçinden ne geliyorsa söylemeye karar vermişti Özgür o an. İçindeki tüm her şeyi Sinan'a anlatacaktı. "Bilmiyorum. İçimde o kıza karşı farklı hisler var. Yanımda kalsın istiyorum. Sanırım fazla bencilce ama yanımda kalmasını istediğim için ona bu yalanı söyleyeceğim." Aslında nedenini farkında olmadan söylemişti. Kendisinin bile farkında olmadığı nedeni Sinan sonunda anlamıştı.

Oldukça yerinde bir soru sordu Sinan. "Peki yalnız olduğunu öğrendiğinde-" derken Özgür kesti sözlerini. "Yalnız falan değilim. Ben varım. Onu asla yalnız bırakmam." Özgür bunları neden dediğine bile bir anlam verememişti. İçinden bir ses bunları söylüyordu.