Hayalet Çocuk

6. Bölüm👻

Selaaamm🤍🌸
Nasılsınız??

Şehir dışında olduğum için ancak telefondan yazabildim. Bu yüzden tam olarak nasıl olacak bu bölüm bilmiyorum. Umarım güzel olur🥺
Okuyan bebeklerime bölüm geciktirmek istemedim. Bu yüzden elimden geleni yaptımmm

Umarım beğenirsiniz🤍❤️🥰😘

***

Sabahki olaydan sonra neyse ki kimseyle yüz göz olmamıştım. Çağrı'nın uyarıları işe yaramış gibiydi. Huzurla -her ne kadar olabilirse- geçirebildiğim bu gün için ona minnettardım.

Okul çıkışı her zamanki gibi yine kapüşonumu kafama geçirip sınıftan çıktım. Merdivenlerin başına gelip ilk adımı attığım an kapüşonumda sert bir tutuş hissettim. Ardından ne olduğunu anlayamadan birden kendimi yerde buldum.

Sert düşüşümün etkisinden dolayı kalçam ve belim fena hâlde sızlamaya başlamışlardı. Ayrıca avuç içlerim çizilmiş, canımı fazlasıyla yakmışlardı.

Sinirle bakmak istesem de bunu başaramayıp beni fırlatan kişiye baktım. Uzun boylu, güzel, kumral saçlı bir kızdı. Onu daha önce birkaç kere Çağrı'nın yanında görsem de kim olduğunu bilmiyordum.

Öfkeyle parlayan koyu kahverengi gözleri üzerime dikilmişti. İfadesi fazlasıyla nefret doluydu. Doğru düzgün tanımadığım bu kıza ne yaptığımı fazlasıyla merak etmiştim doğrusu.

Üzerime doğru eğildiğinde refleksle geri çekilmeye çalıştım ama duvarla birleşen sırtım buna olanak vermedi. Kahküllerimin arasından ona bakmaya çalıştım. Elini saçlarıma daldırıp sertçe geriye doğru çekti.

"Sen kimsin kızım?" diye bağırdı yüzüme doğru. İstemsizce kaşlarım çatıldı. Elinin saçlarımla olan temasımı koparmaya çalıştım. Tutuşu sertleştiğinde bunda başarısız olacağım kesinleşti. Ben de onun yerine cevap vermeyi tercih ettim.

"Asıl sen kimsin? Benimle derdin ne kızım?" Onunkine benzer bir tavır takınmam hoşuna gitmemiş olacak ki yüzünü memnuniyetsizce buruşturdu. "Sen kim oluyorsun da Çağrı seni tüm okulun önünde koruyor? Ne hadle ona yaklaşmaya çalışırsın?"

Ah! Şimdi anlaşıldı. Bu kız da Çağrı'ya yanık olan sayısız kızdan biriydi. Durumu yanlış anlayıp kıskanmıştı belli ki. Tabii bilmiyordu ki Çağrı'nın beni kardeşi gibi gördüğünü.

Derdini anlasam da şu an vaktimi ona açıklama yapmakla harcamak istemiyordum. Ayrıca iğrenç tavrı yüzünden düzgün bir açıklamayı zaten hak etmiyordu. Bıkkın bir nefes salıp dişlerimin arasından konuştum. "Saçımı bırak ve çok merak ediyorsan git bu soruyu Çağrı'ya sor!"

Saçımı serbest bırakıp geri çekildi. Bana kibirli bir bakış attı. "Yani şimdi duyduklarımdan hareketle buraya kadar geldim ama görüyorum ki yanlış anlatmışlar. Çağrı'nın senin gibi bir kızla işi olamaz. İyilik yapası tutmuştur. Kusura bakma aceleyle hareket ettim." Elini geçiştirir gibi sallayıp, ona bir cevap vermemi bile beklemeden arkasını dönüp gitti.

Ne kadar da sinir bozucuydu! Ayağa kalkmaya kalkıştığım an kalçam sızladı. Dudaklarımdan istemsiz bir inilti dökülürken şansıma küfür ede ede duvara tutunup kalkmayı başardım.

Zaten bir günüm de huzula tamamlansa kıyamet kopardı herhalde.

Her deli gelip bana çatıyordu. Onlara hiçbir şey yapmadığım hâlde böylelerse onlara bir şey yapsam ne yaparlardı hiç bilmiyordum.

Yere fırlatıldığım zaman tek omzumdan düşüp yeri boylayan çantamı da zar zor yerden aldıktan sonra bir şey olmamış gibi yoluma devam ettim.