günahkâr » jung kook ✅

enfer.

"Kovuldun,Lee Eun Gel."

Patronun söyledikleri dakikalardır zihnimde yankılanırken anahtar kilidini çekip evin kapısını yavaşça kapattım.Artık hiçbir işim yoktu ve nasıl geçineceğimi bilmiyordum.

Eve gelirken, elime patronum tarafından sıkıştırılmış zarftaki bütün paraları abur cubura harcamıştım.Şuan bir depresyon seti -yiyeceklerden bahsediyordum- gözümün önünde yığılmıştı ve ben de bunları bir güzel yiyecektim.

Bitter çikolatanın paketini sanki patronun yüzünü parçalıyormuş gibi açıp yerken aklıma maskeli adam geldi.

Yarın karar ver deyip gözden kaybolmuştu ama neye karar verecektim ki? Sağ kolu olup onunla beraber insan deşmemi mi bekliyordu?

Ayrıca beni bir daha nerede görecekti ki?Evimi mi biliyordu?

Hayır.

Okulumda mı okuyordu?

Büyük ihtimalle hayır.

Görse bile teklifine evet diyecek miydim?

Kesinlikle hayır.

Çikolataları ve cipslerin birkaçını yedikten sonra kalanları topladım ve odama geçtim.Yarın okul vardı ve yine aptallar sürüsünü çekecektim.

Son sene diye mırıldandım içimden,dayan Eun Gel.

-

Alarmın çalmasıyla resmen ayağa fırlamıştım.Alarm müziğim Skrillex'ti ve her sabah kendime işkence etmeye bayılıyordum.

Yüzümü bile yıkama gereği duymadan uyuşuk bir şekilde okul eteğimi giyerken kaçındığım fakat ağına düşmekten kurtulamadığım acı gerçekle yüzleşmiştim.Bu aralar gerçekten kilo almıştım çünkü eteğin fermuarını nefesimi içime çekerek giyebilmiştim.

Yünlü atkı şapka montumu ve botlarımı giyip evden çıktım.Aralık ayının sonlarında olduğumuz için kar daha da şiddetli yağmaya başlamıştı.Bacaklarımı daha çıkar çıkmaz hissedemez hale gelmiştim.

Kulaklığımı takıp hızlıca okula giderken birinin kolumdan çekiştirip sürüklemesiyle neye uğradığımı şaşırdım.Kolumdaki elden kurtulmaya çalışıyordum ama kolun sahibi kimse kasları vardı.

Tam da zayıf noktamdan vurulmuştum.

Birkaç dakika sonra sürükleyen kişi kolumu bıraktı.Neredeyiz diye etrafıma bakarken nerede ve kiminle olduğunu anlamam da uzun sürmedi.
Dünkü çıkmaz sokaktaydık ve yine maskeli katilleydim.Bugün de simsiyah giyinmişti ve buğulu eyelinerı göz kenarlarına kadar taşmıştı.

Birkaç saniye bakıştıktan sonra boğazını temizledi ve konuştu.

"Benimle iş birliği içinde olacağını düşünüyorum."

Bakışları siyahın en derin tonuna bürünmüştü ve bu da tüylerimin ürpermesine neden olmuştu .Bu yüzden gözlerine bakmaya cesaret edemeden soğuktan çatlamış ellerime bakıp konuştum.

"Seninle böyle pis işlere zaman harcayıp,ömrümün geri kalanını hapiste geçirmeyi düşünecek kadar salak mı sandın beni?"

Karşımdaki ölüm lekesi sinmiş beden boynunu kıtlattı ve üzerime doğru yürümeye başladı.Dik dik ona bakıp korkmadığımı göstermeye çalışıyordum fakat parfümünün kokusu bütün dikkatimi dağıtıyordu.

"Sen istesen de istemesen de benimle çalışmak zorundasın.Çünkü görmemen gerekenleri gördün.Karar senin,eğer kabul etmiyorsan belimdeki bıçakla da tanıştırabilirim seni."