~မာနလွန်...မိုး~
အပိုင်း{၂၃}
"ရှင်နဲ့တော့ တကယ်ခက်နေပါပြီ...အဲ့ဒီလိုမျိုးဆိုရင် ကျွန်မ
မလိုက်ချင်ဘူး.... "
"ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတွေက တိတိကိုဘယ်လိုမှမထင်ပါဘူး..
အရင်ကတည်းကလည်း သူတို့နဲ့ ခင်နေတာမလား"
"ဒါပေမယ့် ကျွန်မမျက်နှာပူတယ်.....ပြီးတော့ သူတို့က
ပြန်ပေါင်းတယ်ဘဲထင်နေမှာ"
"ကိုယ်တော့ သူတို့ထင်သလို ပြန်ပေါင်းဖက်ခွင့်ရချင်တယ်"
"မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ကျွန်မပြောပြီးပြီလေ ......"
"ဘာဖြစ်လို့လဲ တိတိရယ်"
"ဟိုတစ်နေ့က သမီးကြောင့် ဖြစ်သွားတာ...
အဲ့ဒီကိစ္စကြောင့်နဲ့တော့ ရှင်တလွဲထင်နေမှာစိုးရတယ်"
"ကိုယ်မထင်ပါဘူး...အဲ့တုန်းကလည်း ကိုယ်အခွင့်အရေးယူသလိုဖြစ်သွားခဲ့ရတာ တကယ်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်"
"လုပ်ပြီးမှတောင်းပန်တတ်တာ ရှင့်အကျင့်မှန်းခုမှသိတယ်".
"ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် မင်းနဲ့ပထမဦးဆုံးအနမ်းမို့
ကိုယ်တော့ ပျော်တယ် "
သူ့စကားကြောင့်မို့ တိတိမျက်နှာပူမိပြီး တစ်ဖက်သို့
အမြန်လွှဲပစ်ရမည်။နမ်းတဲ့အကြောင်းကို ကလေးရှေ့တောင်
မရှောင်ဘဲ သူပြောနေတာလေ.....
အရင်ကပုံစံနဲ့တခြားစီဖြစ်နေတဲ့သူ့ကိုလည်း တကယ်တဖြည်းဖြည်းနားမလည်လာတော့ပါ.....
မာနတွေပြည့်နေတဲ့လူက အခုတိတိအပေါ်မှာ တစ်မျိုးတစ်မည် ပြောင်းလဲလို့လာသည်။
သူ့စိတ်ရင်းအမှန်ဘဲလား....တိတိအခြေအနေကြောင့်လား....
.ဒါမှမဟုတ် သမီးလေးကို မိတကွဲဖတကွဲမဖြစ်စေချင်တာနဲ့ဘဲ
တိတိကို ချည်းကပ်နေခဲ့တာလား သဲသဲကွဲကွဲစဥ်းစားလို့မရပါ။
သေချာတာတစ်ခုကတော့ သူတိတိကို
တောင်းပန်ကြောင်းတွေသာ တဖွဖွပြောနေခဲ့ပေမယ့်
ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားကတော့ အရိပ်အယောင်တောင်မသမ်းပေ။
YOU ARE READING
~မာနလွန်.....မိုး~
Romanceသံယောဇဉ်ficလေးကို ဖတ်ဖူးတဲ့သူဆိုရင် သိပါတယ်နော်....ဒါလေးကအဆက်လေးလို့တောင် ပြောလို့ရပါတယ်ရှင့်...💓 ကိုကို့သားအာလူးနဲ့တိတိတို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးပါ..... ဇာတ်အိမ်လေးကတော့ ficခေါင်းစဥ်အတိုင်းပါဘဲ... မာနတွေဘယ်လောက်အထိ လွန်ကြမလည်းဆိုတာ......💙
