Daddy Issue: Steven Vasques #boyxboy #tagalog

Kabanata 19

Allen's POV

Hindi ko alam kung anong pumasok sa kukute ko at naisipan kong sumugal sa relasyon na meron kami ngayon. Magulo ang nangyayari na amin at ayoko nang madag pa ang mga lihim ko kay Dad. Gusto ko malaman kung paano nagsimula ang lahat, pero natatakot ako na malamang kabilang si Dad sa dahilan kung bakit naaksidete si Mom. May mga bagay na nagtatalo sa isip ko, pero lahat iyon naglalaho kapag nararamdaman ko ang yakap niya.

Marupok kung marupok.

Pero nakakainis lang, sa tuwing nakikita ko si Dad— lalong tumitindi ang pagkasabik ko sa tulad noong nagkaroon ako nang unang pagtingin sa kanya.

Ganito ba talaga ako kasabik na makasama si Dad? Wala narin akong pinagkaiba kay Wendel, hindi ba?

"Allen... please, wag mo akong iwan. Dito ka lang sa tabi ko." habang binabangit niya iyon, may parte sa puso ko ang nadudurog. Nakakainis. Pinilit kong hindi sumabay sa emosyon niya habang pinupunasan ang pisngi niya.

"Dad, magpahinga ka na po—"

Nabigla ako nang nayuko siya sa balikat ko at saka bumulong, "Allen... sniff—" pinunasan ko ang luha niya at saka ako ngumiti sa kanya.

"Dad, sa totoo lang hindi malinaw ang relasyon natin sa isat-isa. Pakiramdam ko lumulutang ako sa hangin. Walang sariling galaw, iyon ang kinakatakot ko." bulong ko sa kanya matapos noon niyakap niya ako ng mahigpit.

"Kahit anong mangyari anak parin kita, ama po parin ako." Ilang beses ko nang narinig iyan sa kanya pero hanggang ngayon naguumapaw parin ang guwa sa akin. Hindi nagbago ang ting8n niya sa akin, hindi niya ako kinamuhian.

"Yes Dad."

"Allen, masaya ka ba?" tumango ako. Kahit ulit-ulitin ko— ganoon parin ang pagtingin niya sa akin. Masaya ako, pero bakit ganito ang nararamdaman ko— may kulang, hindi ako kumpleto.

"Dad, may tanong ako. Minahal mo ba si Mom?" diretso kong tanong kay Dad.

Ilang segundo din siyang bago sumagot sa tanong ko, "Mahal na mahal ko. Buong buhay ko nilaan ko sa inyong dalawa. Matagal ko nang gusto makita ang Mom mo kahit sa panaginip lang. Siguro hanggang sa kabilang buhay hindi niya ako mapapatawad sa mga kasalanan ko sa kanya."

Bakit Dad, hindi ko maramdaman.

"Bakit si Wendel..." tanong ko ulit. Ngayon kita sa kanya ang pagkabigla. Napapikit nalang ako kasabay ng malalim na paghinga, "Sa lahat ng taong nakilala mo, siya lang ang hindi mo makalimutan. Gaano ba kalaki ang papel niya sa buhay mo? Ni isang beses ba sumagi si Mom sa panaginip mo?" kainis, kahit anong pigil ko, hindi ko parin makontrol ang luha ko.

Si Dad, nakayuko lang habang nakatingin sa sahig, "Sa mga oras na ito pinagsisisihan ko na nakilala ko ang taong iyon at ayoko nang bumalik ang ala-ala tungkol sa kanya." tumingin siya sa akin at saka saka niya ako binigyan nang mapait na ngiti, "Kailangan ko nabang sabihin sayo ang lahat?"

"Wag Dad.—Hindi pa ako handa. Baka masira ko lang ang pinangako ko kay Mom." lumapit ko sa kanya at saka tumabi isang pulgada ang lapit. "Gusto ko maniwala sayo Dad, na wala kang kasalanan sa lahat ng mga nangyayari sa atin. Kahit Iyon nalang, panghahawakan ko sa usapan namin ni Mom.. " nabigla nalang ako nang tapikin ni Dad ang buhok ko at saka niya ako nginitian.

"Binata kana talaga, hindi na ako magtataka kung may ibang tao pang magkagusto sayo." bakit niya nasasabi iyon? Ibig dabihin ba nito hindi pa totoo ang nararamdaman niya sa akin? Anak parin ba ang turing niya sa akin? "Kailan man wala akong magandang naipakita sayo. Hindi mo naranasan magkaroon ng mabuting ama—" tinakpan ko ang bibig niya at saka siya tinulak pahiga sa kama. Binigyan niya ako ng malagkit na tingin, na para bang binabasa ang kaluluwa ko.