အချစ်တွေကအပြစ်ဖြစ်ခဲ့လေသလားS.2[Completed]

P.1

Unicode

အချစ်တွေကအပြစ်ဖြစ်ခဲ့လေသလား
[Season.2]

Chapter.1

တစ်နှစ်ခန့်ကြာပြီးနောက်....

အရေးပေါ်ခန်းဆီပြေးဆွဲလာတဲ့ဘီးတပ်ကုတင်တစ်စီး။

ထိုကုတင်ပေါ်မှာတင်ဆောင်လာသူကတိမ်ယံခဆိုသောအမျိုးသား။

''သား...သားသတိထား​နော် သားဘာမှမဖြစ်လိုက်နဲ့''

''တိမ်ယံ...နင်အားတင်းထား​နော်''

''ငါ့ကြောင့်အခုလိုဖြစ်ရတာတိမ်ယံရာ''

သူဘာမှပြန်မပြောနိုင်ပေ။

ဒါပေမယ့်သူသိနေခဲ့တယ်။သူမိုးသားနဲ့တွေ့ခွင့်ရတော့မယ်ဆိုတာကိုလေ။

''သား''

သူ့ဗိုက်ထဲစိုက်ဝင်နေတဲ့ဓားနဲ့အတူ ချင်းချင်းနီနေတဲ့သွေးတွေကထိုထိုးသွင်းခံထားရတဲ့ဝမ်း​ဗိုက်ကနေပြီးဒလဟောစီးကျလို့နေလေသည်။

သူနောက်ဆုံးအနေနဲ့သူ့အမေကိုနှုတ်ဆက်ချင်ပေမယ့်လို့...

''လူနာက10နာရီတိတိမှာပဲဆုံးပါးသွားပါပြီ ကျွန်တော်တို့အစွမ်းကုန်ကြိုးစားခဲ့ပေမယ့်လည်းဓားကကိုယ်တွင်းအင်္ဂါတွေကိုအတော်လေးထိခိုက်သွားပါတယ် စိတ်မကောင်းပါဘူး''

ဆရာဝန်စကားအဆုံးမှာ ဒေါ်သီသီမှာအောက်သို့အရုပ်ကြိုးပြတ်ထိုင်လိုက်တော့၏။

''အမလေးငါ့သားလေး...အဖြစ်ဆိုးလိုက်တဲ့သားလေး...အမေ့ထက်အရင်ထွက်သွားရလားသားရယ်...အမေရင်ကွဲပါပြီ အီးဟီး သား!!''

ဒေါ်သီသီရဲ့ငိုသံကပတ်ဝန်းကျင်ကိုလွှမ်းခြုံလို့။

သမုလည်းဒေါ်သီသီ့ကိုဖက်ငိုရင်းမျက်ရည်များကျလာရသည်။

ဒါကသူမပယောဂမှမကင်းတာလေ။

သူမ,တိမ်ယံ့ရဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူသုတနဲ့နောက်ထပ်အိမ်ထောင်တစ်ခုကိုထူထောင်ဖို့စီစဥ်နေတုန်းမှာပဲ နေရဲဆိုတဲ့ကောင်ကသုတနဲ့သူမကိုလာပြီးလုပ်ကြံရာ ကြားထဲကနေတိမ်ယံကအခုလိုထိခိုက်သွားခဲ့ရတာပင်။

သွားတော့တိမ်ယံရေ...

ရောက်လေရာဘဝတစ်ခုမှာ မိုးသားနဲ့ပြန်ဆုံပြီးနှစ်ယောက်လုံးတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ချစ်မြတ်နိုးကြပါစေလို့ငါဆုတောင်းပေးပါတယ်...။