အချစ်တွေကအပြစ်ဖြစ်ခဲ့လေသလားS.2[Completed]

P.12

Unicode

အချစ်တွေကအပြစ်ဖြစ်ခဲ့လေသလား
[Season.2]

Chapter.12

နုခြယ်အိမ်ပြန်လာစဥ်မှာ သူမတို့ခြံထဲမှခြားနားရဲ့ကားကိုမြင်လိုက်ရ၍ သူမကားကိုခြံထဲမောင်းဝင်ခဲ့ပြီး ခြားနားရဲ့ကားနောက်မှာသူမကားကိုကပ်ရပ်လိုက်၏။

သူမကားပေါ်ကဆင်းပြီးအိမ်ထဲဝင်ခဲ့တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာမိန့်မိန့်ကြီးထိုင်နေတဲ့ဘုန်းသွေးကိုမြင်လိုက်ရချိန်မှာ သူမရင်ထဲဆောင့်ခုန်သွားရလေသည်။

''ရှင်...ဘာလာလုပ်တာလဲ''

သူကထိုင်ရာမှလိုက်ပြီး ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်နှစ်ဖက်ထဲလက်ထည့်ကာ...

''ကျွန်တော်ကဘာလာလုပ်ရမှာလဲ သူဌေးလေးကမမ​လေးဆီလာတာ''

''ဪ...ဟို...နာမည်ကဘုန်းသွေးနော်''

''......''

''ကျွန်မကငွေသားနုခြယ်ပါ''

''သိပြီးသားပါ''

သူမဘာဆက်ပြောလို့​ပြောရမှန်းမသိ။
စကားပြောတာတုံးတိကြီးနဲ့ခပ်ပြတ်ပြတ်ကြီး။

ချေမိုးနေတာပဲ။

အပေါ်ထပ်မှာရှိနေတဲ့ခြားနားက​တော့ အိပ်ပျော်နေသောမွေ့မျက်နှာလေးအားတစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ကြည့်လေကြည့်လေကြည့်မဝနိုင်ဖြစ်နေလေ၏။

သူမလက်ကလေးကိုနမ်းလိုက် နဖူးလေးနဲ့ပါးလေးကိုနမ်းလိုက် ဆံနွယ်လေးတွေကိုဆွဲယူနမ်းလိုက်နဲ့အသည်းတယားယားဖြင့်ချစ်မဝနိုင်ဖြစ်နေရလေသည်။

အပြစ်ကင်းစွာအိပ်ပျော်နေသောသူမမျက်နှာလေးကသူ့ရင်ထဲမှာတရစ်ပြီးတစ်ရစ်စွဲထင်နေပြီး နောက်ဘဝတွေရောက်တိုင်းမှာလည်းသူမကိုမေ့မှာမဟုတ်တာသေချာတယ်။

''ဟင့်!...ကိုကို''

သူမနှုတ်ခမ်းပါးလေးဆီမှနာမ်စား​​ကြောင့်သူလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားတုန်း သူမမျက်ဝန်းထောင့်မှမျက်ရည်လေးတွေစီးကျလာ၍ သူကပြာကယာဖြင့်သူမအားဆွဲထူကာ လူကကုတင်မှာဝင်ထိုင်ပြီး သူမကိုယ်လေးအားသူ့ရင်ဘတ်မှာမှီစေလိုက်လေသည်။

''အဟင့် ဟင့်''

''ဘာဖြစ်လို့လဲမွေ့ရယ်''

သူမကိုကြည့်ရတာဝမ်းနည်းစရာအိပ်မက်တစ်ခုကိုမက်နေပုံပင်။