Başlama tarihi: 10/09/2024
*Kitabımda ki karakterlerime, başka kitaptaki adları ile seslenmeyiniz! Bu bir ricadır...
Siz; eğlenmek için seçtiğim kurbanı bırakmam
Siz; şansına ki kurban sensin maalesef ki bu gece
________
# texting 1
# gençkızedebiy...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bölümdeki kombinleri)
___________
Kapı zilinin çalması ile heyecanla yerimden kalkacaktım ki ayağıma dolanmam ile yüz üstü yere yapıştım. Küfür ederek hızlıca ayağa kalktığım gibi, "geldim geldim!" Dedim dış kapının önüne gelirken.
Hepsi senin suçun buz yığını. Elim ayağım birbirine dolandı yarebim.
Boğazımı temizleyerek kapıyı açtığımda, gözlerim hemen Demir'i buldu. Mavi gözleri parlayarak bana baktığında, sessizce iç çektiğine şahit oldum.
Şimdi böyle bakınca da...ne çok özlemişim.
Saçlarını her zamanki gibi sağ tarafa dalgalandırarak yatırmıştı. Üstüne de koyu yeşil polo yaka tişört ile siyah kumaş pantolon giyip tişörtü içine sokmuştu.
Kalp var be olum bizde!
"İçeriye girmeyecek misin?"
"Yok..." Duraksadığında anlamayarak kaşlarımı çattım. Gözlerinden geçen duyguları anlayamıyordum açıkça.
Sadece şey bakıyordu....
Çok güzel bakıyordu işte.
"Park yolunda dolaşalım mı biraz?" Diyerek konuştuğunda, içten içe beklenti dolu gözlerle beni izledi.
Kapının arkasında ki anahtarımı alıp güldüm. "Hadi gidelim buz yığını."
O da güldüğünde geri çekilerek dışarı çıkmam için yer verdi. Kapıyı kapatıp anahtarı şortumun cebine koyduktan sonra sokaklara attık kendimizi.
Ellerim ceplerinde bir şekilde sakin adımlarla yürürken, derin bir nefes çektim ciğerlerime. Çok heyecanlıydım. Kalbim yerinde durmuyor gerçekten!
Buz yığını ile ayaklarımıza baktığımda küçük bir kıkırtı kaçtı dudaklarımın arasından. Adımlarımız aynıydı. Ve hatta ben sakin ve küçük adımlarla yürüdüğüm için bana ayak uydurmaya çalışıyordu. Ama böyle de kendini kastığı belli oluyordu. Bu durum gülmeme neden olurken, kafamı kaldırıp Demir ile göz göze geldim.
Elleri kumaş pantolonun ceplerindeyken, dudaklarındaki tebessümle bana bakıyordu. Beni izliyordu ya da...
"Ne oldu?" Dedim merakla. "Niye öyle baktın?" Beni izlemesi utanmama neden oluyordu. Allah'ım lütfen yanaklarım kızarmasın! Sokak lambalarının Los ışığı beni ifşa eder hemen.
"Hiç..." Duraksadığında, bakışlarını kaçırarak önüne döndü.
Kaşlarım çatılırken, "ne oldu Demir?" Dedim kolunu tutarak durduğumuzda.
"Seninle 2 haftadan sonra böyle dolaşmak iyi geldi sadece. Merak etme birşeyim yok maviş." İçimi rahatlatan o gülüşünü yüzüne tıkındığında çok üstelemeyerek başımla onayladım sadece.
