bir sikim doğru gitsin

22

Bir sonraki bölümü final mi yapsam

"Bu odayı özleyeceğim aklıma gelmezdi."
Elindeki çamaşırları katlayarak valizine koyarken konuşuyordu hyunjin.

"Evet, bizim minik evimiz gibi hissettiriyordu."

"Bundan sonra aynı odada kalamayacak mıyız yani?"

Minho, hyunjin'in bu sorusu ile duraksadı. Ciddi bir boşluğa düşecekti. Ona sarılarak, kokusunu içine çekerek uyumaya o kadar alışmıştı ki... Bünyesi bile buna nasıl izin verecek bilmiyordu.

Elindeki eşyaları bırakıp hızla yatağın üzerinde çamaşır katlayan sevgilisine yaklaşıp kollarını ince beline sardı.

Uzun saçlı beklemeden sarılmasına karşılık verirken minho burnunu mükemmel kokan teninden bir saniye olsun çekmedi.

Boynuna bıraktığı öpücüklerle içinde oluşan çiçekler artıyordu.

"Sensiz uyuyamam..."

Hafif titreyen sesi ile hyunjin de tüm bedeninin titrediğini hissetti. Sevgilisi kollarında çok çaresiz ona sarılıyordu... Ne yapabilirdi ki?

Bir süre sarılma faslından sonra ayrılıp işlerine devam ettiler. Son dönemi bitirip eve dönme vakti gelmişti.

Minho bulduğu reklam şirketinden cevap beklerken hyunjin bir süre dinlenmek istediği için hiçbir yere başvurmamıştı.

İkili odadan beraber ayrılırken ilk önce hyunjin'in eşyalarını evine yerleştirmiş daha sonra minho'nun evine yola koyulmuşlardı.
(Hyunjin'in evi var mıydı hatırlamıyorum ya bu çocuğun ailevi sorunu falan mı vardı? Sanki var gibi ama hatırlamıyorum boşverin)

Hyunjin, sevgilisi valizi yerleştirirken sevgilisinin yatağına uzanmış yastığa sinmiş olan kokusunu içine çekiyordu.

"Yastığıma tecavüz etme, o henüz çok küçük."

"Çok komik... Aptal, kokuna bayılıyorum."

"Ben senin her zerrene bayılıyorum balım."

Hyunjin kocaman gülümserken minho onun yanına uzandı ve gülüşünden öptü onu.
Hyunjin'in hoşuna giden öpücük daha da ilerlemesi için ekstra çaba sarf ederek sevgilisine şirin görünmeye çalıştı.

"Baygın bakışların ve ısırdığın dolgun dudağın ile beni baştan çıkaracağını mi düşünüyorsun?"

Hyunjin gülümsedi ve sadece hızla başını salladı.

"Doğru düşünmüşsün!"
Minho üst üste öpücükleri dudağına bırakırken kapı tıklatılması ile ikili ayrıldı.

"Anne? Girebilirsin."

Saniyeler içinde açılan kapı ile elinde minik minik keklerle dolu olan tabak ile minho'nun annesi girdi.

"Aç mısınız?"

Hyunjin parlayan gözleriyle minho'nun annesine bakarken sevinçle başını salladı.

Minho sadece sevgilisinin sevincine dalıp gitti, uzun uzun onu izlerken buldu kendisini.
Bunu fark eden bir kişi daha minho'nun annesiydi.

"Minho, ne düşünüyorsun böyle? Hyunjin'e daldın gittin.. biliyorum güzel çocuk."

Hyunjin duydukları ile sevgilisine dönerken minho annesine döndü.

"Onsuz nasıl uyuyacağımı düşünüyorum."
Hyunjin'in kek dolu yanağını sıkarken konuştu.

Annesi başını salladı ve keklerden birini ona uzattı.

"İşe kabul edildin mi hyunjin oğlum?"

Hyunjin zorla ağzındaki lokmayı yuttu ve soruyu heyecanla cevapladı.
"Bir süre dinlenmek istediğim için hiçbir yere başvuru yapmadım."

Minho'nun annesi başını salladı ve oğlunun sırtına koydu elini.

"Kiraya verdiğimiz evdeki adam geçen hafta çıktı..."

Minho bu konuyu neden açtığını düşünerek annesine baktı az önce uzattığı keki yerken.

"Hm.. yani, iyi."

"Aptal çocuk, saksıyı çalıştır. Hyunjin ben hiç sana minho'nun biraz algılama sorunu olduğunu söylemiş miydim?"

"Birçok kez. Aynı zamanda şahit oldum o anlara."

Annesi güldü ve oğlunun anlamadığı konuya devam etti.
"O eve beraber geçebilirsiniz. Hem ev konusunda telaşlı olmam hem de bana yüklü miktarda kira ödersiniz."

İkiliden bir süre ses çıkmazken annesi güldü
"Kiranız beni arada bir ziyaret etmek."

Minho yüzünde oluşan gülümseme ile hyunjin'e bakarken hyunjin hâlâ aynı evde yaşama planına şokla karşılık veriyordu.

Sevgilisinin surat ifadesindeki tatlılık onu daha çok kendisine çekerken minho gözlerini ondan çekerek annesine sarıldı. Aksi takdirde annesinin önünde hyunjin ile öpüşmek istemezdi.

Annesi kolundan tutup hyunjin'i de sarılmaya dahil ederken minho hem annesini hem sevgilisini kolları arasına aldı.

"Sizi çok seviyorum.."

En çok seni hyunjin.