“අදිස්….. කෝ තේව්?”
නෙත්රුගේ කටහඬ හමුවේ එය ඇසුණු නෑසුණ අයුරින් අදිස් ඔහුව පසුකර ගියා.
“අදිස් මං උඹෙන් අහන්නේ? කෝ තේව්?”
අදිස් නැවතී නෙත්රු වෙතට හැරුණා.
“ඇයි අහන්නේ?”
“මොකක්ද?”
“මොකටද උඹ තේව් ගැන අහන්නේ? මෙච්චර මේ office එකේ සේවකයෝ ඉද්දි උඹ මොකටද තේව් ගැනම හොයන්නේ?”
“මං අහන්නේ බේත් දාන්න එක්කගෙන ගියපු තේව් ආයේ ආවේ නැත්තේ ඇයි කියලා?”
“මම එයාව ගෙදර යැව්වා.”
“එයාගේ අතට දැන් මොකද? ගොඩාක් damage ද?”
“උඹ මොන මගුලකටද ඔච්චර තේව් ගැන වද වෙන්නේ? එයාට පාඩුවේ ඉන්න දෙනවා.”
අදිස් එසේ පවසා එතැනින් පිටව යාමට සූදානම් වූවා.
“එතකොට තේව් ගැන උඹට තියෙන කැක්කුම මොකක්ද?”
අදිස් එම පැනය හමුවේ නැවතී නෙත්රු වෙතට හැරුණා.
“මට කැක්කුමක් තිබ්බත් නැතත් උඹට ඒකෙන් වැඩක් නෑනේ”
“එහෙනම් උඹ මගෙනුත් ප්‍රශ්න කරන්න එපා. මේක මගේ ජීවිතය. මම කැමති කෙනෙක් එක්ක මම කතා කරනවා, මම කැමති කෙනෙක් ගැන හොයලා බලනවා. ඒක මගේ කැමැත්ත. ඒක උඹට වැඩක් නෑනේ.”
“මට උඹේ කැමැත්ත අකමැත්තෙන් නම් වැඩක් නෑ. උඹ ඕන කෙනෙක් ගැන වද වෙයන්, හැබැයි තේව්ගෙන් ඈත් වෙලා ඉඳපං.”
“උඹ කොහොමද එහෙම කියන්නේ? උඹට මොකක්ද තේව් ගැන තියෙන අයිතිය?”
“අයිතිය නේද? මට ඇත්තටම එයා ගැන ලොකු අයිතියක් තියෙනවා. එයා තමයි මගේ…..”
“සර්… ලොකු සර් ඇවිල්ලා”
අදිස් පැවසීමට ගිය දේ සම්පූර්ණ කිරීමට පෙර සේවකයෙකු ඔවුන්ගේ කතාවට බාධා කළා.
“අප්පච්චි ඇවිල්ලා! ඒත් ඇයි මේ හදිසියේ?”
“දන්නෑ සර්. ලොකු සර් සර්ගේ ඔෆිස් එකට වෙලා ඉන්නවා සර් එනකල්.”
YOU ARE READING
Deja Vu_BL Non Fic_
Nonfiksiදෙහදක නිපන් නොකියූ ආදරය 🥀❤️ ආදරය සුන්දර හැඟීමක්. ආදරයට සම්මතයක් ගොඩනැගුවේ කවුරුන්ද? ආදරය කිරීම ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවීමට තරම් වරදක්ද? ආදරයක් සෙනෙහසක් නොලැබුණු මට ඒ ආදරය ලැබුණේ නුඹෙන්ම පමණයි.
