P.2

1.7K 46 1
                                    

Unicode

အချစ်တွေကအပြစ်ဖြစ်ခဲ့လေသလား
[season.2]

Chapter.2

''ဒေါက်...​ဒေါက်''

''မြေး''

''ဝင်ခဲ့လေဖိုးဖိုး''

ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ သူ့အဖိုးကအခန်းထဲဝင်လာပြီး အခန်းထဲကပန်းချီကားတွေအားဝေ့ဝဲကြည့်ကာ

''ငါ့မြေးရယ် ဒီတစ်ခုတည်းကိုပဲထပ်ခါထပ်ခါဆွဲနေတာမငြီးငွေ့ဘူးလား''

ရယ်နေတာ ပြုံးနေတာ ငိုနေတာ စသဖြင့်သာပြောင်းလဲသွားပေမယ့်လည်းလူနဲ့မျက်နှာလေးကတော့ပြောင်းလဲမသွား။

''မငြီးငွေ့ပါဘူးဖိုးဖိုးရာ သူကကျွန်တော်ချစ်ရတဲ့မိန်းကလေးလေ''

ဦးဇေသူ,ပန်းချီဆွဲနေသောမြေးနားသွားကာ ပုခုံးကိုကိုင်၍

''မြေး...အဲလောက်ထိစွဲလမ်းစိတ်မများပါနဲ့လား''

စုတ်တံကိုင်ထားတဲ့သူ့လက်တွေကရပ်တန့်သွားရလေ၏။

''ဖိုးဖိုး''

''မြေးသေချာစဥ်းစားပါဦး...ဒါကဖြစ်တောင့်ဖြစ်ခဲကိစ္စနော် သူကတစ်ခြားဘဝရောက်နေရင်ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ''

''မဟုတ်ဘူးဖိုးဖိုးရ ကျွန်တော်တပ်အပ်ပြောနိုင်ပါတယ် သူလူ့လောကထဲမှာရှိနေတယ် ကျွန်တော်ယုံတယ်''

''ငါ့​မြေးကမ​သေချာတာကိုမျှော်လင့်နေတာပဲ''

''ဖိုးဖိုးပြောချင်သလိုသာပြောပါ ကျွန်တော်ကတော့ကျွန်တော်မသေမချင်းသူ့ကိုလိုက်ရှာနေဦးမှာပဲ''

ဦးဇေသူလည်းခေါင်းတရမ်းရမ်းဖြင့်ထိုအခန်းထဲကပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်လေ၏။

သနားစရာမြေးလေး...

သူ့စိတ်ထဲမှာတော့သူ့မြေးကရူးနေသည်ဟု။

***

''ကိုစေညွှန်...ရှင့်တူမကအမြဲဒီလိုကြီးပဲဖြစ်နေတော့မှာလား''

ဒေါ်ရွှေသားကမှန်တင်ခုံရှေ့ထိုင်ကာမျက်နှာကိုskin careနေရင်းမှလှမ်းမေး၏။

''တူမလေးကဘာဖြစ်နေလို့လဲ''

''ဪ မေးတတ်တယ်နော်...ရှင့်တူမအကြောင်းရှင်သိနေတာပဲလေ''

အချစ်တွေကအပြစ်ဖြစ်ခဲ့လေသလားS.2[Completed]Where stories live. Discover now