P.19

1.4K 61 3
                                    

Unicode

အချစ်တွေကအပြစ်ဖြစ်ခဲ့လေသလား
[Season.2]

Chapter.19

ဖြူစွတ်စွတ်အိပ်ရာထက်မှာ သွေးစတစ်ချို့ကစွန်းထင်းလို့နေလေ၏။

သူ့ရင်ခွင်ထဲအိပ်ပျော်နေသောသူမမျက်နှာလေးကငိုထား၍ဖောင်းအစ်အစ်လေးဖြစ်နေပြီးနှုတ်ခမ်းလေးတွေကခြောက်သွေ့လို့နေလေသည်။

သူမအတင်းငြင်းနေသည့်ကြားက သူ,မရမကရယူခဲ့တာကြောင့်သူမကတော့သူ့ကိုသတ်ချင်နေလောက်ပြီထင်ပါရဲ့။

''ဟင့်!''

''ဘေဘီ''

သူမဆီမှညီးသံလေးထွက်လာတာနဲ့သူပါးလေးကိုအသာကိုင်ကာခေါ်လိုက်၏။

''ဘေဘီ...ရရဲ့လား''

သူမကမျက်လုံးကိုခပ်ဖြည်းဖြည်းဖွင့်ကြည့်လာပြီးမှသူ့ကိုမြင်သည်နှင့်ရင်ဘတ်ကိုအတင်းတွန်းထုတ်ပါတော့သည်။

''သွား!...လူယုတ်မာ ရှင့်ကိုမုန်းတယ်...အာ့!''

သူမကသူ့ကိုတွန်းထုတ်နေရင်းမှခါးလေးကိုဖိကိုင်လိုက်တာကြောင့်သူအထိတ်ထိတ်အပြာပြာဖြစ်သွားရလေ၏။

''ဘေဘီ...ဘာဖြစ်တာလဲ အဆင်ပြေရဲ့လား''

''ခါးနာတယ် ဗိုက်ထဲကလ​ည်းအောင့်တယ် ပြီးတော့...ပြီးတော့...အဟင့် ဟင့်''

ခြားနားချက်ချင်းပဲသဘောပေါက်လိုက်သည်။

''ဟုတ်ပြီဟုတ်ပြီ ကိုကိုသဘောပေါက်ပြီ...ဘေဘီခဏနေခဲ့ဦးနော် ကိုကိုစီစဥ်ပေးမယ်''

သူပြောပြီးအဝတ်အစားတွေကောက်ဝတ်ကာအခန်းထဲကထွက်လာခဲ့လိုက်လေ၏။

အောက်ထပ်ရောက်သည်နှင့်အိမ်အကူမိန်းကလေးတွေအားရေနွေးပြင်ခိုင်းပြီး ဘုန်းသွေးကိုတော့ဆေးသွားဝယ်ခိုင်းရသည်။

''ဘုန်းသွေး...မင်းဆေးသွားဝယ်ပေးခဲ့...ငါနည်းနည်းများသွားလို့ကွာ...အဲဒါဘေဘီက...ဟာကွာ ငါဘယ်လိုပြောရမလဲ''

''ရပြီ...ကျွန်တော်သဘောပေါက်ပြီ''

ပြောပြီးဘုန်းသွေးကအိမ်ထဲကနေထွက်သွားလေ၏။

''ကျစ်...ငါကအဲဒါကိုဘယ်လိုမျက်နှာဘယ်လိုပါးစပ်ကြီးနဲ့သွားမေးပြီးဝယ်ရမှာလဲ''

အချစ်တွေကအပြစ်ဖြစ်ခဲ့လေသလားS.2[Completed]Where stories live. Discover now