Hayalet Çocuk

1. Bölüm👻

Selalamlalalammm

Eh gene dayanamadım anasını satayım. Başladım yeni kitap yazmaya Umarım beğenirsinizzzz

Şimdi kitabı kısaca bir tanıtayım ben. Bölümün yanındaki komik, tatlı hayalete adanmayın sakın. Üzücü bir kitap olacak (Yav he he inandık) Siz de inanmış gibi yapın işte ne bileyim deniyoz bi şiyler
(Çok güzel tanıttım kitabı di mi (Ayn knk çok))

İyi okumaaaaarrr
Yorumlarınızı sabırsızlıkla bekliyorum benim minik hayaletlerimmm👻
(Ulan daha ciddi hayalet emojisi üretememişler mi aq Bunu kullanınca ciddiyet kalmıyor heç vbcdnxmsgkcmd)

***

''26.09.2024
Perşembe

Sevgili günlük,
Bazen hiç doğmamış olmayı diliyorum, biliyor musun? Bu iğrenç dünyanın oksijenini hiç solumamak için nelerimi vermezdim.

Bugün yine okuldaki birkaç kişi tarafından zorbalık gördüm. Şaşırmadın, değil mi? Önceden şişmandım diye zorbalanıyordum. Şimdi zayıfım diye... Bu insanlar hiç mi birini olduğu gibi kabul edemezler? Çok yoruldum ben. İnsanlar için sürekli değişmeye çalışmaktan...

Ailemin yüz karasıyım. Annem de babam da ablam da çok mutlular. Çok seviliyorlar. Sosyal yaşantıları mükemmel. Bense... Sıradan depresif bir kızım. Hayatı amaçsızca yaşayan -ya da yaşayamayan- bir kızım. Ne yapmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yok.

Hayat bok gibi. Ama biliyor musun? Beni mutlu eden bir şey var. Önceden de yazmıştım. Sevdiğim çocuk... Bugün kantinde bana gülümsedi. İnanabiliyor musun? O kadar güzel gülümsedi ki orada eriyip gidecektim.

Neyse ki okulu çekilir kılan biri var. Bardağın dolu tarafından bakmak her ne kadar zor olsa da bugün de bunu deneyelim. Sonuçta hâlâ nefes alıyoruz mecbur.

Yarın görüşürüz sevgili günlük.''

Sabahın köründe alarmın rahatsız edici sesiyle uyanmak kadar rahatsız edici bir şey varsa o da o alarmla birikte uyanıp, hazırlanıp okul gitmektir.

Bugün yine tam olarak bunu yaşıyordum. Gözlerimi açma zahmetine girmeden çalar saatimin kafasına bir yumruk geçirdim. Neyse ki tek yumrukla susmuştu.

Birkaç dakika yatakta debelendikten sonra el-mahkum doğruldum. Bir gözümü zar zor açtım. Karanlık oda karanlık ruhuma negatif enerji ekledi anında. Karanlığı sevdiğim söylenemezdi ama ışıktan da nefret ederdim. Bu yüzden iki santim kalınlığında olan siyah perdeler aldırmıştım anneme zamanında. Gün ışığını tamamen engellerdi. Ben de bundan fazlasıyla memnun kalırdım.

Yarı açık olan gözlerimi karanlık odada gezdirdiğim sırada bir cisim kucağıma fırladı. İrkilerek gözlerimi kocman açtım. Ne oluyordu anasını satayım sabahın köründe?

Kucağımda hareket eden siyah tüy yumağını görünce rahatladığımı belli eden bir nefes verdim. ''Günaydın Bayan Noir.'' dedim kedimin tüylerini okşarken. Bundan fazlasıyla memnun kalmış olacak ki bana iyice sırnaştı. Kucağıma babasının malı gibi rahatça yerleşti.

''Bebeğim, seni daha çok sevmeyi ben de isterdim ama lanet okuluma gitmek zorundayım. Bu yüzden geldiğimde devam edelim, he? Olmaz mı?'' Beni tamamen duymazdan gelerek kucağıma biraz daha yayıldı. İş başa düşmüştü.

Onu sıkıca tutup yatağa yatırdım nazikçe. Ardından esneyerek yataktan kalktım. Yine başladı bizim sıkıcı mesai. Odamdaki banyoya girip nefret ettiğim ışığı yaktım. Gözlerimin ışığa alışması birkaç saniye sürmüştü. Sabah rutini haline getirdiğim işlerimi halledip banyodan çıktım.