VUSLAT (GxG)

O Gün

Merhaba.

Normalde üzerinde uzun zamandır çalıştığım başka bir hikayeyi yayınlayacaktım ama son anda ana karakterlerden birine sinir olduğum için (baştan okuyunca mutlu olmayı hak etmediğini fark ettim) değiştirmeye karar verdim. Bu yüzden süresiz beklemeye aldım.

Seri katil hikayem var ama hikayenin finalinde kararsız kaldığım için şuanlık yazmak istemedim. (Hayır ikizler burcu değilim)

Kısa ve çerezlik bir hikaye yazıp kafamı dağıtmaya karar verdim ve ortaya bu çıktı.    Başından finaline sürekli aklımda olan bu hikayeyi paylaşmak istedim.

Karakterlerin çoğu yine arkadaş çevremden hatta biri birebir aynısı o yüzden onu okudukça bizi eğlendirdiği gibi umarım sizi de eğlendirir.

Keyifli okumalar.
-S.

~

Nereden başlasak ki? Onu ilk gördüğüm andan mı yoksa vesile olan olaydan mı?

Her neyse ben depresyona girdiğim günden başlayayım en iyisi.

~

Hayatım oldukça yolunda gidiyordu, ama bok yolunda.

Neden mi?

Bir kaç aydır gözüme hoş gelen daha aşk nedir bilmeden aşık olduğumu sandığım çocuk önümde sevgilisi ile el ele kol kola oturuyordu. Kızın bildiğinden şüpheleniyorum çünkü nispet yapar gibi her öptüğünde bana dönüp bakıyordu.

"Ya sabır."

Yakın arkadaşım dediğim Hicran bayık gözleriyle bana baktı.

"Bula bula bunu mu bulmuş? "

Gözlerimi izlediğim maçtan ayırıp ona çevirdim.

"Künefe tepsisi suratlı, bir de bana inadına inadına yapmıyor mu?"

Elimi yumruk yapıp kaldıracaktım ki beni durdurdu.

"Saçmalama Ekin, şu an maç izliyorum sonra dövelim."

Doğru söylüyordu. Büyük bir sabırla maçın bitmesini bekledim ama arada gözüm kaçıyordu ister istemez onlara.  Neredeyse çocuğun kucağına çıkacaktı. Hayır aramızda hiçbir zaman bir şey geçmemişti ki neyin nispetini yapıyordu? Sen kapamadın ben kaptım mı diyordu? Tepe tepe kullanabilirdi problem yoktu, karaktersiz insanlarla işim olmazdı zaten.

Golsüz bir şekilde berabere biten maçtan yaptığım kuponla güzel para kaldırmıştım. Hicran'a bunu söyleyecektim ama sevgilisinin yanına gittiğini gördüm ve vazgeçtim.

Kalabalık dağılmadan kafeden dışarı çıktım ve sigaramı yaktım. Bir iki fırt çekmiştim ki el ele önümden geçip gittiler.

Çok mu seviyordum? Hayır. Aşık mıydım? Aşk nedir böyle mi olur bilmediğimden bir cevabım yoktu ama onları el ele görünce ağlamam geliyorsa seviyorum demekti.

İlk tanıştığımız günden beri numaramı gruptan bulup saçma bir bahaneyle bana mesaj atan, daha sonra oldukça flörtöz konuşan biri olunca ister istemez ümitlenmiştim. Topluca gittiğimiz yerlerde sevgilimmiş gibi davranıp maça giderken otobüste kucağımda uyuyakalması da bir belirti bence.

Ne biliyim o evi benimkinden 100 m ilerideyken işemem lazım çok sıkıştım deyip evime gelince evleniriz sanmıştım.

Ya da bir gün alakasız gelip birlikte film izleyelim dediğinde...