Başlama tarihi: 10/09/2024
*Kitabımda ki karakterlerime, başka kitaptaki adları ile seslenmeyiniz! Bu bir ricadır...
Siz; eğlenmek için seçtiğim kurbanı bırakmam
Siz; şansına ki kurban sensin maalesef ki bu gece
________
# texting 1
# gençkızedebiy...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
__________💜__________
Alp Demir Akçalı
"Nerede?" Dedim âdeta kükrercesine. Kağan'ın yakasına yapıştım. "Nerede Elanur söyleyin." Öfkemi kusmaya çalışıyordum ama Elanur'un her aklıma gelişiyle öfkem daha da artıyordu. "Nerdeydi lan sizin aklınız! Nerdeydi lan sizin bu siktiğimin aklınız!"
"Demir!" Dedi Buray beni sertçe Kağan dan ayırarak. "Sakin ol." Bakışlarım Buray'a kaydı. Kaşlarını çatmış bana bakarken onunda en az benim kadar sinirli olduğunu fark ettim. Kağan bir şey demeyerek öylece bana bakarken başını eğmekle yetinmişti sadece.
Suçluluk duyuyordu.
Buray gece beni aramış ve Elanur'un ortalıklarda olmadığını söylemişti. Onca aramalara rağmen bulamadıkları için en son beni aramışlardı. Bende bindiğim ilk uçakla hemen türkiye'ye dönmüştüm. Elanur'un kaybolmasını duymak öyle canımı yakmıştı ki bir an duyduklarıma inanamamıştım. Elanur yoktu. Mavişimin nerede olduğunu bilmiyorum ve ne yapacağımı bilmiyordum. Canım yanıyordu. Onun nerede olduğunu bilememek, iyi olup olmadığını bilememek kalbimin bana derin işkenceler çektirmesine neden oluyordu. İyi midir ki benim güzel yüzlü meleğim...?
"Ben size emanet etmiştim." Kükrercesine bağırarak işaret parmağımı karşımdaki iki adama doğru salladım. Güvenimi boşa çıkarmışlardı. Sevdiğim tek insanı da onlara emanet etmiştim ama buna bile sahip çıkamamışlardı.
Kağan, "Abi," dedi bakışlarımı üzerine çekerek.
"Sikerim abini şimdi senin!"
Buray beni sakinleştirmek için kolumu tuttuğunda, "her yerde arıyoruz Elanur'u, Demir." Dedi sıkıntılı bir ses tonu ile. "Biraz sakinleş ve odaklanalım. Bu sinirin senin yoluna taş koyar ancak, başka birşey değil."
Öfkeden deliye dönmüş gibiydim. Kolumu sertçe Buray'ın elinden kurtarıp ellerimi sinirle saçlarımdan geçirdim. Nefes alışverişlerim hızlıca göğsümün inip kalkmasına eşlik ediyordu. Yapamıyordum, sakin kalamıyordum işte. İçimdeki bu his çok kötüydü ve delirecek gibi oluyordum bu yüzden. Elanur'a zarar gelecek korkusu aklımı yitirmeme neden oluyor. Sağlıklı düşünemiyorum.
"Kim yapmış olabilir bunu?" Dedi Buray, daha çok kendine sorar gibi. Eliyle sakallarını sıvazlarken o da kimin yapmış olduğunu kestiremiyor gibi duruyordu.
Aklıma kimse gelmiyordu değil, kimin yapmış olduğunu bulamıyorum. Düşman olduğum çok kişi vardı ve hangisinin böyle bir cesarete kalkaşacağını bilemiyordum. Ne kadar kin besliyormuş ki bana Elanur'u almak istedi benden? Elanur üzerinden canımı yakıp istediklerini yapmaya çalışıyor şerefsiz.
