My eyes widened in disbelief as if a sudden jolt of electricity had coursed through my veins leaving me momentarily stunned.
Totoo ba talaga ang lahat ng ito? Gusto ko ng tapikin ang sarili ko.
Hindi pa rin talaga ako makapaniwala sa mga nagaganap.
Marahang inabot sa akin ni Kieran 'yong dala niyang bouquet pagkaraan ay naupo na siya sa katapat kong upuan.
"Thank you," tanging nasabi ko. I looked keenly at the bouquet.
The roses were beautiful. Hindi ko mapigilan na kiligin lalo na at ito 'yong unang beses na may magbigay sa akin ng ganito. Pagkatapos ay kay Kieran pa ito galing.
Then I looked at him, naghihintay ako sa mga susunod na sasabihin niya as I tried my best to conciliate my emotion.
"Are you hungry?" kaswal niyang tanong sa akin. Maagap naman akong umiling.
"Kumain na ako sa bahay kanina." Kalmado kong sabi kahit parang sasabog na ang puso ko dahil sa sobrang kaba.
Napansin ko na bahagyang humina na 'yong tugtog ng violin habang nag-uusap kami.
Ilang saglit pa ay may hinain na soup at appetizer-crab and corn soup at fried water spinach with white sauce.
Napatuon ang atensyon ko sa mga ihinain. On the other hand, Kieran seemed uneasy. He clenched his jaw as he looked at me intently.
"How are you? Balita ko ay nagkasakit ka kaya dalawang araw kang hindi nakapasok?" kuryoso niyang sabi.
"Ahm. Okay na naman ako. Natrangkaso lang."
"About that night-" He trailed off. Napaawang ang bibig ko dahil dito.
"I'm sorry, Scarlet! I know you got hurt." His sincere apology. I creased my forehead.
Hihingi lang ba siya ng sorry sa akin? Akala ko pa naman, date na namin ito. Akala ko ay may iba na itong meaning!
I gasped a deep sigh before I made a reply. "It's okay Kieran..."
I pursed my lips.
"Alam kong naging assumera lang ako. I'm sorry din kung naabala ka."
Napapitlag ako nang bigla niyang hawakan ang isang kamay ko.
"Why are you sorry, Scarlet?" Parang matutunaw ako sa intensidad ng pagtitig niya sa akin.
I looked away to escape from his penetrating gaze.
"Isn't it obvious?" Namilog ang mga mata ko.
"Huh?" Tanging nasabi ko sa kanya.
Kieran cleared his throat before he spoke.
"This dinner. I rented the whole place so that we can have our first date."
What?! He rented the whole Club DC?! My eyes grew larger.
"I'm sorry kung wala akong nasabi noong gabi na nag-confess ka. Nabigla din kasi ako. I mean-" He made a long pause. His pitch black eyes bores into mine.
"Hindi kasi dapat sa 'yo 'yon manggagaling. It should be me who made the first move. Right?"
I was so stunned with his statement. I couldn't utter any single word. Pinanlamigan na rin ako ng katawan.
"I felt so bad," he justified.
I swallowed hard. He just continued.
"Sa totoo lang, I was waiting for the right timing. Natatakot kasi ako na baka layuan mo ako." Kieran said in baritone.
BINABASA MO ANG
Meant To Be
RomantizmMahirap mahalin ang isang tao lalo na kung sa umpisa pa lang alam mo nang ibinigay na niya nang buong-buo ang puso niya sa iba. Sa bawat aspeto ng relasyon n'yo tila ba lagi ka na lang ikukumpara sa nauna. Paano mo ipaparamdam sa kanya ang wagas mon...
