P.14

1.5K 70 3

by Juno804

by Juno804

Unicode

အချစ်တွေကအပြစ်ဖြစ်ခဲ့လေသလား
[Season.2]

Chapter.14

''အခုချိန်မှာငါဘာတွေးမိလဲသိလား မင်းဖြစ်ဖြစ်ငါဖြစ်ဖြစ်တစ်ယောက်ယောက်မွေးဖွားမလာရင်ကောင်းတယ် ဒါမှမဟုတ် တစ်ယောက်ယောက်အရင်သေသွားရင်လည်းကောင်တယ်လို့''

ရင်းနှီးနေတဲ့အသံကသူမနားထဲပီပီသသကြီးတိုးဝင်လာလေ၏။

''ငါအမုန်းဆုံးမိန်းမကမင်းပဲမိုးသားချို''

''ဟင့်အင်း...မသေဘူး ထွက်သွား...ထွက်သွား!!!''

သူမအသံကုန်ဟစ်အော်ပြီးအိပ်ရာကနေထထိုင်လိုက်၏။

''အီးဟီး...ဟီး သွား!! အဟင့်''

သူမအသံကိုကြားလိုက်တဲ့ခြားနားလည်း သူ့အခန်းထဲကနေပြေးထွက်လာပြီး သူ့ဘေးကပ်လျက်မှာရှိနေတဲ့မွေ့ဆီသို့အပြေးတစ်ပိုင်းရောက်လာခဲ့လေသည်။

''မွေ့...မွေ့ဘာဖြစ်တာလဲ''

သူအခန်းမီးဖွင့်ကာကုတင်မှာဝင်ထိုင်ပြီးမေးလိုက်တော့ မွေ့ကသူ့အားမျက်ရည်စက်လက်နဲ့စူးစူးဝါးဝါးကြည့်ကာ..

''ရှင်လူယုတ်မာ!''

''ကိုကိုဘာလုပ်လို့လဲမွေ့ရယ်''

''ရှင်ကလူသတ်သမား''

''ဟင်!''

''မိုးသားက ရှင့်ကြောင့်သေရတာ''

''မွေ့''

''ရှင်သတ်လိုက်တာ...ရှင်လူယုတ်မာ!!''

မွေ့ကပြောပြောပြီးသူ့အားထုရိုက်လာပါတော့သည်။

''ရှင့်ကိုမုန်းတယ် ရှင်ကျွန်မကိုလည်းမိုးသားလိုသတ်ပစ်မှာပဲမလား''

ခြားနား သူ့အားထုရိုက်နေသောသူမလက်ကလေးတွေကိုဖမ်းချုပ်ပြီးသူမကိုယ်လုံးလေးကိုအတင်းဖက်ကာ...

''စိတ်ကိုအေးအေးထားပါမွေ့ရယ်...မွေ့ထင်သလိုမဟုတ်ပါဘူး မွေ့အိပ်မက်ဆိုးတွေမက်တာပါ''

''မဟုတ်ဘူး...အဲဒါရှင့်ကြောင့်...ရှင့်ကိုမုန်းတယ် အရမ်းမုန်းတယ်...အီးဟီး ဟီး သေအောင်မုန်းတယ်!! ရှင့်ကိုလက်မထပ်ဘူး အဟင့် ဟင့်''